Only One Person To Trust [Dutch 3/3]

-3-

Pov Jim
En als je dacht dat je klaar was en je super trots bent dat je de hele les in het lokaal mocht blijven, heb je ook nog eens een belangrijke mededeling ofzo, waarvoor je langer moet blijven. Eerst kregen we te horen: 'extra les', maar dat zou helemaal ruk zijn.

"Vanaf dit moment ben ik niet meer de enige waar jullie naar gaan luisteren deze lessen de komende periodes van dit jaar." begint meneer met praten. Dat begint al als goed nieuws, aangezien meneer zijn stem me onderhand wel door merg en been gaat, maar misschien wordt de nieuwe leraar nog erger. Dan is hij 0,9% leuk maximaal, maar je weet maar nooit.

"Er is een afgestudeerde docent die nu voor zijn specialisering gaat lesgeven. Hij gaat dat, na overleg tussen mij en mijn colega's, doen in jullie klas voor dit vak. Hij komt zich hier zo voorstellen, dus ik wil van jullie allen even vragen gewoon respectvol hem aan het woord te laten en even een klein beetje respect te tonen, ondanks dat ik weet dat dat voor Sommigen een lastige opgave is." zegt hij met gezicht op Bas en mij. Niemand draait zijn hoofd, maar iedereen weet dat dit over ons gaat. Ik vat dat maar op als een goed punt. Voor zover dat mogelijk is. Daar ben ik trouwens toch heel goed in, de cijfers die ik haal vat ik vaak ook maar op als goed punt voor wat ik gedaan heb.

Nog even zitten we. Iedereen kijkt naar de deur, benieuwd wie er binnen gaat komen. Nou, vast niet iedereen kijkt, maar sowieso 80%. Gok ik. Laat ook maar zitten. Net als iedereen in dit lokaal. En dan ook echt iedereen, maar dat is omdat je moet zitten.

De deur gaat open en de nieuwe docent komt binnen. Gelijk heb ik het gevoel dat ik wel door de grond kan zakken. Voor de duidelijkheid, dat is figuurlijk. Letterlijk is dat niet mogelijk. Dat weten jullie vast ook wel, of je bent redelijk dom. Verder waar we gebleven waren, de jongen die binnen komt is precies dezelfde jongen als waar ik tegenaan liep. Bas kijkt me aan en ik voel gewoon dat hij weer in lachen wil uitbarsten, maar ik maak een stil-teken met mijn vinger voor mijn mond. Ik heb geen zin om er alweer uit gestuurd te worden. Ik heb al me zinnen gestopt in dit boek, maar dan andere zinnen.

Hij staat voor de klas, maar zegt nog niks. Misschien gelooft hij in telepathie, maar volgens mij is praten een stuk makkelijker en mijn geduld is op, dus hij mag beginnen. Ja, mijn geduld is al na één minuut op, dat is dus het probleem.

"Goedemiddag, ik ben Kim van Lochem. Ik ben net 24 jaar en bezig met een opleiding tot docent hoge school. Vanaf nu ga ik de lessen van jullie leraar marketing deels over nemen, dus hebben jullie er nu als het ware een leraar bij. Ik woon hier een eind vandaan, maar kom met de trein hier naartoe, omdat ik zelf graag op deze hoge school les wilde geven. Ik ken de mensen hier nog niet, maar ook niemand kent mij dus dan staat het weer gelijk. Verder... weet ik niet veel meer zo veel wat ik kan vertellen. Ja, ik speel al jaren hockey. Ik woon in een appartement met mijn Franse buldog, want ik ben single en ik speel viool en mondharmonica. Dat was het volgens mij wel zo'n beetje. Ja."

Na zijn praatje kijkt hij even onze klas rond. Ik hoop dat hij me niet ziet. Waarom niet? Nou... dit is de jongen waar ik tegenop liep. Dat is niet zo'n goede ontmoeting en al helemaal niet met een leraar. In mijn leven nogal normaal aangezien geluk me lijkt te ontwijken, maar dat doet er nu niet toe. Daar is het niet ineens een goede ontmoeting om.

Ja hoor, hij ziet me. Hij staart me even aan. Nu ik me zo bedenk is hij nog maar 24, terwijl ik zelf ook al 22,5 ben. Oké best logisch omdat hij net afgestudeerd is en ik op het hbo zit, maar toch is het raar. Alle mannelijke docenten hier zijn oude professortjes, als dat überhaupt een woord is. Er zijn wel wat jonge vrouwelijke docenten en dat weet iedereen, want daar zijn de jongens nog wel eens over aan het discussiëren. Je weet wel, welke het knapst is in het algemeen, welke de beste reet heeft, welke de pittigste kleding heeft, welke ze het liefst willen daten en meer van dat soort dingen. Ik praat wel eens mee en geef wel eens mijn menig, maar het boeit me niet zo veel. Ik weet niet, maar ik kan me er niet in interesseren.

De staar tussen Kim en mij wordt verbroken door meneer die er weer met zijn verschrikkelijke knauwerige monotone stem bovenuit komt. "Dit was het dan leerlingen. Wij, dus Kim en ik, zien jullie overmorgen weer, aangezien jullie morgen twee bijvakken vakken hebben. Nog een fijne dag en zorg dat je voor de volgende les bij bent. Dus ook alles wat je gemist hebt. Jullie mogen gaan." Weer had hij het op ons gemunt. Dat gebeurt anders nooit. Wacht... even zonder sarcasme voor als he dacht dat ik het meende, hij heeft het altijd op ons gemunt.

"Hij moet ook altijd ons hebben he." zegt Bas als we in de gang lopen. "Alsof je dat nog niet wist." "Ja, dat is waar. Het is al drie jaar zo. Zag je trouwens die Kim. Dat was toch die waar jij tegenaan liep?" Meteen krijgt Bas een grijns op zijn gezicht, die ik er graag af sla. "Ja." zeg ik zo droog mogelijk. Wat dus vrij droog is. Het plan om er geen 'ding' van te maken door droog te reageren mislukt en hij krijgt een nog grotere smile op zijn gezicht. Daarom mep ik hem er nu maar wel af. Zo hard als ik kan geef ik hem een bitchclap. "Die was voor de grijns en als doei, want daar is mijn bus. Tot morgen hé." Snel stap ik de bus in. Ik hoor Bas nog net: "die krijg je morgen terug pik!" roepen wanneer de deuren van de bus dicht gaan en ik weg rijd. Op naar huis, want daar ben ik wel een keer aan toe.