Only One Person To Trust [Dutch 3/3]

-24-

pov Kim
Daar zit ik dan. Als stagiaire zijnde, met een huilende leerling in mijn armen. De jongen die ook nog eens heeft gezegd dat hij me leuk vind en niet weet dat ik degene ben die hier bij hem zit. Hem probeert te troosten, terwijl ik eigenlijk zijn tranen heb veroorzaakt. Toch is alles wat hij uitkraamde onzin. Hij is niet vies, hij is niet raar, hij is niet stom, we gaan hem niet verlaten. Hij is gewoon Jim. De jongen die ik al leuk vind sinds de dag dat hij tegen me op liep omdat hij druk in gesprek was, dus dat mag hij nu weten ook.

"Je bent niet vies. Helemaal niet." begin ik met troosten, maar gelijk krijg ik een weerwoord zonder dat hij opkijkt. "Ja! Dat ben ik wel! Dit kan niet!" "Het kan wel. Jij bent jij en dat is leuk!" vertel ik hem, omdat ik gewoon hoop dat hij in gaat zien dat het oké is. "Nee dat ben ik niet! Ik vind iemand leuk, maar dat is slecht! Fout! Het kan niet!" schreeuwt hij zacht, met nog steeds een huil in zijn stem. "Het is goed, mooi, leuk, want die persoon is net als jij." "Je kunt me niet troosten, want ik weet dat het niet waar is. Ik ben gewoon een mislukkeling!" Dat hij dit over zichzelf zegt raakt me erg. Ik zie dat hij het zwaar heeft, maar ik ga hem hier bovenop krijgen. "Nee, je bent geen mislukkeling. Je bent eigenwijs, dat zeker, maar ook leuk, knap, lief, grappig en misschien ook nog wel degene die met me uit wil vanavond?" Ik heb het gewoon gedaan. Ik heb Jim mee uit gevraagd. Kon ik dit wel doen? Ach, nu heb ik het al gedaan. Statistisch gezien kon ik het dus inderdaad doen, maar of dit het goede moment was? Laten we hopen.

Geschrokken kijkt Jim op. Zijn verdriet heeft plaats gemaakt voor... een shock? Geen idee, emoties is niet echt mijn ding, maar ik zie dat hij geschrokken is. Ik glimlach naar hem en zijn schrik neemt af. Hij kijkt weg en even lijkt het alsof hij op wil staan, maar hij draait zich terug en valt me in de armen. Nooit had ik dit verwacht, maar zachtjes fluistert hij "Ja." in mijn oor. Ik wist niet dat dit een kantelpunt voor hem was, want meestal ben ik niet goed in troosten, maar ik heb Jim getroost en ook nog eens een date met hem. Ik heb gewoon een date!

-

De schooldag is om en ik zit nu in de auto op weg naar huis. Ik maak mijn tijd af, maar ik weet dat ik daarna geen stagiaire hier meer kan zijn. Het is jammer, dat vind ik ook, maar ik heb er iets veel beters voor terug. Iets wat ik ook nooit had kunnen krijgen als ik nooit op deze school was gekomen. De leukste jongen die ik ooit ben tegen gekomen. Hij is dan nog niet echt mijn vriendje, maar daar kan ik voor zorgen. Toch? Misschien vanavond al, maar niet met deze zenuwen. Ik zit nog maar net in de auto en nu gieren de zenuwen al door mijn lijf. Ik weet namelijk al waar ik hem mee heen ga nemen, maar ik weet alleen niet of dat wel een goede keuze zal zijn...

Ik parkeer de auto in de parkeergarage en ga naar mijn appartement. Wat ga ik eten? Geen idee. Eigenlijk heb ik niet eens honger. Mijn hele maag is gevuld met vlinders. Druk fladderende vlinders zelfs. Niet letterlijk, maar zo heet dat als je verliefd bent. Ik hoop dat jullie dat al wisten, maar anders bij deze.

De avond verloop vrij soepel. Soort van. Ik heb maar even een bak kwark met cruesli gegeten, gedoucht, mijn haren gedaan, mijn tanden nog even gepoetst en een leuke outfit uit gekozen, maar nu moet ik hem ophalen bij het adres wat hij me door heeft gegeven. Het is een mega groot huis, maar ik zie nog geen Jim. Gaat hij wel komen? Heeft hij de bel niet gehoord? De zenuwen zitten me nu zo hoog dat ik overal iets achter zoek, maar ik zie door het raam van de deur dat er iemand komt. Oké, fingers crossed en hopen dat het een geslaagde avond gaat worden.

-

-

-

idk. dit is echt kak volgens mij. eughhh ik weet gewoon niet, maar ik ben steeds ontevredener over mijn stukken die ik schrijf. ik weet t ff niet meer aweeh.
toch post ik het, like... huh? ja idk. ik ben gewoon eindelijk weer in staat om te schrijven dus daar ben ik te blij mee denk ik whahah.