Meet&Greet - S.M

#18

P.o.v Julie

Weer bij mijn ouders' huis aangekomen bel ik Shawn via face time. "Eliza! Kom even!" Roep ik vanaf de gang en ga op de trap zitten terwijl mijn telefoon overgaat. Precies wanneer Eliza zich naast me ploft, neemt Shawn op. Eliza geeft een kleine gil zodra ze naar mijn telefoon kijkt en krijgt een twinkeling in haar ogen. Shawn en ik lachen. "Hey," glimlacht Shawn lief. "H-hey," zegt Eliza opeens een beetje verlegen. Ik praat wat met Shawn en Eliza. Uiteindelijk is ze niet meer verlegen. Na ons gesprek moet Shawn weer gaan. Eliza loopt alvast terug naar de woonkamer. "Bedankt Shawn," zeg ik zachtjes tegen mijn telefoon. "Geen probleem beautiful." "Kan je nou alsjeblieft ophouden met me zo te noemen?" "Natuurlijk, beautiful." Ik zucht en Shawn lacht nog even, en hangt dan op.

Het is al avond. De familie is net weggegaan, ze blijven slapen in een hotelletje. Ik blijf bij mijn ouders slapen. Toen ze hierheen verhuisde, hebben ze van de twee slaapkamers in het huis één kamer voor mij gemaakt. Zodat ik zo vaak zou komen als ik wilde. Nu ik toch gestopt ben met mijn opleiding, heb ik wel meer tijd om hier te komen. Maar aangezien ik geen auto heb en het druk heb met mijn werk, gaat dat helaas niet.

"Juul?" Vraagt mijn vader en hij komt naast me op de bank zitten. Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk hem aan. "Hoe zit dat nou met 'die ene jongen'?" "Hij bedoelt Shawn," zegt mijn moeder terwijl ze binnen komt lopen met thee. Ik zucht en leg ook het hele verhaal aan mijn vader uit. "En jullie zijn niet verliefd?" Vraagt hij aan het einde van het verhaal. "Neehee! Waarom denkt iedereen dat?" Zucht ik. "Omdat als je over hem praat, het wel zo lijkt," zegt mijn moeder wijs. Ik gooi mijn handen in de lucht en laat me achterover vallen. "Laat ook maar."

's Ochtends word ik wakker gemaakt door mijn moeder. "Kom je ontbijten? Papa gaat zo weg," zegt ze erbij. Ik rijd met mijn vader mee terug naar Amsterdam, hij moet daar zijn voor zijn werk. Ik maak me klaar en drink snel de smoothie op die mijn moeder heeft gemaakt. "Ben je klaar?" Vraagt mijn vader. Ik knik en neem afscheid van mijn moeder. Op naar Amsterdam.

Mijn vader zet me af bij mijn appartementencomplex en ik neem afscheid van hem. Dan rijd hij weer weg. Ik loop naar de deur en zoek mijn sleutels. Eyy feest. Ik ben ze vergeten. Ik zucht en bel Alice. Ze neemt niet op. Ik druk op de deurbel van mijn buurvrouw, die ook een sleutel heeft, maar zij is ook niet thuis. Shit shit shit.

Na een halfuur te hebben gewacht, zoek ik door mijn contacten wie ik kan gaan bellen. Mijn vinger houdt stil boven het groene hoorntje bij Shawn.

"Met Shawn."
"Hey, met mij. Ik ben mijn sleutels vergeten en er is hier niemand. Wat ben jij aan het doen?"
"Ik ben er over 10 minuten."

Okee. Vaag. Ik ga weer tegen de muur aan zitten en wacht. Na inderdaad 10 minuten, stopt er een zwarte auto vlak voor mijn neus. Met achter het stuur mijn beste vriend. Ik loop naar de auto toe en stap in. "Dankje Shawn," zeg ik en kijk hem aan. Hij glimlacht en begint met rijden. "Dit is niet de weg naar jou hotel, waar gaan we heen?" Vraag ik nieuwsgierig. Shawn kijkt alleen maar mysterieus.

We stoppen bij een klein restaurantje. Zodra we uitstappen, komt er al iemand naar ons toegelopen. Shawn stelt hem voor. "Dit is Andrew, mijn manager." Ik glimlach naar de man en schudt zijn hand. "Julie." We gaan binnen aan een tafeltje zitten. "Julie, ik heb begrepen dat Shawn en jij zelf graag willen dat je mee op tour gaat, klopt dat?" Begint Andrew tegen mij. Ik kijk Shawn kort aan en knik dan. "Ja, dat klopt." We bespreken alles over de tour.

Als ik meega, betekent dat dat ik heel lang weg ben. Dat wist ik natuurlijk al. Maar dat houdt dus ook in dat ik 24/7 met jongens ben en paar een paar meiden. Ik ga mee voor Shawn, maar ik kan ook de crew helpen zodra dat nodig is. Kortom, ik heb er zin in en had nooit verwacht dat ik dit ooit zou meemaken.

A/N
Ben ik weerrrr
Ik heb mijn telefoon in het Engels gezet😂 vandaag was echt leuk heb echt hard gelachen😂😂 voor de rest heb ik niks te zeggen

Geüpload: 2 maart 2019
Geschreven: januari 2019
Woorden: 773