One Shots Anthology

Philophobia: Part 3

Huminga ako nang malalim bago ako pumasok sa loob ng silid-aralan. Ito ang unang beses na mahuhuli ako sa klase ng most terror professor dito sa buong campus.

May trangkaso kasi si Jasper at ilang araw akong 'di nakapasok dahil walang nagbabantay sa kaniya. Dapat din ay hindi ako papasok ngayon kaso pinilit niya ako dahil kaya niya naman daw ang sarili niya.

Ani pa niya, kapag hindi ako pumasok, hindi niya raw ako papansinin kahit lumuhod pa ako sa harapan niya. Hayst, mautak talaga.

Pero sa totoo lang, hindi lang iyon ang dahilan kung bakit hindi ako pumapasok.

Iniiwasan kong makita si Archerandrien pati na rin si Levigray. Simula kasi nang kumalat ang pinaggagawa nila sa akin, marami na akong natatanggap na hate comments and death threats. Kesyo, namamangka raw ako ng dalawang ilog, 'yong iba naman sinasabing nagpapanggap lang daw akong may sakit at humahanap ng tamang tiyempo para lumandi.

It didn't hurt me nor offend me, kasi alam ko sa sarili kong wala akong hinaharot. Hindi ko alam kung ano ang trip ng dalawang iyon at lumalapit sa akin, hindi ako nagaassume ha? Just stating the fact.

I knocked the door three times and opened it. Lahat sila nakatingin sa akin, including Jack Frost, but seconds later, iniwas n'ya ang tingin niya sa akin. K, who cares?

"Good day, Miss Missouri, I want to apologize for being late. My brother is sick and no one's there to take care of him." I explained. Tiningnan niya ako ng matiim bago magsalita.

"Jasper? Is he in a good condition now?" umiling ako. "Not yet, I want to take care of him but he insisted that I should go to school this day." she nodded and signaled me to sit down.

I entered the room and closed the door. Huli na nang maalala kong magkatabi nga pala kami ni Archerandrien at Levigray. Aish, bwisit.

—

Nasa kalagitnaan ng pagtuturo si Miss Missouri nang biglang tumayo si Archerandriem at dire-diretsong lumabas ng room, hindi man lang siya nagpaalam kay Miss. Ang bastos, hays.

Hindi sumunod si Levigray kaya inintriga siya ni Miss kung saan pupunta ang magaling niyang pinsan.

"Saan pupunta ang pinsan mo?" ngumisi si Levigray saka tumingin sa akin bago magsalita. "I'll apologize for Archer's attitude just now. May pinuntahan lang si Archer, 'yong kapatid kasi ng taong mahal niya, may sakit, gusto niya raw alagaan iyon." kumunot ang noo ko. Bakit sa akin siya nakatingin?

Tanga, may sakit si Jasper 'di ba? Baka si Jasper at ikaw ang tinutukoy niya!

Umiling ako, imposible, hindi lang naman siguro ako ang may kapatid na may sakit. Pwedeng si Jamaica, may kapatid rin naman iyon tapos may gusto pa sa kaniya, baka siya ang tinutukoy ni Levigray at hindi ako. Baka mamaya, ginugulo lang ni Levigray ang utak ko para mapaisip ako.

Umayos ako ng upo at hindi na siya tiningnan pa. Nagpatuloy na rin sa pagtuturo si Miss Missouri.

—

It's already our dismissal at ni-anino ni Jack Frost, hindi ko nakita. Kahit sa lunch break at other subjects, hindi rin siya pumasok. Ibig sabihin, hindi na siya bumalik galing sa pinuntahan niya?

I felt my heart skipped a beat. Bakit ko ba siya hinahanap? I'm just triggering my phobia. Gumagawa lang ako ng paraan para sumama ang pakiramdam ko.

I deeply sighed bago ako lumabas ng gate at pumara ng jeep para makauwi na. Wala pang pagkain sa bahay at for sure hindi pa nakakakain ng hapunan at meryenda si Jasper.

"Ooopss, you're going to the wrong way, Miss Jane Aransas." someone blocked my way and saw Levi. God, kung hindi si Archer ang makikita ko buong araw, si Levi naman ang nangbubwisit sa akin maghapon! Leche!

Sinamaan ko siya ng tingin na sensyales na umalis siya sa dinaraanan ko. Pero walang talab iyon sa loko, ano naman kayang kailangan nito?

"I'm sorry to piss you off, Jane. But someone told me that I should drive you home. He would kill me if I won't obey him. So please, cooperate, just this one." tumaas ang kanang kilay ko, wow ha? Ako pa ang makiki-cooperate. At saka, paano ko naman siya mapagkakatiwalaan? Baka mamaya, sindikato pala ang nag-utos sa kaniya niyan para makidnap ako ng mas mabilis.

Wait, that imagination is too high, kasi kung tutuusin, mas matatarget pa ng mga syndicate si Levi kasi anak mayaman siya, kaysa sa akin na wala lang. Isang simpleng tao na 'di pwedeng magmahal. Hayst.

Wala akong nagawa kun'di sumama sa kaniya. Sa back seat ako sumakay dahil hindi kami totally close at ayokong tumabi sa kaniya. Ewan ko ba, feel ko may niloloko akong tao ngayon kapag tumabi o kumausap ako ng isang lalaki.

Bobo, wala kang jowa.

Napairap na lang ako nang dahil sa naisip ko. Medyo boring din ha. Imagine, ilang minuto bago pa kami makarating sa bahay tapos hindi naman kami nag-uusap ni Levi? Jusmeyo, sabi na dapat hindi ako sumabay sa kaniya.

"I assume that you are already bored. Can we talk about someone?" he asked, but his eyes are sticked at the road. Good.

"Kanino naman?" tanong ko pabalik. Baka kasi mamaya, hindi ko naman kilala iyong paguusapan namin. I'm a nobody, remember?

"Maybe... About my cousin? And you?" he stared at me for seconds and I can't get it. Bakit naman niya gustong pag-usapan ang pinsan niya pati na rin ako? Heck, I don't share my experiences, my past, my personal life to others that I don't even know yet.

I licked my lips and just nodded. Siguro bago dumating sa akin ang topic, nasa bahay na kami.

"Jane..? Can I ask something? I shouldn't be the one that discussing it to you right now but, hell, I'm damn curious if..." he sighed deeply before speaking again. "...you remember something from your past?" kumunot ang noo ko. What's with my past?

"Why? Ano ba ang mayroon sa past ko?" napapikit siya at huminga nang malalim, I can see from his eyes that he's relieved. You won't. Kukulitin kita hanggang sa sumuko ka sa kakulitan ko at sabihin sa akin kung ano ang nangyari noon

.

"Answer me, Levigray. Inunahan mo ang pagtatanong, ngayong ako ang nagtatanong, hindi mo ako sasagutin?" diretsahang tugon ko.

"Later. On your house. Can I ask another question?" tumango ako. Wala naman akong magagawa kasi kahit hindi ako pumayag, magtatanong pa rin siya, maririnig ko iyon at sasagot ako. Hays.

"Do you like or do you love Archer?" natigilan ako sa tanong na iyon. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Nararamdaman ko ang pag-bilis ng tibok ng puso ko at ang panginginig ng buong katawan ko. Do I love him? Do I like him?

Every time na siya ang topic, siya ang nakikita ko, nararamdaman ko ang bilis ng tibok ng puso ko. That's not my phobia, I swear, and I'm sure. At sa pagligtas niya sa akin kahit sa mababaw na dahilan, may iba akong pakiramdam na hindi ko maipaliwanag. I looked at Levi. Can I trust him?

"I think.. I like him.. But you know that I can't." he smiled; rest assured.

And his answer left some questions in my head.

"You can, you just think that you can't."