Only One Person To Trust [Dutch 3/3]

-4-

Pov Jack
Ik hoor Jim thuis komen. Een kwartier later dan mij, dat is dus maar één bus later. De gangdeur naar onze woonkamer gaat open en Jim komt binnen. Meestal is hij vrij druk en heeft hij wel wat te vertellen, maar het is net alsof hij diep in gedachten is verzonken. Toch ben ik wel benieuwd waar ze nou die 'extra les' voor moesten hebben, dus haal hem toch maar even uit zijn trance. "Hey, waarom moesten jullie nu een kwartier langer blijven?" vraag ik Jim. Hij kijkt op, duidelijk te zien dat hij daar aan zat te denken. "Meneer heeft een stagiaire. Gelukkig gaat niet alleen meer die oude brompot maar ook een ander ons nu lesgeven, maar het liep wel weer lekker hoor." Zegt hij zonder af te maken waar hij het over heeft. "Hoezo dan? Is hij zo erg?" "Nee, in tegendeel zelfs. Hij is nog maar 24 en ziet er wel chill uit, maar toen ik uit de klas werd gestuurd zag ik hem niet en liep ik vol tegen hem op." maakt Jim zijn verhaal af. Meteen lig ik helemaal in een deuk. Aan Jim zijn gezicht te zien was het niet zo leuk, maar ik vind van wel. Ik zie het al voor me. Jim die tegen een jongen aanloopt en dan blijkt het zijn leraar te zijn. Ik probeer wat te zeggen, maar ik kom niet bij van het lachen. Jim kijkt me geïrriteerd aan en loopt naar de eetkamer. Hij gaat vast huiswerk maken, maar gelukkig heb ik alles af.

Ik bedenk me welke dag het is. Woensdag. Het is gewoon al weer woensdag. Eigenlijk gaat alles best snel, maar als het snel moet gaan gaat het langzaam, zoals als het saai is. Maar dat weten we allemaal. Oké tijd gaat niet letterlijk langzamer, maar dat voelt zo. Niet voelen met je handen want tijd is geen materie... ik dwaal weer af. Laat ook maar zitten.

Het is woensdag dus ik moet koken en aangezien ik niet veel te doen heb ga ik maar naar de supermarkt. Wat dingen halen om vanavond te maken en dan haal ik er ook maar wat lekkers bij voor vanavond. Wat chips denk ik. Je weet wel, woensdag chipsdag. En donderdag en... elke dag hier.

"Ik ga naar de supermarkt!" roep ik naar binnen. Nu sla ik de deur achter me dicht en stap op de fiets.

Pov Jim
Jack is naar de supermarkt en ik zit te zwoegen achter mijn huiswerk. Ik kan me er gewoon niet op concentreren. Ik denk weer aan alles tegelijk. Mijn hele hoofd zit vol. Zo vol dat het lijkt alsof alles wat meneer verteld heeft over internationale online marketingsystemen eruit is gedrukt. De rest van de les was ik niet eens in het lokaal. Ik had dus net zo goed de hele dag weg kunnen blijven.

Ik zet er maar een groot vraagteken voor en vraag op school wel aan iemand die het weet, want meer dan een vraagteken gaat er toch niet in me op komen, hoe lang ik ook wacht. Zo heel lang kan ik ook niet wachten, want ik ben maar 1,82.

Ik staar voor me uit. Naar de deur die niet zo interessant is, maar dat ik dit vertel leek me wel interessant dus bij deze. Waarom moest ik nou weer tegen hem aan lopen? Ik weet haast zeker dat hij nu ook de pik op mij heeft en omdat Bas erbij was heeft hij zeker ook de pik op Bas nu. Dan worden de lessen er nog niet beter op afgezien van dat zijn stem beter is om naar te luisteren. Misschien worden we er dan alsnog vaak uitgestuurd wat wel leuk is, maar ik ga dit jaar zo niet halen. En blijven zitten is ook niet helemaal de bedoeling eigenlijk. Nog een jaar die saaie vent en ik sterf ter plekke. Welke plek weet ik niet maar dat zien we dan wel.

De deur gaat open en Jack komt binnen lopen met drie grote tassen boodschappen. Gelukkig maar, want we hadden bijna niks meer in huis. Pap werkt full-time en mam zegt dat ze al zo ceel moet doen dat ze bijna geen tijd heeft om naar de supermarkt te gaan, daarom is Jack of ik altijd degene die maar wat gaat halen omdat er gewoon niks meer is. Eigenlijk Jack, want hij heeft de meeste tijd... en ik ben lui, maar dat is een ongeldige reden, dus hoeft niet genoemd te worden.

In al die tijd heb ik nog helemaal niks gedaan bedenk ik me nu. Ja, ademen, zitten, denken en mijn huiswerk niet maken, maar niks zinvols. Alleen dit schrijven is zinvol. Dit boek staat namelijk vol zinnen. Snappie? DE KLEINE KROKODIL! Ik stop al. Anders zit ik straks dit hele lied nog te zingen.

Ik ga van de eetkamer naar de woonkamer en plof hier neer. Vanaf dit moment tot het eten heb ik even door mijn Instagram gescrold en met Bas zitten snappen. Ook kreeg ik wel wat appjes, maar die waren niet interessant genoeg. Ik ben nou eenmaal heel interessant van mezelf namelijk.

-
Gisteren familiedag, dus zondag-update op maandag🤭