Only One Person To Trust [Dutch 3/3]

-11-

Pov Jack
Ik wordt weer wakker na een lange nacht. Ik viel gelijk in slaap gisteren avond, want ik was kapot. Het ging verschrikkelijk goed gisteren. Ik heb bijna niks gehad en meer dan genoeg energie. Ik merkte er niks van. Jim keek me raar aan, maar ik deed maar alsof er niks anders was. Pap en mam waren weg, maar vandaag gaan we met z'n allen weg. Ik heb er echt super veel zin in, lekker met z'n allen meedoen aan de demonstratie op de gaypride. Echt een familie uitje. Beter gezegd, echt sarcastisch.

Nu ik er zo over nadenk demonstreer ik dan tegen mezelf, maar dat mag ook wel. Ik ben we een demonstratie waard. Ik ben gewoon één of andere stomme zak. Een beetje net als een plastic zak, die wilden ze verbieden en richten alleen schade aan.

Ik stap weer uit bed en doe mijn pyjama shirt uit. Ik bekijk mezelf weer even in de spiegel. Ik ben niet super dik, maar hier en daar kan wel wat af, een tikkeltje strakker mag ook wel. Zoals we zijden, to be perfect!

Ik trek maar wat simpele zwarte kleren aan, kam mijn haar en doe het met wax in een kuif. Verder ben ik wel klaar, dus ga naar beneden. Het is pas zeven uur, maar omdat we nog naar Amsterdam moeten zijn we redelijk vroeg op. Beneden is pap samen met Jim, dus ik neem aan dat mam nog op de badkamer is, bezig met haar haren en haar make-up. Ik interesseer me er niet zo voor. Ik interesseer me niet zo snel voor iets, maar dat laten we nu maar even achterwegen. Dan lijk ik wel erg ongeïnteresseerd. Slecht weer dit, laten we maar naar de keuken gaan.

Pap en Jim zitten aan de eettafel in de open keuken, dus nu moet ik normaal gaan doen. Ik pak maar een bakje en doe er wat fruit in. Verder schenk ik wel een beker met amandelmelk. Ongezoete dan. Die bevat weinig calorieën. Ik ga bij aan de eettafel zitten en doe alsof ik een normaal ontbijt heb. Ik ben een slechte ontbijten en veganist, dus het valt ze vast niet op. Het kan ook niet 'op'vallen, want je valt altijd naar beneden en niet omhoog. Maar dat is weer een ander soort vallen voor als je het niet doorhad.

Een tijdje later en we zitten in de auto. Jim en ik luisteren een beetje muziek op de achterbank terwijl pap en mam druk in gesprek zijn over 'ik ben zo blij dat we meedoen, want al die poespas voor dat nou-ja-volk blah blah blah...'. Ik weet nog niet of ik er wel zo blij mee ben dat we meedoen. Oké ik weet het wel: ik ben niet blij, maar dat zeg ik er maar beter niet bij.

Pov Jim
En dan zijn we er al even. De boten komen al een stuk richting het einde, waar onze demonstratie zo begint. Het is overvol met mensen hier, maar ik ken er nog geen één tot nu toe, maar je weet maar nooit. En ik ook niet. Pas als ik dan iemand zie, dan weet ik het wel, maar jullie nog niet. Jullie weten het pas als ik het vertel.

We doen onze borden omhoog en starten de mars. En dan bedoel ik niet de chocoladereep, ook al zijn ze wel lekker. Ik bedoelde de planeet. Oké, dat was ook een grap voor degene die het nog geloofde. De echte die-hards zijn aan het schreeuwen en aan het showen met de borden die ze hebben gemaakt. Alle aandacht wordt ineens op ons gevestigd. De mensen die hier kwamen om te kijken naar de boten en de gekke mensen erop draaien zich massaal om. Niet iedereen keek ven boos, maar geen één keek vrolijk kan ik je zeggen. De demonstranten kijken vrolijk, maar we hadden het over publiek van de pride.

En toen zag ik wel iemand die ik kende en blijkbaar herkende hij mij ook. Ik weet niet waarom, maar hij keek vrij teleurgesteld. Ik zelf voel me ook wel schuldig en stom nu. Waarom moest hij daar nu weer staan? Van iedereen die ik tegen kon komen? Hoe ga ik hier nu weer uit komen?

-
Let me know wie jullie denken dat daar is?