Kızıl Gölge ile başlayan macera, Kadim Yürek ile devam ediyor..
Çünkü biliyorum ki insan kendini köleleştiren adalet ile özgürleşemez. İşte biz de böyle yitirdik özgürlüğümüzü. Adalet ile.
Dünyamızda büyü var. Lakin bu büyü kimine göre büyük...
Magi Kulesi, ihtişamlı bir mimariyle donatılmıştı ve tonla büyücüye ev sahipliği yapıyordu. Elimdeki defteri açarken, bu noktaya varana kadar yaşadıklarım bir düşünce seli gibi zihnimin içinde hızla aktı.
Çembere katılacak büyücülerin toplanacağı günü, evin küf kokulu bodrumunda beklemiştim. Üstelik bir yabani gibi boynumdan zincirlenmiş ve günde yalnızca bir öğünle sağ kalmaya çalışmıştım. Bu, o adamın bana biçtiği cezaydı. Sanki hayatım boyunca bana daha nicelerini çektirmemiş gibi... Ben, bunun da üstesinden gelmiştim. Ona karşı yenilgiyi asla kabul etmezdim. Ona bu sevinci yaşatmazdım ve bunun için ne yakınmıştım ne de yalvarmıştım. Usul usul oradan çıkacağım günü beklemiştim.
On iki günlük zincirlenişimin ardından tapınak şövalyelerinin teşrifleriyle kısmi özgürlüğüme kavuşmuştum. Hala açtım ve bu açlığım karnımın isyankâr gurultularıyla o adama haz vermişti. Midemin bu acı yakarışları kulaklarını doldurdukça, gülümsüyordu. Henüz on beş yaşında bir çocukken yıllardır bu işkenceleri hak edecek ne yapmıştım, bunu gerçekten çok merak ediyordum.
Kuleden gelen faytonlar ayda bir Tergaron'un her şehrine uğrar ve çembere katılacak büyücüleri toplardı. Bu büyücülerin kimi gönüllü olurdu gitmeye, kimi ise benim gibi rızası dışında alıkonulurdu. Benim de kuleye olan yolcuğum bu faytonlara teslim edilmemle başlamıştı. Günler süren zahmetli yolculuğun sonrasında ise nihayet kuledeydim.
Defterin saman rengine çalan kağıdının sağ köşesine günün tarihini attım. 9 Misuthar 130. Kışın ikinci ayıydı ve mevsimin en sert zamanlarıydı.
Bugün Magi Kulesi'ndeki ilk günüm. Bu günlüğün bana nasıl yardım edeceğini bilmiyorum ama en azından içimi buraya dökebilirim.
Tüylü kalemimi siyah boya kavanozunun içine batırarak mürekkebimi tazeledim ve yazıma geri döndüm.
Bugün üvey ailem tarafından Magi Kulesi'ne gönderildiğim gün. Soğuk taş duvarların içerisinde burası bir zindandan farksız... Ne bir evin sıcaklığı var burada ne de bir ailenin samimiyeti. Her hareketim, her davranışım izleniyor. Kendimi kapana kısılmış bir fare gibi hissediyorum. Neden dışarıda özgür değilim? Benim düşüncelerimin bir önemi yok mu? Ne yapmak istediğimin? Nerede olmak isteyip istemediğimin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerinde ağaç deseni oyması bulunan deri kapağı, usulca örttüm. Kederle doğruldum ve günlüğümü yatağımın ayak ucunda, bana özgülenmiş olan sandığa kilitledim.
Dar yatağıma uzandım ve kendimi düşünce seline bıraktım. Bugün Magi Kulesi'nde ilk günümdü, lakin hala bir çember üyesi değildim. Bu sıfata erişebilmek için galip gelmem gereken bir İffet Testi vardı. İlk kez kulağıma çalınan bu testin içeriği hakkında hiçbir fikrim olmadığı gibi, kimsenin ağzından en ufak bir bilgi dahi alamamıştım. Bu garipti. Hem de çok garip.
