Öga for Öga

24 6 2
                                    

Another one 'cause I really missed writing stories. Enjoy!

——

"How is she?" I asked Dr. Reyes after he examined my girlfriend who's currently lying in the hospital bed.

He deeply sighed before looking at me with sympathy that is visible on his eyes.

"Raven, you know the answer to that. It's the same thing that I tell you every day for two years," he uttered helplessly.

Mapait akong napangiti. Alam ko namang naaawa lang si Dr. Mendez sa 'kin kaya nakaratay pa sa ospital na 'to ang girlfriend kong wala pa ring kamalay-malay kahit dalawang taon na ang nakalipas. But can you blame me? I still have this high hope na may himalang mangyayari at gigising siya.

"Raven, please, maawa ka kay Ysha. She's brain dead and her heart already stopped beating two years ago. Wala ng tiyansa pa na magkaroon ng himala at gumising siya mula sa kinahihigaan niya. Let her have her peace," pagsusumamo nito sa 'kin. Pero iyon at iyon pa rin ang tanging sagot ko sa kaniya kahit araw-araw na niya 'tong sinasabi sa 'kin.

"N-no, I will never give her up. S-she needs to wake up, Doc." My voice cracked as I blurted out those words. Hindi ko kayang mawala siya sa 'kin.

I glanced at Ysha who's peacefully sleeping at her bed. May mga nakakabit pa sa kaniyang apparatus na wala na rin naman daw silbi dahil matagal na ring tumigil ang tibok ng puso niya. May oxygen mask pa ring nakalagay sa bibig niya na sumasampal din sa 'kin ng reyalidad na hindi na siya humihinga. May dextrose pa ring naka-inject sa kaniya. Kung titingnan sa malayo, para siyang pasyente na na-comatose lang.

How I wish na sana ganoon na lang nga.

It's so fucking hard to believe that she's still alive. Nakalatag na sa harapan ko ang mga senyales at pruweba na matagal na siyang patay. But I can't give her up, dahil kailangan pa niyang magsampa ng kaso sa taong dahilan kung bakit siya nakaratay r'yan.

"Do you really expect her to be alive when she's stabbed 20 times in her chest and she have so many cuts in her wrists? You saw how lifeless she was, Raven. Please, ikaw ang kailangang gumising. Patay na siya, Raven. Hindi na siya babalik kahit anong gawin naming mga doktor," dagdag niya pa kaya mas lalo akong nanlumo. Noong una pa lang ay positibo na siyang hindi na talaga magigising pa si Ysha. Pero hindi ako nakinig sa kaniya lalo na't siya lang naman ang pumipigil sa akin.

"Hinayaan ka ng mga magulang ni Ysha pero hindi ibig sabihin n'on ay kukunsintihin kita sa ginagawa mo. You're making her more miserable every day. Maawa ka sa katawan niyang araw-araw naming tinuturukan ng gamot dahil iyon ang gusto mo; itrato namin siyang pasyente na buhay pa." He mumbled.

"Of course hahayaan nila si Ysha. They just adopted her. Sa tingin mo ba may paki sila sa anak nila? T-they did not even show grief over Ysha's death!" I hissed. Malaki ang galit ko sa mga magulang ni Ysha dahil masasamang tao sila. I had to take Ysha far away from here para lang hindi nila mahawaan ng kasamaan nila ang girlfriend ko.

I fucking despise them. I wish they never existed.

"Tell me, bakit ba gustong-gusto mong magising pa si Ysha? Maliban sa katotohanang mahal mo siya, ano pa ang dahilan?" He intrigued and that's my cue to peer at him.

"Can we go inside? B-baka kapag narinig niya ang rason ko, gumising siya.." napailing na lang siya bago ako iminuwestra papasok.

Umupo ako sa upuang nasa tabi ng kama ni Ysha at hinawakan nang mahigpit ang kamay niya. I smiled, kahit tulog siya, napaka-ganda pa rin niya.

"I want her to wake up 'cause I want her to file a case against her murderer." I finally answered his question that he kept asking me for the past years.

Naguguluhan siyang tumingin sa akin, "You could do that, Raven. You're rich! You can hire your private investigators para makasuhan ang gumawa sa kaniya ng krimeng 'yan!"

"I-I can't do that. Siya ang nakakaalam kung sino ang gumawa nito sa kaniya, Doc. Walang CCTV sa bahay ko para mapa-imbestigahan. Ang linis din ng pagkakagawa dahil wala man lang trace o clue kung sino ang may kasalanan nito. I-I couldn't even live in my own house since that incident happened," I explained while recalling the scenario I encountered that day.

My girlfriend's lifeless body was lying in the floor and I almost couldn't recognize her at first. Dugo ang bumabalot sa katawan niya sa halip na damit. Malalalim ang saksak na natamo niya at suot niya pa ang niregalo ko sa kaniyang apron noon. She was just fucking cooking dinner for me when her life was taken from her.

"Is that all, Raven? Fod God's sake, you can do everything to file a case against that criminal without wanting her to wak—"

"She have to fucking wake up 'cause "I want her to send me to jail when she's already awake! I want her to make me suffer for killing her. Gusto kong siya mismo ang magfi-file ng case laban sa 'kin." I confessed while sobbing. Hindi ko na namalayan ang mga luhang lumalandas sa pisngi ko.

Yes! I fucking killed her. I was the one who killed her mercilessly. I was blinded by my anger and emotions. I wanted to take revenge. But I never intended to kill her! For the sake of our parents, I just slaughtered her.

Pero putangina, pinagsisihan ko 'yon! I regret every damn thing I did that day!

"W-why did you kill her?" Dr. Reyes is already trembling. I can sense the nervousness and fear he's feeling right now.

"Her adoptive parents killed my parents—which are her biological parents, too. I couldn't accept the fact that we're siblings, so I just ended her life if being with her is a sin." I admitted my sin. I never wanted to confess this in front of other people except for Ysha, but if she's really dead, then this is better.

I was surprised and in shock when I heard a gunshot. Naramdaman ko kaagad ang pagkamanhid ng katawan ko at hindi ko pa man tingnan ang parteng tinamaan, alam kong ako ang nabaril at para sa akin ang balang iyon.

Dahan-dahan kong tiningnan kung sino ang may hawak ng baril na 'yon at gayon na lang ang gulat ko nang makita si Ysha na nakaupo't nakadilat ang mata habang hawak ang baril na nakatutok sa 'kin.

She's crying. Her hands are shaking while holding the gun. Nanginginig ang labi niya at kitang-kita ko sa mata niya ang galit at poot na nararamdaman niya ngayon.

"Y-ysha.." I sadly called her. Alam kong ito na ang huling beses na masisilayan ko siya dahil alam kong katapusan ko na.

"I-I fucking hate you, Raven! I just waited for the right time t-that you'll concede and admit your wickedness. H-how could you?!" Hindi makapaniwalang saad niya. Unti-unti akong napaluhod sa sahig dahil nanghihina na ang katawan ko. H-hindi ko na kaya...


"I-I'm sorry, Y-Ysh. I w-will forever s-suffer so I-I could repent this h-horrible thing I-I did.. j-just remember t-that I w-will forever l-love you, a-as my past lover and m-my sister, okay..?" Pinilit ko pa ring ngumiti at magsalita kahit nanghihina na ang katawan ko. F-fuck, hold on a little longer, Rav.

"YOU'RE FUCKING DISGUSTING! H-hindi kita mapapatawad sa ginawa mo! Y-you even killed my adoptive parents, Raven! Y-you're a f-fucking piece of shit!" She fumed with wrath visible in her voice.

Hell yeah, I even ended her adoptive parent's lives so they would shut their mouth.

I heard another gunshot before I could finally close my eyes.

It was an eye for an eye, Ysha. A fair fight, indeed.

One Shots AnthologyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon