Merhaba merhaba merhabaaa. Ayy çok özledim ya.Nasılmış acaba benim okurlarım. Ben aşırı iyiyim, şöyle özetlemek gerekirse Bayadırrr bölüm falan atmıyorum ama atmamın sebebi sadece size daha uzun ve kaliteli bir bölüm atmaktı. Hadi hadi söyleyin beklediğinize değdi işte.
Sizi seviyorum, dikkat edin haaa kendinize. Bir de bölümleri okuyup oy verip yorum atarsanız süper olur. Görev tamamlandı. Bir daha ki bölümü heyecanla bekleyin. Ayyyy ben yazmak için heyecanlandım bileeee :))) çenem çok fazla düşmeden bu kız kaçaaar:))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geceyi aydınlatmak isteyen yıldızlar bugün ihanetin bekçiliğini yapmıştı. Bugün, ışıltılı değillerdi, iç güdülerin varlığıyla yanıp tutuşan geceye ihanet eden bendim.
"Beni aradığın için teşekkür ederim" gözlerini bir kaç saniye kapattı. Açtığın da gecenin yıldızları onun gözlerinde ki mercekte çırpınıyor.
Zihni'mi karışık eden düşüncelere karşı kafamı usulca salladım.
"Geldiğin için asıl ben teşekkür ederim. Defneyle Tuğçe'yi de bıraktın, zahmet oldu bir sürü sana" kafasını sağına yaptırdı. Masum bir gülümsemeye şahit Olan gözlerim bunu hak etmiyormuş gibi bakışlarını kaçırdı.
"İyi o zaman gideyim ben hiç istemesem de" dudaklarının inşa ettiği kelimeler kalbime sızlana sızlana girdi. Bu ilgiye karşı verdiğim tepkisizlik aptalca hissettirse de sadece zoraki bir gülümsemeyi resmetti yüzüm.
"Tamam" dedim bir adım gerilerken. "İyi geceler, tekrardan teşekkür ederim" "Her zaman" dedi ve arkasını döndü. Gidip gitmemekle kararsız bedeni tam arkasını tekrar dönecekken benim arkamı dönmemle, gidişim bir oldu. Bir şey söyleyecekti ve ben o söyleyeceği şeyden kaçmıştım.
Apartmana girişim ve kapıyı ardımdan kapatışımla afallayan Aykut'a baktım. Dışarısı içeriden görünmediği için yüz ifadesini rahatça görmüştüm.
Hayal kırıklığı..
Bir zamanlar Tufanın bende yarattığı bir hissin yüzde temas bulmuş haliydi. Bir başkasına bunu yapmak bende ki ihaneti daha etkin kılıyor ve cezamı katlıyordu.
Aykut boş bıraktığım yere doğru gülümsedi ve arkasını döndüğü anda karanlıkta kayboldu.
Daha fazla beklemeden bulunduğum kata çıktım. Tuğçe'nin uyumuş olabilme ihtimaline karşı anahtarımı çıkardım. Kapıyı tam açacaktım ki kendiliğinden açıldı.
Tuğçe karanlığın arasın da kanat çırparak, dağılmış yorgun yüzüyle ayakta hazır bekliyordu.
"Abla" yalnızca dudaklarını oynattı. Bedeni hala sabit bekliyordu.
