That Game Started With A Lie [COMPLETED]

That Game 11:

Megan's pov.

5 years ago: August 05, 2012

Napatingin ako sa anak ko habang kasama si Xander at magkayakap. I'm sorry darling you're hurting too much, how I wish I could get all the pain.

Lumapit ako sakanila at kaunting pinunasan ang luhang lumalandas sa mata ko. I just can't believe that Tyrone and my best friend have an affair.

Pagkalapit na pagkalapit ko sumama agad saakin ang anak ko. We arranged everything and we planned to go to states. Agad kaming sumakay sa sasakyan ko at agad ko rin itong pinaandar.

"Mama, okay ka lang ba? Hindi mo ba tatanungin manlang si papa?" Sia asked.

"There's nothing to ask"

"But I know you're hurting, it's not just me but you too. I think if you heard his explanation, maybe you'll be alright." saad ulit ni Sia.

Pareho kaming napabaling sa kotseng paparating sa pwesto namin. Agad kong iniliko pero hindi sapat. Bumangga kami.

Naalimpungatan ako sa boses ni Xander.

And it goes.....

"Ma'am I'm sorry your daughter is in coma" as the doctor said, that make me feel so cold.

End of flashbacks

So ayun dahil sa ayoko ng masaktan at makita pa ni Tyrone ang anak namin, ng malaman kong coma si Sia pumunta kami ng ibang bansa at alam din nila yun pero habang nanduon... sinabi kong patay na si Sia, at wala silang nagawa kundi ang hawakan ang abo na hindi naman talaga ang anak ko. And it came nawalan ng memories ang anak ko.

Kaya hindi dapat mapalapit si Xander kay Sia, baka kunin siya ni Tyrone saakin.

Kaylangan kong umuwi ng bansa.

———————————

Alistaire's pov.

Dalawang araw na simula ng mapasama ako sa gulo ni Xander. At dalawang araw ko narin siya iniiwasan. Kasi feeling ko magkakagusto ako sakanya. Feeling ko pinapahirapan ko yung sarili ko. Feeling ko yung naramdaman ko dati kay Drew is just an infatuation, na may kulang dati na ngayong kasama ko si Xander ay binubuo niya yung hinahanap ko. Tskkk nakaka bobo.

Dalawang araw narin pala akong hindi lumiliban, dalawang araw narin akong binubully nila Ashley.

At ngayon nakikinig ako sa professor ko, nakikinig ba talaga ako? Ah ewan.

"Okay class, dismiss" okay so ayun lang narinig ko.

Pagkatayo na pagkatayo ko may humawak agad ng kamay ko sabay hila.

"Why?" Bungad agad ni Xander, yep si Xander nanghila saakin. Magpapahila ba ako pag hindi ko kilala?

"Ang alin" sige Ria maang maangan pa kahit alam mo naman ibig sabin ng taong kaharap mo.

"Ba't mo ko iniiwasan? Are you afraid? Nung hinabol tayo ng pulis?" Tang*na hindi ako takot dun, takot ako na mapalapit pa lalo sayo.

"Hindi" tipid kong sagot.

"Eh ano?" Tanong nito sabay hawak sa braso ko.

Tinanggal ko ang kamay niya.

"Wala" sabi ko.

"Anong wala?" Tanong nito

"As in wala, hindi kita iniiwasan sobrang busy lang akong mangopya ng mga notes nung wala ako" i lied. Galing mo talaga Ria.

"O-okay" saad naman nito "Kain tayo?" Tanong ulit nito.

"Uhm, I'm sorry pinapauwi ako ni tita ng maaga"

"Sige, maybe next time" shit why do I feel maguguilty ako?

Paalis na sana si Xander kaya nagsalita ako.

"Grabe ka, hindi mo manlang ako pinilit" hahaha galing mo talaga Ria.

Napangiti siya. "Ba't naman kita pipilitin pangit? kung ayaw mo eh di ayaw mo" saad nito.

Kaya ko naman siguro to noh?! Eh ano naman sa bagay na to ang hindi ko kaya?

Pareho kaming napatingin sa hawak kong phone ng tumunog.

*'Momshie gorilla' calling*

Ahy si mama. Tumingin ako sa kaharap ko ngayon kaya napanod nalang siya.

"Ma, bakit?"

"Umuwi kana ngayon na." ha bakit kaya?

Matapos sabihin yun ni mama pinatayan niya agad ako ng phone. Kaya tumingin ako kay Xander.

"I'm sorry, kailangan ko ng umuwi pinapauwi na ako eh" saad ko na agad naman pumayag yung kaharap ko.

Napatakbo ako, shit kailangan kong bilisan. Seryoso boses ni mama kanina, sigurado baka may importante siyang sasabihin. Shit pinagpapawisan ako di ko kayang tumawid. Tuwing tumatawid ako may kasama, ngayon wala. Kinakabahan ako.

Tumigin sa kanan at sa kaliwa. Shit bahala na.....

*peeeeppp* *peeepp* oh shit napaupo ako sa gitna ng daan. At hinihintay na bumangga saakin ang kotseng paparating.

Hala anyare? Patay na ba ako? Nahihilo ako, ito na ba yung feeling na sinasabi nilang parang nasa washing machine ka pag-namatay kana? My goshh sana gwapo yung grim reaper na kukuha saakin.

"Ms. Are you alright?" Napatingin ako sa nagsalita, nakikita niya ako? Pinisil ko yung kamay ko ayy buhay pa ako.

"Ms. Gusto mo ba ipunta kita sa hospital?" Tanong ng lalaking nasa harap ko na feel kong nakita ko na somewhere.

Napatayo ako. "Ah hindi na po, pero salamat di niyo ako binunggo" saad ko.

"Wala ba talagang masakit sayo?" Tanong niya ulit.

"Ah wala po, baka pagnabangga ako mas mayupi pa yung sasakyan niyo" saad ko ng tumatawa. Why do I feel he's examining me?

"By the way I'm Tyrone Mendez and you look famili—" hindi niya pa naitutuloy yung gusto niyang masabi ng something pop out....

'.   "Mr. Tyrone Mendez your daughter got into a fight, so we called you because she doesn't want to apologise." as the teacher told.

"Is that?" tumatangong tangong saad ni Mr. Tyrone. "But I think it's not my daughter's fault anymore, If my daughter doesn't want apologise it means she didn't do wrong." Sabi ni Mr. Tyrone sabay hila sa batang babae.

"Dad, I'm really sorry. They always bully me so when they really got into my nerves I punch them one by one" wika ng batang babae. Natawa naman ang papa nito sa sinabi

"That's my daughter"  sabi ng kanyang Ama.

"You're the best dad, dad" sabi ulit ng batang babae

"And you're the best daughter, my Sia" wika naman ng  ama.——

"Ms. Are you alright?" My senses got back when Mr. Mendez talked.

"Uhh yup" saad ko at naglakad na, papa siya ni Sia. Pero bakit ko nakikita tong mga ala-ala ni Sia? I just don't get it.

Palakad na sana ako ng..... shit nasa kalsada parin pala ako at.....

***peeeepppppppppp***

Nang hihina ako habang naramdaman ko na bumagsak na ako sa lupa at agad na may tumulong saakin. They just called me Miss, but something is wrong I'm hearing someone calling Sia.

————————- Edited: 02-02-2020

(A/N): hahahaha isang week bago ako naka update. Ang sipag ko talaga.....