THE SAME

Rozdział: 6

Matura, matura, matura. Ciągle to jedno słowo chodzi mi po głowie. To już dzisiaj. Dzisiaj zaczynamy pisać. Dokładnie za godzinę wejdę do sali. Mimo, iż powtarzałam materiał ze sto razy to i tak się stresuje.

Siedzę przed salą i powtarzam cały materiał. Obok mnie jak zwykle siedzi Bella, która podchodzi do tego wyluzowana. Nie przejmuje się, nie stresuje i ciągle gra w jakieś głupie gierki na telefonie zamiast sobie powtarzać. Nagle moje wszystkie notatki brutalnie zostają mi wyrwane z rąk i lądują na ziemi, rozsypując się na wszystkie strony.

- Ups...- podnoszę wzrok na sprawcę.

- Blake- warczę.

- Tak mam na imię skarbie.

- Nie mów do mnie skarbie.- syczę akcentując każdy wyraz osobno.

- Złość piękności szkodzi... skarbie.

- Ugh... nienawidzę cię.- kucam i zaczynam zbierać porozrzucane notatki.

- Mhm.- kuca obok mnie, bierze do rąk kilka kartek leżących nieopodal niego.

Nie zwracam kompletnie na niego uwagi. Podnoszę ostatnie kartki z podłogi i wstaje. Wyciągam rękę po moją własność. Blake spogląda na nią i przybija mi piątkę.

- Oddaj.

- Ale co?- wywracam oczami i ponownie wyciągam rękę.- A to.- podnosi rękę z moimi notatkami.

- Oddaj.- powtarzam.

- Hm, nie.- uśmiecha się.

Wyciągam swoją rękę tak, aby odebrać mu moją własność, ale kiedy prawie mi się udało ten szybko uniósł rękę w górę tak, że z moim wzrostem nie mam szans na odebranie mu notatek.

- Oddaj mi to.

- A gdzie magiczne słowo?

- Wypchaj się, może być?

- U, grzeczna Naomi używa takich słów? Oj, nieładnie, nieładnie.

- Jesteś idiotą.- spoglądam na niego i odchodzę. Siadam z powrotem obok Belli.

- Co znowu?- pyta Bella.

- Ten idiota najpierw rozsypał mi wszystkie notatki na podłogę, a teraz nie chce mi oddać połowy z nich.- warczę wściekła.

- Dobrze ci to zrobi.- odpowiada.

- Słucham?- patrzę na nią zaskoczona.

- Nao cały czas tylko siedzisz i się uczysz chociaż wszystko już umiesz. Dobrze ci zrobi ta chwila odpoczynku.

- Za jakieś dwadzieścia minut rozpoczyna się matura, ja muszę sobie jeszcze raz wszystko powtórzyć. Muszę!

- Nao- Bella chwyta mnie za rękę.- Nie musisz.- patrzy prosto w moje tęczówki.- Wszystko umiesz, zaufaj mi i wyluzuj trochę.

- Chyba nie potrafię.

- Potrafisz.- uśmiecha się.- Wiem co ci pomoże.

Marszczę brwi i przyglądam się jej uważnie. Bella wyciąga swój telefon i włącza piosenkę Bruno Mars "That's What I Like".

- O nie.