*Bu hikaye kalabalığın içinde benliğini arayan silüetlere ithaf edilmiştir.*
***************
"Senin hikayen ne silüet?"
Sigaramdan derin bir nefes alıp üfledim.
"Ben silüetim, hikayem her şey olabilir. O yüzden sana bırakıyorum, silüetin hikayesi...
Uzun bir aradan sonra, yenidenburalardayım! İyi okumalar.♥
Bölüm uyarısı her zamanki yerinde, uymak ya da uymamak size kalmış.
Bölüm şarkısı: Halil Sezai- Kafası Kendinden Bile Güzel Multide Berge'nin bahsettiği sahne ile beraber bulunuyor.
Bu kitabı beğeneceğini düşündüğünüz arkadaşlarınızı etiketler misiniz?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Kafası Kendinden Bile Güzel"
Bazen, elimizde olan güzelliği kaybetmemek adına kendimizden bile vazgeçeriz. Bazılarına göre bu gereksiz, kendini harcamaktan başka bir şey değildir. Bazıları ise bunun ne olduğunu iyi bilir, gözlerine her baktığında kaybolmanın ne olduğunu, onun için kendini harcamanın ne olduğunu...
Uyandırmamaya dikkat ederek, başını dizimden kaldırdım. Başı siyah yastığıma düştüğü anda arkasını döndü.
Yatağımdan destek alarak doğruldum, masamın üzerinde duran bir dal sigaramı ve yanında duran plastik, siyah renkli çakmağımı aldım.
Balkonun kapısını açıp, kendimi dışarı attım. İz'in kokusu yerine, normal havayı almak sersemletmişti.
Dudaklarımın arasına koyduğum, kırmızı filtreli sigaranın ucunu çakmağımdan firar eden cılız ateşle buluşturdum. Açık olan balkon kapısına yaslanıp, onu izlemeye başladım.
Yüzüne vuran ay ışığı yüzünün hatlarını belirginleştirmişti. Yüzüne düşen saç tutamları onu rahatsız ediyor olacak ki, homurdanarak kulağının arkasına verdi.
Kısacıksaçlarıyla bile anlaşamıyordu ve biz ondan insanlarla anlaşmasınıbekliyorduk. Ne ironik.
Başımı dolunaya çevirdim, simsiyah gökyüzüne özenle bırakılmış beyaz bir noktayı andırıyordu. Aynı İz'in hayatıma zamansız girişi ve mükemmel bir detay haline gelmesi gibi. Yüzümde büyüyen gülümseme ile İz'e döndüm yeniden.
Sürekli açık olan müzik çalarımdan çıkan şarkıya kısık sesimle eşlik etmeye başladım.
Bu gece, hayatımın en güzel gecesi olabilirdi. Uyurken onu izlemek, bana gerçek bir ödüldü. Her haliyle güzeldi, her haliyle Silüet'ti, her haliyle Silüet'imdi.
Balkonun hemen girişimde duran sandalyeyi alıp odaya koydum, onu tam görebileceğim bir yere oturdum. Bitmek üzere olan kalemimi aldım, sigaramın dumanı gözümü yaktığı için onu göremiyordum. Bir saniye olsun bu manzaradan mahrum kalmak istemediğim için, ayağımın dibinde duran küllüğe bastırdım.
Derin bir nefes alıp onu incelemeye başladım, her seferinde aynı heyecanı hissediyordum. Ezbere olduğum detayları usanmadan, atlamadan yeniden hafızama kazıyordum.
