Gölgelerdeki Parıltı ~BoruSara~

2.BÖLÜM

Sarada'nın ağzından:

Annem ve Mamoru birkaç gün daha hastanede kaldıktan sonra eve dönmüştük. Tabi o günden beri uyuyamamıştım. Nedenini açıklamama gerek yok çünkü az çok tahmin ettiğinizi düşünüyorum. Evet inatçı kardeşim geceleri uyumamak için inat ediyordu ki bu yüzden geçen günkü takım antremanına geç kalmıştım. Boruto bile benden önce gelmişti ve bu oldukça sinir bozucuydu. Şu anda da hepimiz birden Mamoru'nun başında annem onu kucağında susturmaya çalışırken babamla ben de birbirimize yaslanmış ayakta uyukluyorduk. Mamoru'nun uyuduğunu anladığımızda annem onu yatağa bıraktı. Tam odadan çıkacağımız sırada yeniden ağlamaya başlayan kardeşimi duymamızla birlikte yavaş ve yorgun adımlarla az önceki yerlerimizi aldık.

Sakura: Neden uyumuyor bu çocuk bütün gece ağlayıp durdu.
Sasuke: Aç olabilir mi?
Sakura: Hayır karnını daha az önce doyurdum.
Sarada: Altını doldurmuştur.
Sakura: Onu da değiştirdim.
Sarada ve Sasuke: Gazı vardır.
Sakura: Gazı da yok.
Sarada ve Sasuke: O zaman nee!?
Sakura: Bilmiyorumm!!!
Sarada: Madem bir ihtiyacı yok neden sürekli ağlıyor, hem de biz tam odadan çıkacakken-

Bi dakka... biz odadan çıkacağımız sırada neden ağlıyor ki bu çocuk??
Tabi ya... Kardeşimin odasından çıkıp yan odaya yani kendi odama geçtim. Dolabımı açtım ve en üst rafta duran ayıcığı alıp Mamoru'nun odasına döndüm. Annem Mamoru'yu bu sefer beşiğine yatırıp ninni ile uyutmaya çalışıyordu ancak küçük kardeşim yeşil gözlerini anneme dikmiş onu dinliyordu. Yanına gidip elimdeki ayıcığı Mamoru'nun yanına koydum. Mamoru minik elleriyle ayıcığın yüzüne dokunmaya başladı. Sonra da ayıcığa iyice sokulup gözlerini kapattı. Mamoru'nun uyuduğundan emin olduktan sonra domates desenli battaniyesini yavaşça üzerine örtüp yavaş ve dikkatli adımlarla odadan çıktık. Kapıyı kapattığımızda birkaç saniye belki ağlar diye kapının önünde durduk. Sonrada rahat bir nefes aldık.

Sakura: Oh be sonunda. Ayıcığı iyi akıl ettin Sarada.
Sasuke: O ayıcık...
Sarada: Küçükken bana o ayıcığı sen göndermiştin. Yaşım büyüse bile o ayıcığın çok güzel anıları var ve bu yüzden onu atmayı falan hiç düşünmedim. Neyse artık yatsak iyi olur. O antremana bir kere daha Boruto'dan sonra gitmeye katlanamam. Bu yüzden sevgili ailem size 19. kez iyi geceler diliyorum ve artık yatmaya gidiyorum.

Annem ve babam bana bakarak tebessüm ettiler ve sonra da iyi geceler dileyip yatmaya gittiler. Bende onların ardından odama girdim ve kendimi yatağa attım. Eğer bir dakika daha uyanık kalırsam bayılacağımdan adım gibi eminim.

*****
Sabah kahvaltı masasına oturduğumuzda Mamoru hariç kimseden ses çıkmıyordu. E tabiki daha konuşamadığı için "a" ya da "bu" gibi şeyler söylüyordu. Sevgili kardeşim bu sabaha enerjik uyanmış olsa da bunun tam tersi de bizim için geçerliydi. Babam gözleri kapalı yemek yemeye çalışıyordu. Ciddi ciddi gözleri kapalıydı. Arada ağzının yerini şaşırıyordu ki gülmemek için dudağımı ısırmaktan dudağım acımaya başlamıştı. Annemde farklı bir konumda değildi. Gayet ruhsuz bir şekilde geçen kahvaltıdan sonra evden çıktım. Antreman yerine gittiğimde maalesef ki Boruto da ordaydı.

Boruto: Eee sarada bu gece kaç sefer uyandın?
Sarada: 19.
Mitsuki: Tüh iki kere daha kalksaydın rekoru kıracaktın ya. Yazık olmuş.

İki akşam önce bizi tamı tamına 20 kez uykumuzdan uyandıran Mamoru dünya tarihinde bir ilke imza atmış olmalıydı. Hiçbir bebeğin sesi bu kadar ağlamaya dayanamazdı. Üstelik henüz bir kaç haftalık.

Sarada:  Çenenizi kapayın yoksa sinirimi sizden çıkartırım.
Boruto: Tamam tamam kızma hemen Sarada-sama, bir dahakine sözlerimize dikkat ederiz.

Ciddiyim. Bu çocuğu parçalamadan bana rahat yoktu.

Konohamaru: Evet çocuklar Sarada da geldiğine göre çıkabiliriz. Yedinci bu sabah bize bir görev verdi. Biraz ani oldu kusura bakmayın ama henüz yeni gönderilmiş bir görev. Bu yüzden evlerinize gidip eşyalarınızı toplayın yarım saat sonra konoha kuzey kapısızda buluşuruz.
Boruto, Sarada ve Mitsuki: Hai!!

Hemen evlerimize dağıldık ve eşyalarımızı toparlayıp kapıda buluştuk. Neyse ki bu sefer tam vaktinde gelmiştim ama bu sefer Konohamaru-sensei geç kalmıştı. 15 dakika sonra o da geldi. Yedinciden görev ile ilgili bilgi almaya gitmiş. Bizi de bilgilendirdikten sonra yola çıktık. Görevimiz Ateş ülkesindeki köylerden birinde ortaya çıkıp köylülere zarar veren ninjalarla ilgili ipucu bulmaktı.
Oraya varmak en az 5 saatimizi alacaktı.

******
???: Hallettin mi?
???: Evet efendim. Ancak bunun işe yarayacağından emin değilim.
???: İşe yaramak zorunda. Biliyorsun ki o mesajı İndra'ya ait olduğu için sadece bir sharingan okuyabilir.
???: Neden bunun için Uchiha Sasuke'yi kullanmıyoruz?
???: Uchiha Sasuke'yi oraya yönlendirmeyi başarsak da ondan hiçbir bilgi alamayız. Shin onun kızında da sharingan olduğunu söylemişti. Hatta dediğine göre bu kızın sharinganı babasınınkinden daha güçlü bir auraya sahipmiş. Sadece sharinganı daha tam gücüne ulaşamadığından farkında değillermiş.
???: Sizce kız bunu bize anlatırmı efendim? O kızın tıpkı amcası gibi Konoha'ya bağlı olduğunu duymuştum.
???: Öyle ama bakalım babası hakkındaki gerçekleri duyunca hâlâ o çok değer verdiği Konoha'yı korumaya devam edecek mi? Özellikle bunu yıllarca kızdan saklamalarını ve kızın küçükken yaşadıklarını ekleyince babasının yolundan gitmesi kaçınılmaz olacaktır. E tabi bu da bizim işimize gelecektir.

Sadece bir lambanın aydınlattığı oda da karanlığa gömülmüş iki kişinin kahkahaları duyuldu.

*
*
*
*
*
*
*
*
Nasıl buldunuz bölümü arkadaşlar??

Sizce Sarada diğer bölümde nelerle karşılaşacak???

Sonraki bölümde görüşürüz;)