That Game Started With A Lie [COMPLETED]

That Game 55:

Sia's pov.

"Saan mo ko dadalhin?!" Sigaw ko kay Xander, hawak-hawak niya ako sa kamay at hindi ko alam kong saan kami pupunta.

Nang makarating kami sa parking lot... saka niya lang ako binitawan at agad niya rin akong pinagbukasan

"Sia, please." Pagod na wika nito.

"Wag mo akong ma-please please diyan... kanina pa ako tanong ng tanong kung saan tayo pupunta pero hindi mo sinasabi saakin... kaya manigas ka!" Sabi ko sabay talikod sakanya kaso agad niya akong hinawakan sa kamay.

"Kailangan lang natin mag-usap" nakapikit ito at nakatingala ang ulo. Mukhang pinag-iisipan niya ang lahat ng nangyari at nalaman niya ngayong araw kahit ang hirap intindihin lahat ng ginawa ko.

"Pwede naman tayong mag-usap dito." Sabi ko naman.

"Marami akong itatanong sayo, and I don't want anybody to hear it." Wika naman niya.

I rolled my eyes as I nodded at saka ako sumakay sa sasakyan niya.

Nang makapasok ako sa sasakyan niya agad niyang isinarado ang pinto at pumasok narin...

Walang nag-sasalita saamin buong byahe.

Tumigil kami sa park.... kahit matagal na akong hindi pumunta dito tanda ko parin na ito yung park kung saan ko siya sinagot noon.

-----

"Is she really my daughter?" Tanong niya pero imbis na sagutin ko siya umupo ako sa swing at tumingin sa fountain... gabi na kaya walang ka-tao tao.

"Please speak because, I'm really going insane." Wika niya kasabay ng pag-upo niya sa tabi ko. "Tell me, Is she really my daughter?" Tanong ulit niya...

Instead of speaking... I nodded to give an answer.

"Why didn't you tell me?" He asked. Tumingin ako sakanya pero nakatingin siya sa lupa.

"Tapos na tayo n'un. Ayoko ring masama ka sa pagiging desgrasyada ko." Wika ko kasabay ng pag-tulo ng luha ko.

"Pareho nating ginusto ang nangyari... why do you need to keep it all in yourself?" Wika niya at inihilamos niya ang kanyang kamay sa mukha.

"That time... you say you really love Ashley, who used to be my best friend... so who am I to destroy it? I loose  you... and I don't wanna loose Alexia... buntis ako, baka kung anong manyari sakanya, saaming dalawa."  Wika ko...

"F*ck.. then why didn't you tell me that we have a daughter, ngayong bumalik ka? Tinanong kita 'nun kung ako ba ang ama ni Alexia, pero nag-sinungaling ka. Are you afraid of my father? Are you afraid to Tita Xyla? Kaya kitang ipag-laban sa kanila... you don't need to fight, just support me... O baka natatakot at naa-awa ka kay Ashley? Ilang buwan kitang sinuyo at nakasama pero hindi mo nagawang sabihin saakin. Are you that afraid?!" wika niya kasabay ng pag-tayo niya.

Tumayo ako at kasabay nun ang pag-patak ng luha ko. "Yes! I'm only human! Natatakot din ako! Kahit ganun kasama si Ashley, mahal ko yun... I still care for her. I don't hate her as much as I love her... hindi ako yung klase ng tao na mala nasa wattpad o teleserye sa t.v ang ugali... Na kapag may nagawang masama sayo ang isang tao, you'll gonna take a revenge, it's too immature... And I suppose to tell you about Alexia pero, naalala mo ba nung tinanong mo ako kung gigive up kana? Hinihingi mo ang opinyon ko 'nun, and I want the best for everybody kaya I made that desisyon kahit alam kong masasaktan si Alexia... At nakita ko ilang araw lang masaya ka na kay Ashley. Kaya bakit pa, diba?!" Sigaw ko sakanya habang patuloy naman ang kamay ko sa pag-alis ng luha sa pisngi ko.

Nang sabihin ko ang lahat ng yun ang expression niyang galit ay napalitan ng lungkot at pag-sisisi.

"I'm sorry... It's my fault. Don't cry please.." wika niya sabay yakap saakin.

Ewan ko pero sa yakap niya at mga sinabi ko... gumaan ang pakiramdam ko... sobra.

------

"I want to meet her." Wika ni Xander ng tumigil ang sasakyan niya sa tapat ng bahay ni mama... kila mama muna ako ngayon eh.

Tinignan ko ang bag ko at kinuha ang phone ko doon para tignan ang oras... it's 12:00 midnight, nang mag-usap kasi kami kanina talagang nag-betray yung tiyan ko kaya napa-kain kami ng wala sa oras.

Nakita ko ang pangalan ni mama kaya yun ang agad kong binuksan...

Mama:

'Totoo ba lahat ng yun, anak? Nung bigla kang nawala sa party sinabi ni Kira na alam mo... totoo ba yun? Bakit mo tinatago?'

Binuksan ko pa ang ibang messages ni mama pero pare-pareho lang.

Binuksan ko naman ang message saakin ni papa.

Papa:

'Is it true? Alam mo lahat ng yun? Why didn't you tell us?'

'Sia! Mag-uusap tayo bukas'

Hindi ako nag-reply sa sinabi ni papa.

Napatitig muna ako ng ilang segundo sa pangalan ng nag-text.. may message galing kay Tito.

Tito Mico:

'Is it true? I have a granddaughter?'

'Why did you keep it?'

'I'm going to set an appointment to settle the custody of my granddaughter.'

I turn off my phone bago ipinasok sa loob ng bag ko... ito na yung kinakatakot ko.

"Bukas nalang kaya? Baka kasi tulog na si Alexia." Sabi ko sabay tingin sakanya.. ng pagbuksan niya ako ng pinto ng sasakyan

He nodded... "I'm willing to wait but, promise me." Sabi niya kaya natawa ako ng bahagya habang umiiling-iling. Nang bumaba ako sa kotse niya sinamahan niya pa akong makalapit sa gate.. Nang makapasok na ako pa-talikod na sana siya ng lumingon ulit ako at nagsalita kaya huminto siya sa paglakad papunta sa kotse niya at tinignan ako

"I don't do promises... because I believe it meant to be broken."

He made a half smile

"Well, we have our own perspective, because I do believe in promises... I used to promise to you that you'll be the one, whom I gonna marry, the one who will be on my side until my last breath... and I'll still going to keep and do it... I will do everything, Ria." Wika niya sabay ngiti ulit saka siya pumasok  sa loob ng sasakyan niya.

———Edited: 02-21-2020