That Game Started With A Lie [COMPLETED]

That Game 59:

"Pero iba parin yung sayang naibibigay niya sayo. Kaibigan mo lang ako, hanggang dun lang ako eh."

"Alam mo naman pala eh. Tanggap mo, diba? Bakit kailangan mo umalis?" Hindi ko mapigilan ang umiyak.

"Alam ko yung lugar ko, Ria... pero hindi ko sinabing tanggap ko. Yes, I want you to be happy pero andun parin sa pakiramdam ko yung pag-nakikita ko kayo, naiisip ko na sana ako yun... na sana ako yung pinili mo, na ako yung kasama mo hanggang ngayon." Ganun ba talaga yung nararamdaman niya? Pinipilit ko ba siyang mag-stay sa side ko kahit alam kong nasasaktan siya?

"Eric... hindi naman sa ganun yun. You always hold a part in my heart." Wika ko. Ramdam ko ang pagbilis ng putulo ng mga luha sa pisngi ko.

"I know. But that place is not enough for me. You give a part in your heart as a friend at hindi ko mapigilang isipin na sana mas lumaki pa yung place nayun para saakin. Ria... you know why, I want to get away  fr-om you?" His voice broke.

"Why?"

"Because I don't want to be selfish. Ayaw kong masaktan ka kapag dumating sa point na ayaw kitang iwan o palayain. Napagtanto kong sa panahon ngayon kaibigan mo lang ako pero sa mga inasta ko... I'm being selfish." Sabi nito kasabay ng pagsinghap niya. Is he crying?

"Eric... I'm sorry. Please comeback. Kung may dapat umalis saatin... ako yun." Napahawak ako sa dutch mill na nasa harap ko, binuksan ko yun at nilapit ko sa bunganga ko para inumin.

"No... if I have to do a last thing for you, to be happy... this is it! I'm setting you free from me. I'm setting you free from a guy who is obviously, in love with you so much." Sabi nito kasabay ng pagkawala niya ng mahinang tawa.

"Eric..."

"So please, Ria. Huwag mo na akong tawagan dahil ayoko ng ipag-siksikan ang sarili ko sayo. Don't be selfish na nandiyan na sa tabi mo Xander yet, you want me in your side too. Mahal kita, pero I also want you to know what I feel... kahit ngayon lang." wika nito bago bumuntong hininga. ganun ba ako ka-selfish?

"Eric..." tawag ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"You don't need to worry... I'm alright. Hindi ko naman gagawin ang iniisip mo. Hindi ako mag-papakamatay dahil lang sa hindi mo ako pinili." Wika nito. Medyo gumaan ang pakiramdam ko sa sinabi niya.

"Alright.."

"Ria... be happy, so that I can also be happy for you." Sabi nito kasabay ng pag-putol niya sa tawag.

Even it hurts... gumaan yung pakiramdam ko dahil sa sinabi niya. At least nagawa niyang sabihin yung sakit na nararamdaman niya, dulot ko.

Napalingon ako ng biglang bumukas ang pinto at iluwa nito si Xander na mukhang kabadong-kabado.

Lumapit agad siya saakin. "Why are you crying?" Tanong niya. I smiled.

"I'm happy" sagot ko sabay ng pagtayo ko at yakap kay Xander.

"Paano mo nasasabing masaya ka kung umiiyak ka?...... At nabalitaan kong umalis na si Eric..." sabi nito. Hindi ka ba natutuwa na umalis na si Eric? Ganun din ba ang pag-mamahal mo? Kahit masakit sabihin sayo na, Eric.... do hold a part in my heart, You don't care as long as you're the one I love the most? That you don't care if I care for him as long as you have me?

I smiled.... ang swerte ko pala talaga.

Bumitaw ako sa pagkakayakap namin.

"Sabi niya maging masaya daw ako." Sabi ko

"You're pretending that you're happy because he say so?" Kunot noong tanong nito.. napangiti ako. Hindi ako nag-sisisi sa naging desisyon ko.

"No, I'm not." Nakangiting sagot ko sakanya.

Hinawakan niya ang mukha ko kasabay ng pag-punas niya sa luha ko.

Wala akong pinag-sisisihan na siya ang pinili ko.

"I'm happy that he's right. I'm happy that he knows that I'm happy with the decision I've made. I'm happy because he told me that he will be happy as long as I'm happy." Sabi ko kasabay ng pagyakap ko at pagsukli rin niya sa yakap ko.

"I'm happy that I choose you. You're the source of my happiness and source of my strength. Because you are the best thing I ever had."

————Edited: 02-22-2020