Desiring My Unwanted Wife (Under Major Editing)

Chapter 17: Sam and Thomas

•EALLA'S POV•

Napabalikwas ako ng bangon nang biglang tumunog iyong phone kung sino man iyon. Sakit at pangangalay sa katawan ang nararamdaman ko ngayon. At doon ko napagtanto kung ano ang nangyari sa amin ni Gov kagabi. Tulala akong nilibot ang tingin sa kabuuan ng kwarto saka kagat labing nakangiti.

Last night was extremely heavenly made. We were making something out of love in span of how many hours.

Gov was so freaking edible. Ang sarap kasi niya. Wah, Crize! Kahalayan na naman pumapasok sa utak mo sa kay aga pa!

Nasaan kaya si Gov? Iniwan niya naman ako. Tumingin din ako sa alarm clock nang ma-realize kong ten am na pala.

Napasarap ata ang tulog ko.

I can't even get over about the last night. Kung si Gov ba naman ang hahalik at maglakbay sa katawan mo, mapapasigaw ka na lang ng 'more'.

Kinuha ko ang cellphone ko pagkatapos kung sinampal ang sariling pisngi dahil sa kahalayan ng utak.

[Hoy frenship, wala kang balak pumasok para sa midterm exams? Papabagsak ka ganoon?! Uso ring mang-seen sa group chat at message ko sa'yo. Abala ka masyado sa Gov mo! Alam kong secure na ang future mo pero attend din kapag may time, ha. Goodbye! Labyu!]

Parang nabuhusan ako ng pinaghalong mainit at malamig na tubig kasabay ng pagbagsak ng earth and mars sa harapan ko nang nabasa ko ang text ni Renielle.

Ten o' clock na at six am pa na-send iyonf message. Huhuhu! F*ck! F*ck!

Lesson learned: Nakakawasak ng kinabukasan ang kalandian!

"Kalandian din kasi, Crize. Sobrang landi kasi," agad agad akong bumangon mula sa kama at nagtungo sa banyo para maligo.

Hindi ko na inindi lahat ng sakit na naramdaman ko kasi sobrang nag-panick attack na talaga ako.

After five minutes ay natapos ako sa pinakamalibis na ligo na nagawa ko sa tanang buhay ko.

Nagbihis ng uniform, nag-ayos ng gamit, nagsuklay at hindi na ako nag apply ng liptint or whatsoever diyan. Kasi sobrang pula na ng labi ko buhat ng kagabi.

Landi mo talagang babae ka!

Kay Gov lang.

Mabilis kong inayos iyong kama at patakbong lumabas ng kwarto kulang na lang mahulog ako sa hagdan sa sobrang pagmamadali.

Naabutan ko sina Mayor at Don Patricio sa may couch na parang may pinag-uusapan na mahalaga.

"Good morning po, Ninong, Mayor," nagmano ako kaagad nang nakangiti silang nakatingin sa akin.

"Good morning too, hija." -Mayor.

"Kumain ka muna, hija. Nagmamadali ka ata," napakamot ako ng batok sa tanong ni Don Patricio.

"May exams po pala kami. Bawal ako lumiban. Nakalimutan ko po."

"You better go to the dinning room and take your breakfast," nasaan kaya si Gov? Di ko ata nakita. Gusto kong magpaalam na papasok ako. Iyon sana ang itatanong ko. Baka nga siguro, nasa opisina na iyon.

"Ay, 'wag na po! Sa canteen na lang ako kakain. Super duper ever late na po talaga ako, eh."

"Hon," awtomatikong napalingon ako sa tumawag sa katagang iyon.

Sh*t! Huwag ka munang mang-akit, Gov! May exams pa ako. Diyos ko! Bakit ba kasi nakakakilig iyong 'hon' niya? And there, I saw the man that lighten up my days and made my heart beats differently than normal.