*Bu hikaye kalabalığın içinde benliğini arayan silüetlere ithaf edilmiştir.*
***************
"Senin hikayen ne silüet?"
Sigaramdan derin bir nefes alıp üfledim.
"Ben silüetim, hikayem her şey olabilir. O yüzden sana bırakıyorum, silüetin hikayesi...
Bölüm şarkısı- Kaan Boşnak: Zor Bölüm uyarısı bölümün sonunda, uyarının sonuna bu cümleyiokumasınıistediğinizbirini etiketler misiniz? Ve hep olduğu gibi uyup uymamak size kalmış. Multi: ProfesorYikiktekrardan teşekkür ederim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
8- "Silüet Senfonisi."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Neden yalan söyleriz?
Neden olmadığımız biri gibi davranırız?
Cevap belli; farklı olduğumuzda dışlanacağımızı sanıyoruz, farklı olursak yargılanacağımızı biliyoruz. Tek başınıza kaldığınızda tüm arkadaşlarınızı unutun, bırakın düşünceleriniz aksın gitsin. Sizi siz yapan baskı altında olmadığınız zaman düşündükleriniz, o anki doğrularınız.
Farklı olduğunuzda yargılanacağınızı düşünüyorsunuz, haklısınız aslında. Peki farklı değilken? O zaman yargılanmıyor muyuz? Belki üç kelime ya da üç dakika daha fazla yargılanacaksınız, ama aynaya baktığınızda; "Bu benim." Diyeceksiniz inanın bana. Bembeyaz giyinmiş insanların arasında tek siyah giymiş olan biri göze batar, ama bu o kadar da kötü değildir belki de ha? Beyaz giyenler belli etmeseler de, yargılasalar da; bir yerde size özeniyorlar.
Aynaya her baktığınızda, kimseden farkı olmayan, benliği olmayan birini mi görmek istersiniz, yoksa yargılanmasına rağmen kendini çok seven, kim olduğunu bilen birini mi görmek istersiniz? silüetler ve insanlar. Kendini topluma uydurmuş yontulmuş ruhlar ve benliğini kalabalığın arasında arayanlar...
O yüzden, olduğunuz kişiyi sevin, hele de toplumdan farklıysa çok daha fazla sevin...
Yerde boylu boyunca yerde yatan bedene baktım, kurşun; zayıf, soğuk, renksiz bedenini delip geçmişti. Beyaz olan tişörtü kıpkırmızı olmuştu, kurşun henüz yeni vücuduna giriş yapmış olmasına rağmen, teni şimdiden soluklaşmıştı. Adam öylece İz'e bakıyordu, ne olduğunu anlayamamıştı henüz. Hatta pişman olduğunu bile söyleyebilirdim aslında, ama şu an vaktimiz yoktu. Doğru... Pişman olmak için bile vaktimiz yoktu.
