Meet&Greet - S.M

#6

1 week later

p.o.v Julie

Het is 7 juli. Dat betekent dus dat Alice vandaag jarig is. Ik maak Alices lievelingsontbijt, pancakes. Als ze klaar zijn, loop ik samen met een bus slagroom naar haar kamer toe. Ik open de deur en spring bovenop haar. ''HAPPY BIRTHDAY ALLERBESTE VRIENDIN VAN HET HEELAL!'' schreeuw ik terwijl ik haar onderspuit met slagroom. Vanonder de berg slagroom komt beweging. Het hoofd van Alice komt tevoorschijn en ze likt aan de slagroom. ''hmmm, lekker. Heb je nog meer slagroom?'' zegt ze droog terwijl ze verder likt. Ik moet lachen. ''Kom, ik heb pancakes gemaakt.''

Als we de pancakes ophebben geef ik de hoodie. Ze pakt hem uit. ''Omg, Juul, dit had echt niet gehoeven'' Zegt ze terwijl ze de hoodie knuffelt.  ''Geef dan maar terug,'' lach ik. '''Nee nee nee, ik ben er natuurlijk wel heel blij mee,'' lacht ze. Ze trekt hem aan samen met een zwarte high waisted korte broek aan. De trui valt als een croptop. Het ziet er superleuk uit. ''En, wat wil je nu gaan doen?'' vraag ik. ''SHOPPEN!'' gilt ze ''okee, dat is duidelijk. kom je mee dan?'' We lopen de deur uit.

 Als we de trein uitstappen in Amsterdam Centraal, horen we heel veel meidengegil. ''Wat schreeuwen ze nou allemaal?'' vraag ik aan Alice, die betere oren dan mij heeft. ''Saaaw, Saaww, ofzo,'' zegt ze en ze wil doorlopen naar de roltrappen, maar dan gaat er een lichtje bij haar branden. Ze rent terug naar mij, want ik sta nog op het perron te luisteren. ''OMG, ze roepen Shawn, Shawn is hier!'' roept ze terwijl ze me vastpakt. Ze kijkt rond, laat me los en rent naar de meisjes toe. Ik ga op een bankje zitten en scroll op mijn telefoon door instagram heen. Na 5 minuten loopt er een jongen langs me en ik kijk op. Hij kijkt me aan. Ik zie zijn ogen niet, omdat hij een zonnebril opheeft. Maar ik weet zeker dat het diezelfde ogen zijn als bij de starbucks. Voor een seconde blijft hij stilstaan, hij herkent bij ook. Dan loopt hij weer snel verder. Na een minuutje komt Alice hijgend naast me zitten. ''We zijn hem kwijt,'' zegt ze hijgend. Als ze weer op adem is gekomen gaan we Amsterdam in. Ik vertel dat ik bijna zeker weet dat ik die jongen weer zag. ''Dat lijkt maar zo, Juul. je zag zijn ogen niet eens.'' Daar heeft ze gelijk in. En toch...

's Avonds gaan we naar de mac. Ik geef haar het andere shirt van Shawn en ze lacht hard. ''Dat wordt echt mijn lievelingsshirt,'' lacht ze. We gaan weer met de trein naar ons huis, in de buitenstad van Amsterdam.

A/N

Hehe eindelijk ietsjes langer hoofstuk (nou eigenlijk niet) sorry voor mijn kinderachtige geschreven shit ik was 12 oke😂 en sorry voor spellingsfouten!

Geüpload: 14 februari 2019
Geschreven: februari 2018
Woorden: 485