Güzel bir serüvenin sonuna geldik. Bu hikayede bana destek veren, yorumlarını eksik etmeyen canım arkadaşlarım, iyi ki varsınız. ❤️
Bölüm sonundaki sorumu cevaplamayı unutmayın.
Medyadaki şarkıyı mutlaka dinleyin...
Bölüm şarkısı: Cem Adrian, Mark Eliyahu - Kül 🚬
Dinlemeniz şiddetle tavsiye edilir.
Dikildi genç kadın saatlerce mezarın başında. Bugün, on yıl olmuştu. Bugün, hayatında yaşadığı kötü günlerin en kötüsüydü.
Ağlamak istedi ama beceremedi. On yıl önce de ağlamayamamıştı mezar başında. On yıl önce de böyle donup kalmıştı mezarında.
Defalarca okudu ezberinde olan adı. Defalarca her harfine acıyla baktı. Sanki mezar taşındaki yazı, o baktıkça soluyordu.
Cihan Akınay
28-08-1990
03-01-2020
Ruhuna El Fatiha
Ellerini semaya açarak dualar okudu sevdiği adamın arkasından. Bildiği tüm duaları okudu. Tekrar, tekrar ve tekrar... Acısı her duada ikiye katlansada umursamadı. Zaten Cihan, toprağın altındayken kendi nefes alıp vermesini haksızlık olarak görüyordu. Ondan geriye, bir tek Gece Mavisi kalmıştı. Son bir hediyeydi bu Damla'ya. Cihan'ın ona sadece taslağını gösterdiği teknenin bittiğini o günden sonra öğrenmişti.
O gün kendi de ölmek istedi orda. Bedenen ölmese de ruhu artık ölmüştü.
Zor zamanlarında Elif ve Cansel'den başka kimseyle de görüşmedi. İkizleri aylar sonra görmüştü. Ediz'in dağılışını kendi gözleriyle görmüştü. Çünkü Cihan'ın ölümünde onunda payı vardı. Deniz, güçlü durmaya uğraşıyordu ama o da yıkılmıştı.
Koskoca 10 yıl. Dile kolay 10 yılı beraber geçirdiler. Damla, eğitimini tamamlayarak bir armatür oldu. Cihan'ın bıraktığı yerden şirketi tekrar yükselişe geçirdi. Bir sürü yetimhaneye bağışlarda bulundu. Evsizlere ev açtı, karınlarını doyurdu. Belki de Cihan için kendini suçlayan vicdanını, böyle susturdu.
Her günü bir öncekindenn daha da ızdıraplı geçiyordu.
Dikildiği mezar başında dakikalar sonra ilk kez hareket etti. Elindeki kırmızı karanfili mezarın üzerine bırakarak toprağını okşadı. "On yıl oldu, sevgilim..." dedi acı içinde.
"Bugün, sensiz geçen on yıl. Sol yanım hala acıyor, hissediyor musun? O gün aldığım kurşun yarası bugün hala sızlıyor."
Gözlerinden yıllar sonra ilk kez yaşlar süzüldü. Mezarın toprağına karışarak kayboldular gözyaşları.
"Baktığım her köşede hala seni görüyorum. Adımı seslenen sesin kulaklarımda çınlıyor. Ben, her şeyi aştım Cihan. Ama bir türlü, senin yokluğunu aşamadım."
İç çekerek mezarın köşesine oturdu. On yılın yükü bir anda omuzlarına çökerek Damla'yı mezar başında dağıtmaya yetmişti.
"Gece Mavisi. Bir kere bile ayak basmadım o tekneye. Bir kere bile görmedim yüzünü. Sadece bitirdiğini söylediler. Her şeyiyle tamam, dediler. Ama tamam değil. Bunu kimse bilmiyor. Sen olmayınca ne işe yarar ki o tekne."
YOU ARE READING
GECE MAVİSİ
Teen Fiction"Bana düşman mı olacaksın? Ol! Bugün seni öldürür, bir saat sonra adını unuturum! Yolda ayağıma takılan küçük çakıl taşından başka bir şey olamazsın sen!" Öyle sinirli konuşuyordu ki yer gök inliyordu öfkesinden ama karşısındaki kadın gram korkmamı...
