Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 85

'Wie zou dan die foto's gemaakt hebben, denk je?' vroeg hij me. 'Ik weet het echt niet, wat ik wel weet is dat haar vader een grote drugsdealer is, dus ze kan iemand van daar het hebben gevraagd.' antwoordde ik. 'Pff, ik denk dat er nog veel achter dit verhaal zit en ik wil echt wel de reden weten waarom Safuane met haar moet trouwen, man!' zei ik zuchtend. 'Ik heb haar nog nooit face-to-face gezien en wil haar echt wel eens zien! Maar ik heb Amal beloofd, haar niet op te zoeken.' zei ik zuchtend. 'Bradda, ik denk dat we haar eens moeten aanspreken. Ik wil nog eens met haar praten over het "Amal" gebeuren.' zei ik. 'Ja, ik ga dan mee!' zei Sofiane.

'Saaf, is goed! Ik ga kijken, wanneer we gaan beginnen met onze zoektocht.' zei ik terwijl ik opstond. 'Noo, hahaha ,zoektocht!' lachte Sofiane. 'Ja man, moehiem chalas, ik ga er van door.' zei ik en gaf hem een mannelijke knuffel. Ik liep naar de deur en deed mijn schoenen aan, Sofiane kwam voor me staan en opende de deur. 'Challaz!' zei ik. 'Doeiii zine inou!' zei hij bitcherig en gaf me een knipoog. 'Tfoee, alsjeblieft nee! T'es un homo ou quoi? (ben je homo of wat)' riep ik vies. Hij gaf me een lucht kusje en deed een beweging met zijn hand, alsof hij lang haar had. 'Oké, stop!' zei ik. Hij schoot in de lach, 'Chalaz, habibi !' zei hij en sloot de deur.

Ik greep direct mijn telefoon en ging naar app. 'Zeg niet dat je homo bent en ik er nu pas achter kom?!' schreef ik. 'Ik ben homo, wil je bewijs ♥?👨‍❤️‍💋‍👨' stuurde hij terug. 'NEE NEE NEE, THANKS!' schreef ik en deed lachend mijn gsm in mijn broekzak. Ik opende het portier en stapte in. Ik startte de auto en reed de straat uit. Ik kan niet wachten, tot het achter komen, van wat Sara allemaal heeft gedaan en nog steeds doet. En wie zei in het echt is...

PP ILYAS

Ik trok het meisje met me mee zoenend de auto in. Iedereen stapte zijn auto in en zo scheurden we mijn straat uit op weg naar mijn lounge. 'Naar waar gaan we?' vroeg ze me terwijl ze haar make up bewerkte. 'Habiba, je hebt geen make-up nodig want je bent al mooi genoeg!' zei ik haar lachend terwijl ik een slokje nam van mijn champagne. 'Ohw dankje!' zei ze giegelend. Ik parkeerde mijn auto in mijn privéparking en stapte uit. Ik rende met de fles in mijn hand naar het ander portier en opende het. 'Stap maar uit!' zei ik haar terwijl ik haar een hand bood. Ze nam die aan en ik trok haar uit de auto. Ik nam haar direct van haar middel en begon haar hartstochtelijk te zoenen.

'Asahbee, wacht tot binnen!' zei een van mijn vrienden lachend terwijl ze allemaal naar ons toekwamen nadat ze hun wagen hadden geparkeerd. 'Z*bbie, ik kan niet wachten man!' zei ik terwijl ik haar op tilde van onder haar kont. Ze deed haar armen rond mijn nek en begon me weer te zoenen. Tot er uit de dode hoek mannen in een bivakmuts ons omsingelden. Ik legde mijn meid neer en keek ze vragend aan. 'Zijn jullie mijn mannen?' vroeg ik ze. 'Nee, wij zijn de mannen van Saleh!' antwoordde 1 van hen. Ze laadden hun geweren en mikten op ons. 'ALLEMAAL HANDEN IN DE LUCHT! EN GA ALLEMAAL WEG VAN ILYAS!' schreeuwde er een. Ik hief bang mijn handen in de lucht en keek bang naar mijn vrienden en het meisje die bang aan de kant gingen.

Ik had spijt dat ik mijn gun niet bij me had! 'NEERKNIELEN!' schreeuwde hij weer. Ik knielde neer en keek ze neutraal aan. 'EEN VERKEERDE BEWEGING, EN JE KRIJGT EEN KOGEL DOOR JE HOOFD!' schreeuwde hij. Hij gaf een teken aan een andere man en niet veel later kwam hij naar me toe. Hij gooide een zwarte katoenen zak over mijn hoofd waardoor ik niets zag. Ik hoorde zware voetstappen mijn richting opkomen, waardoor ik nog meer begon te stressen. Niet veel later voelde ik een harde knal tegen mijn hoofd en viel pijnlijk, bewusteloos op de grond....

PP AMAL

... Duizelig opende ik mijn ogen. Ik zag dat ik in een lege kamer was met letterlijk niets! Amper een kartonnetje! Ik stond recht en keek paniekerig rondom me heen. Ya Allah! Waar ben ik?! Waarom hebben ze me ontvoerd?! Ik begon te stressen en liep naar de deur. 'DOE OPEN!' schreeuwde ik huilend. Ya Allah! Niemand reageerde! 'HAAL ME HIER UIT! DOE OPEN!' schreeuwde ik weer. Ik bonkte met al mijn kracht tegen de deur in de hoop ze me te horen. 'YALLAH OPEN DEZE FUCKING (staghfirulah) DEUR!' krijste ik huilend. Ik liep huilend naar het midden van de kamer en keek weer eens rond in de hoop iets te zien dat me kon helpen.

Maar er was niets! Ik ging huilend op de grond zitten en keek bang rond om me heen. Waarom hebben ze me ontvoerd? Wat willen ze met me doen?! Ya Allah, zo véél vragen, maar geen antwoord! Ik hoorde meerdere voetstappen dichtbij komen. Ik stond snel recht op en bonkte weer op de deur. 'HAAL ME HIER UIT!' riep ik gebroken. Ik hoorde het slot draaien en de deur ging open. 4 mannen kwamen naar binnen met Ilyas in hun handen. Ze gooiden hem genadeloos op de grond en liepen weer naar buiten. 'WACHT ALSJEBLIEFT!' riep ik huilend. Ze draaiden weer het slot dicht en ik hoorde de voetstappen vervagen. Ik draaide me gebroken om en ging naar deze klootzak.

Ik zag dat hij zat te bloeden aan zijn hoofd. Uit medelijden deed ik mijn pyjama trui uit en legde het hoofd van Ilyas op mijn schoot (had nog een t-shirt aan). Ik drukte de trui tegen zijn wond, in de hoop het bloed wat minder zou uit stromen. Hoe hard ik hem ook haatte, mag ik hem niet laten doodbloeden! Ik keek huilend naar zijn knap gezicht. Zijn uiterlijk is echt mooi, maar laten we niet beginnen over zijn innerlijk! Hij is gewoon onmenselijk! Safuane was noch uiterlijk noch innerlijk als een diamant! Er waren niet zoveel mensen als hem jammer genoeg! Er druppelde een traan op zijn wang en ik veegde die weg en keek gebroken naar de muur. Wat doe ik hier? Waarom is Ilyas hier ook? Het maakte me echt gek, als ik zoveel vragen had maar geen antwoord kreeg!

Ik leunde met mijn hoofd tegen de muur en sloot mijn ogen. Tot ik opeens het slot hoorde opendraaien. Ik opende geschrokken mijn ogen en keek naar de deur opening waar een jonge man stond die ik nog nooit eerder had gezien. 'Zo, zo Ilyas en zijn vrouwtje!' zei hij met een emotieloze grijns terwijl hij met zijn handen in zijn zakken naar binnen kwam. Ik legde Ilyas' hoofd rustig op de grond en stond bang recht. 'W-wat willen j-jullie van ons?' vroeg ik hem bang. 'Vraag dat maar aan je mannetje!' zei hij boos. 'Waarom zijn we hier? Wat wil je van ons?' vroeg ik hem een 2de keer. 'WRAAK!' riep hij woedend. 'W-w-wraak?' vroeg ik geschrokken...

Vote, share and comment!