Barrio somewhere in Palawan

134 2 0
                                    


Shared by : Juan Tarug

This is what I experienced in late August 2008.

I stayed for a couple of years in a remote barrio in Palawan to work in our family business. It was around 530pm and we were still putting up posts for our perimeter fence. I was walking southward na may usong na mga kahoy gubat for the post supports. On my immediate right was an abandoned hut. Halos 3-storey siya kasi parang may view deck pa. Nakasalubong ko ang isang worker namin na native dun. Binati ko siya at nung pagtingin ko sa right (bale yung main entrance ng kubo yung kitchen niya) may matandang lalaki na nakatayo at nakatingin sakin. Alam ko na, na multo siya kasi ghostly figure siya and kinda transluscent. Pinagmasdan ko siya for a couple of seconds and he disappeared upwards. I didn't call the attention of our worker who just passed by, magkikita din naman kami sa quarters eh. Kinausap ko sila (2 brothers and their father were working for us) at tinanong ko kung sino yung nagpakita.

1. Matanda pero mukang malakas ang pangangatawan.
2. High cheekbones
3. Di ko alam kung matangkad o lumulutang kasi di ko kita ang paa.
4. Nakaputi na pantalon.
5. Parang naka-barong o long sleeved polo na puti din.

Ayaw pang umamin ng mga mokong. Sabi ko kung may picture kayo kaya kong ituro. Paano din ako manloloko eh during that time 5 months pa lang ako dun at di ko siya kilala.

Umamin din ang mga mokong. Lolo daw nila. Lagi daw dun kasi tumatambay yun pag hapon nung buhay pa sa kubo ng kaibigan niyang patay na din sa tapat ng puno ng balete sa tabi ng ilog. Masipag daw kasi yun at mukhang nagpapasalamat sakin at hinawan ko ang lugar nila.

More to come. Weird stuff in that barrio. I am city bred and I learned to respect the unseen.

---------------

This is a continuation of my ghost/elemental experiences in a barrio in Palawan where I lived for more than 2 years. This happened in the summer of 2009. Usually, during night time only my brother and I were the ones left in the house. Our nearest workers live about 150 meters away. So pag walang work, the genset is off and we only use 12v lightbulbs if the batteries are fully charged. Usually we only use gas lamps (for a more eerie feel).

We usually pass the time playing cards and talking about how backward this place is and what not, though I really miss that place. Anyway, our house is a 6mx6m kubo type made of sawali and timber with thatched roof facing the river about 20m to the east. About 10m to the south is the perimeter fence made of tabigue posts 1.5m apart and horizontal bamboo slats reinforced with sharp buho. This is a formidable fence especially in the province, kapag may lulusot, dinig mo agad ang lagitik ng buho at kawayan sa bakod lalo na pag sobrang tahimik ng gabi tulad nito.My brother and I were talking to each other when lumagitik ang bakod, may gustong pumasok. Sabi ko ituloy lang namin kwentuhan namin pero I grabbed my .22 rifle and my brother unsheathed his bolo which is always near him and a flashlight. Naisip namin agad baka magnanakaw pero napuna namin hindi nagre-react ang apat na aso namin. So we had a hint na malamang hindi tao ito gaya ng past experiences namin. We went on a patrol around the fence which encloses around 2000sqm. Halos tadyakan namin mga aso namin para sumama samin at nakapahak ang mga buntot.

Bumaba pa kami sa ilog, lumabas ng bakod, umikot uli, balik sa ilog wala. So we went back to check the corner of the fence on the south-east side which also encloses a big kawayan. Naghintay kami dahil may nararamdaman talaga kami. Senyasan lang kami dahil we have plans for emergency and security situasions like this one. Pag tapat ng flashlight ng bro ko sa labas ng fence corner may malaking aso na galit na galit, pulang-pula ang mata, dark gray ang kulay nakalabas ang pangil pero walang sound. Yung mga aso namin di nakikita yun, e magaling na tracker mga yun kasama namin sa gubat palagi. I immediately pulled the trigger and hit it on its right side. Hindi man lang umiyak ang aso pero dinig na dinig namin ang lagapak ng bala sa kanya at umigtad ng konti. Tumakbo siya westward pero wala talagang katunog-tunog and the bushes and leaves were dry dahil summer nga eh. Pinagtanong ko pa sa mga taga bario kung sino ang may ganung aso na gray na parang lobo at mas malaki pa sa German shepherd. Wala daw, at puro Aspin/Askal mga aso dun. Nagtataka talaga kami. Ang alam lang namin, yung direction kung saan nagpunta yung malaking aso na hindi hinabol o nakita ng mga aso namin ay papunta sa isang kapitbahay namin about 200m away westward ay kilalang mambabarang at usap-usapan na nag-iibang anyo na noong simula ay hindi namin pinaniniwalaan. Can't blame us 'coz we came from Metro Manila and things like these are so alien to us before.

Guess it's just a food for thought to shake our skepticism before we go to sleep.

---------------

Here's a bit of info about our barrio.

In that barrio where I stayed paniwala dun pag umungol ang mga gukgok (talagang pag hindi sanay sa tunog talagang mamamatay sa nerbiyos) at nagsagutan at yung isang gukgok ay sumasagot sa sementeryo (which is south ng bahay namin) within 3 days may mamamatay. Akala ko nung una hindi totoo pero nangyayari at naging normal na lang sakin. Usually kinabukasan maririnig ko na may nagche-chainsaw ng punong bangkal o mangga para gawing kabaong.
Libing pa naman agad dun, walang embalsamo. Matagal na ang dalawang araw kaya maaamoy mo na din kahit nailed shut ang coffin.
Old skool naman talaga. wala pang kuryente and running water. Ganun siguro nung panahon ng mga Kastila o ng mga lolo't lola natin.

Scary Stories 3Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon