Only One Person To Trust [Dutch 3/3]

-25-

Pov Jim
Ik sta in de gang. Door het kleine raampje in de voordeur zie ik de auto van Kim al staan, maar ik ben nog niet zo ver om de deur door te gaan. De zenuwen gieren zo door mijn lijf dat ik twijfel welke jas ik aan zal doen. Heb ik überhaupt een jas nodig? Geen idee, maar dat is Kim zijn schuld. Hij heeft me niks, maar dan ook echt helemaal niks willen vertellen over wat we vandaag gaan doen.

Ik heb toch maar de korte jas aangedaan, roep nog een keer "doei" naar Dylan, Morris en de meiden en ga dan naar buiten. Ik open het portier van de bijrijders kant en stap in. Allebei hebben we een ongemakkelijke glimlach op ons gezicht. Ik weet namelijk gewoon niet hoe deze avond af gaat lopen. Ik had het kunnen weten door te kijken in mijn glazen bol, maar die heeft Jack kapot gegooid. Oké nee natuurlijk niet, maar zie je nu hoe erge zenuwen ik heb. Ik praat zelfs complete onzin. correctie: denk.

We rijden ergens heen, waarvan ik nog steeds niet kan bedenken wat, terwijl we ondertussen wat random gesprekken hebben. De gespreksstof is soms nog wel eens op door de ongemakkelijkheid, maar dan hoeven we elkaar alleen maar even aan te kijken en het is alweer goed. Hij is namelijk ook zo knap.... Ja, ik kan nu ook haast kotsen van mijn eigen gedachten, maar ik ben gewoon verliefd. Heel verliefd. Leer er mee leven, dat probeer ik namelijk ook.

"WE ZIJN ER!" roept Kim blij zodra hij de auto heeft geparkeerd op de parkeerplaats van een stadion. Wacht even... een stadion? "We gaan toch geen voetbalwedstrijd kijken?", vraag ik, want ik haat voetbal echt. "Ja, maar een hele bijzondere. Deze ga je vast leuk vinden." Het gezicht dat Kim trekt wanneer hij dit zegt vertrouw ik niet helemaal, maar als we binnen zijn kan ik altijd nog wegrennen dus voor nu doen we het er maar mee. "Je hebt vast gelijk en alles is mogelijk. Ik vind jou ook leuk namelijk en dat had ik zelf ook niet verwacht." Ik weet niet of het slim is dat ik dit hardop zei, maar ik heb het nu toch al gedaan. Met een super lieve glimlach pakt Kim mijn hand en lopen we naar binnen. 

Wonder boven wonder keek niemand ons raar aan, hebben we een super mooi plekje in het stadion en is het veld bedekt met ene podium. Ik heb nu al zin in deze avond.

Super schattig zaten we deze avond tegen elkaar aan te genieten van een super bijzonder toneelstuk. Het was geen musical, maar ook geen toneelstuk. Het zat er een beetje tussen in en het publiek werd er in meegenomen. Wij maakten gewoon deel uit van dit spektakel!

Jammer genoeg zitten we alweer samen in de auto. Het is onderhand super donker, want we zijn alweer 3 uur verder nu. We rijden alleen nog niet terug, want Kim heeft de auto nog steeds niet gestart. Dus dat rijd nogal lastig... en denk maar niet dat ik ga duwen! Ja, je mag het wel denken, maar ik daar ga ik het nog niet om doen.

We kijken elkaar aan. "Het was geweldig!" zei ik Kim toen hij me vragend aan keek. "Daar ben ik blij om. Misschien heb je het niet aan me gemerkt, maar ik was de hele avond een beetje zenuwachtig of je het wel leuk zou vinden." Gelijk merkte ik dat er een last van Kim zijn schouders viel die plek maakte voor een grote glimlach. Ja ik kan dat te gelijk, maar niet iedereen is zo goed natuurlijk.  Ach, het maakt hem er zeker niet minder leuk om. "Nu wil ik jou eigenlijk wel graag ergens mee heen nemen, maar aangezien jij de enige bent die kan rijden moet ik het geheim maar weer verklappen hè", zeg ik met een plagende toon. "Je mag wel mee naar mijn thuis vanavond.", maak ik mijn zin af. Ik zie een kleine schrik, maar daarna een super grote lach van geluk op Kim zijn gezicht verschijnen. Hij buigt wat naar voren en kijkt me diep in de ogen aan. Ik doe het dan maar als hij het niet doet, dus ik kus hem. Niet licht, maar echt. Mijn eerste echte kus en het voelt geweldig. Even moet ik denken aan pap en mam die Jack en mij niet zijn komen zoeken, maar wanneer ik weer in de mooie ogen van Kim kijk vergeet ik ze weer. Gelukkig, want ze zijn me niet waard! Ik mis ze soms, maar ik heb er betere mensen voor in de plaats gekregen! Daar zijn we dus nu ook eindelijk naar onderweg. Mijn nieuwe thuis.

Pov Kim
Ik heb op de plek waar ik Jim opgehaald heb, maar stap nu zelf ook uit. Opnieuw gieren alle zenuwen door mijn lijf. Ik dacht dat Jim zijn familie tegen homo's was, maar durf het niet te vragen omdat dat waarschijnlijk heel onbeleefd is. 

Samen lopen we het gigantische huis in en hangen onze jas op. De gang was al groot, maar zodra we de kamer in komen is alles nog groter dan verwacht. Voor mij is alles natuurlijk groot omdat ik in een goedkope studentenkamer woon, maar alsnog. Dit is niet een huis voor de gewone burger.

In de woonkamer waar we nu gezellig met z'n alles even een wijntje drinken is het nu wel goed vol. De twee mannen wat blijkbaar Jim zijn ooms zijn en hun drie dochters zitten bij ons. Het is al redelijk laat maar omdat dit volgens de familie van Jim een bijzondere avond is, zitten we nog tot laat op de bank.

"Nu is het wel te laat voor je om nog terug te gaan naar huis, dus moet je blijven. Wat jammer nou hè.", zegt één van Jim zijn nichtjes, Senna, plagerig. Om haar te stangen ga ik er maar super serieus op in. "Ja dat dat klopt, heb je toevallig een tweepersoonsbed, dat slaapt fijner dan de achterbank van mijn oude rammelbak." Met verwarde ogen kijkt iedereen me aan. "Jo grapje, ik neem aan dat Jim nog wel een plekje voor me heeft." "Nou... dat weet ik nog niet hoor." antwoordt hij gelijk. Zo blijkt wel weer dat we elkaar allemaal een beetje zitten te irriteren, maar dat maakt het wel gezellig. "Nou, het lijkt me wel een goed moment om dat maar even te gaan passen.", zegt Morris met als subtiele hint 'Oké, naar bed iedereen'.

Deze avond sliep ik lekker bij Jim thuis, maar daar bleef het niet bij. Ik was ontzettend welkom bij de Isaacs, dus ben ik vaker blijven slapen. Ook is Jim wel eens bij mij in het flatje geweest, waar we hebben genoten van de privacy, maar daar was het verder niet zo gezellig als bij hem thuis. Zo verliepen de weken een beetje.

Voor mijn gevoel heeft hij een nieuw gezin gevormd bij zijn ooms thuis, waar ik ook super welkom ben. Jim is ook nog eens gelaagd en ik heb mijn stage afgerond. We hebben een aantal mensen achter ons gelaten die de nieuwe Jim niet accepteren, maar hebben ook nieuw vrienden gemaakt. Zo is een jaar weer heel snel voorbij gegaan.