Chapter 21. Caffeinated dreams

1 0 0
                                    

Late na akong nagising sa sumunod na araw. Naligo muna ako at nagbihis ng isang dolphin short shorts at isang oversized na shirt. Konte lang ang nadala kong mga pajama at hindi ko pa nalalabhan ang mga iyon kaya wala akong choice kundi magsuot ng short.

First time in history.

Napahawak ako sa kumakalam kong sikmura. Ghaad! nagugutom na ako.

Maya-maya ay habang palapit ako ng palapit sa kitchen ay unti-unti kong nalalanghap ang isang di kaaya-ayang amoy.

Amoy sunog.

Pagpasok ko ng kusina ay nakita ko si Azi na nakatalikod mula saakin. Nasa harap siya ng stove na sa tingin ko ay napalakas ang apoy non.

I rubbed my nose as I looked at him struggles in cooking.

He don't know how to cook.

Kay pala laging ako ang nagluluto ng pagkain namin. Minsan puro fast food kapag siya ang nauuna sa kusina. Tch! Kaya pala. Ba't ngayon ko lang napansin?

Tinalian ko ang tuyo ko ng buhok at saka lumapit sakanya at tinabihan.

Natanaw ko ang nasusunog ng hotdog. Napailing nalang ako at saka hininaan ang stove.

Napalingon ito saakin dahil sa ginawa ko. Kinuha ko ang hawak nitong sanse at nagpaubaya naman ito, iniahon ko ang hotdog sa nangingitim ng frying pan.

I sighed in disbelief.

"Sana hinintay mo nalang akong magising. Para ako nalang ang nag-luto." Utas ko habang inilalagay ang sunog na hotdog sa isang serving plate at inilagay sa mesa.

He wince as he looks at burned hotdogs and ripped sunny side up eggs being served.

Sumandal ako sa island counter at tinitigan siya.

He just avoided my gaze. He took the apron off to him.

"I-I...uhm, just wanna cook you some breakfast." He shyly uttered as he started to steps off to kitchen.

"Eh, saan ka pupunta?" Tanong ko dahilan para mapatigil siya sa pag-alis.

"Bibili lang ako ng mas maayos na pagkain. Alam ko namang hindi mo gugustuhing kumain ng sunog." May bahid ng sarkasmo ang boses nito.

"Nah... I preferred your cooked than any fast food for breakfast, somehow."

"Are you kidding?" He said in disbelief. Umiling lang ako bilang sagot.

"I do not force you to eat that odd food. I could buy you a good one." Masungit nitong utas.

"'Di na kailangan. Gusto kong kainin yang niluto mo." Tugon ko saka na naupo at naglagay ng pagkain sa plato ko. Nilagyan ko na rin ng kanina ang plato niya.

The Heart Of A FighterМесто, где живут истории. Откройте их для себя