*Bu hikaye kalabalığın içinde benliğini arayan silüetlere ithaf edilmiştir.*
***************
"Senin hikayen ne silüet?"
Sigaramdan derin bir nefes alıp üfledim.
"Ben silüetim, hikayem her şey olabilir. O yüzden sana bırakıyorum, silüetin hikayesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neredeyim ben, ne zamandır bu sokakta yürüyorum, ne ara evimden bu kadar uzaklaştım?
Çaresizce dizlerimin üzerine çöktüm. Saatler önce bitmişti hikayem, saatler önce kafamın içinde çıkan savaşta kurban gitmiştim. Şimdi beni korkutan bir sessizlik vardı, şimdi kafamın içinde tam anlamıyla bir boşluk vardı.
Huzur, bu muydu? Her kitapta aranılan ya da her şarkıda önüme çıkan daha doğrusu empoze edilmeye çalışılan duygu bu kadar boş bir duygu muydu? Kaos ve huzur arasındaki yerdeydim sanırım şu an. Başka türlü huzurun bile bana göre olmadığını düşünüp kendimi bulduğum ilk yüksek yerden atacaktım.
Babamın sigara paketinden alıp sakladığım bir dalı çıkarıp Berge'nin bana hediye ettiği daha doğrusu sigara içmeyi bırakmayacağımı anlayınca "Zehirlenirken bile yanında olayım." deyip bana verdiği pahalı çakmağı ile yaktım. Çakmağın üzerindeki oymalarda parmağımı gezdirirken sigaramdan derin bir nefes aldım.
Kafamın içindeki sessizlik, birazdan başlayacak olan harbin habercisiydi. Bunu tanıyordum, kendim daha doğrusu tilkilerim bile bana düşmanken dün gece girdiği ihaleyi kaybedenler tarafından darp edilen annemin yanında olmam bile bir işe yaramayacakmış gibi geliyordu. Kendime bile yararım yoktu, hasta yatağında olan ve benim aksime benden çok daha güçlü olan bir kadına yararım dokunmayacağı çok belliydi.
"İz, şimdi gidersen bizden bir farkın kalmayacak."
Sigaramdan derin bir nefes aldım ve arkamı dönüp ona baktım. Birkaç saat öncesinde doğum günü pastamı yapan adamdan eser yoktu. Cihan hoca, kelimenin tam anlamıyla yıkılmıştı. Parmağında takılı olan, birkaç gün önce Elçin'in inadına çıkardığı alyansın yerini alması beni mutlu etmişti. Başımı iki yana sallayıp geri yürümeye devam ettiğim yolda yürümeye devam ettim.
"İz..."
Dinlemedim, onun yararına yaptığımı bilse bu kadar ısrar eder miydi?
