Yıldızlar Ne Kadar Yaşar? | Regulus Black

28:Pejmürde Büyücü

Ertesi sabah Hermione erkenden yatağından kalkmıştı ve eşyalarını kontrol ediyordu. Buraya zaten hazırlanıp geldiği için bu hareketini biraz garipsedim. Bir bana bir de sandığına baktıktan sonra ofladı "Seni nereye koyacağım?" Aslında ben çok portatif biriyimdir, beni istediğin her yere kucağında götürebilirsin. Bunun için ne diye dert ediyorsun?

"Üzgünüm, Crookshanks ama ne dediğini anlamıyorum." Bana doğru yaklaşarak beni kucakladı "En azından trene binene kadar idare edecek bir şey... Keşke okul dışında büyü yapmamıza izin verilseydi." Beni yatağın üzerine fırlatırcasına bıraktı "Bekle beni, bir çözüm bulacağım." Hızla odadan çıktığında ben de canıma minnet dercesine yatağın üzerine oturdum. Şimdilik Scabbers yani Peter'ın peşine düşemezdim. Muhtemelen Weasley oğlu onu daha dikkatli koruyordu. 

Bir süre sonra Hermione yeniden yanıma geldi ve hasır bir sepeti yatağın üzerine koydu "Seni trene kadar bu şekilde götürmeliyim." Merlin, bu cidden de gerekli mi? O da şikayet eder gibi iç geçirdiğinde bakıştık ve beni zorla oraya tıkıştırdığında kendimi tutamayarak bağırmaya başladım.

BIRAK BENİ! BENİ BU ŞEKİLDE GÖTÜREMEZSİN! BURASININ NE KADAR DAR VE KARANLIK OLDUĞUNDAN HABERİN VAR MI SENİN? AÇ ŞU LANET OLASICA KAPAĞI! BENİ BURAYA KİM KOYMANI SÖYLEDİ? ONU BİR BULURSAM SURATINI PARÇALAYACAĞIM! DERHAL ÇIKAR BENİ BURADAN! HERMIONE, NEFES ALAMIYORUM! SEN HİÇ BURADA BEŞ DAKİKA GEÇİRDİN Mİ? HEY! DUY ARTIK BENİ! ÇIKAR BENİ! 

En sonunda kapak yarım bir şekilde açıldı ve aradan Hermione'nin dudakları göründü "Tamam, Crookshanks. Trende seni çıkaracağım." O kadar beklemek istediğimi sanmıyordum ki Weasley oğlu hemen muhalefet oldu "Hayır, çıkarmayacaksın. Zavallı Scabbers ne yapacak bakalım." Harry'nin arkadaşı olmasaydı bu çocuğu çoktan parçalamıştım ama şimdilik kendimi tutmaya çalışıyordum.

Benim için kahvaltımı midemde tutmaya çalıştığım bir yolculuk olsa da eninde sonunda bitti ve sepet daha az sallanır oldu. Derken Peron 9 3/4'te olduğumuzu idrak ettim. Etrafta büyü dünyası hakkında konuşan çok fazla kişi olması bunu destekler nitelikteydi. Hep bir ağızdan farklı cümleler duyulduğundan hiç kimseye tam olarak odaklanamıyordum. Yine de insanların hepsinin bir kere de olsa Sirius'tan bahsettiğini duymamam imkansızdı. 

Derken etraf sakinleşti ve ben de sallanmaya son verdim. Çocukların ebeveynlerine hoşça kal dediklerini duyabiliyordum. Hermione'nin söz verdiği gibi beni çıkarmasını bekledim ama tren hareket edip de sessizlik sağlandığında bile beni çıkarmadı. Acaba beni unutmuş muydu? Başımı kapağa vurarak aralıktan baktım. Trenin koridorlarında ilerliyorduk ve Harry tam önümüzdeydi. 

"Sizinle özel olarak konuşmam gerek." dediğinde bir an bile olsa arkasına bakmadı ve yakınlarda bir yerlerden kızıl kafanın sesi duyuldu "Git bakalım, Ginny." ardından bir kız sesi duydum. Homurdanarak oradan uzaklaştığında onun Ginny adındaki kız olduğundan emin oldum.

Olduğumuz yerde durduğumuzda yeniden başımı kaldırarak aralıktan baktım. Harry bir kompartımanın eşiğinde dikiliyordu. Merakla içeri baktığımda bir adamın köşede uyuyor olduğunu gördüm. Kıyafetleri yamalıydı ve adam pek de sağlıklı görünmüyordu. Genç bir yüzü olsa da yer yer kırlaşmış saçları aksini söylüyordu. Onun kim olduğunu fark ettiğimde ise nutkum tutuldu. 

Çocuklar belli ki başka bir kompartıman bulamamışlardı ve buraya girmek zorunda kaldılar. Adını hala öğrenemediğim kızıl "Kim dersiniz?" diye fısıldadı. Hermione hemen "Profesör R.J. Lupin." diyerek cevabı yapıştırdığında şaşkınlık üzerine şaşkınlık yaşadım ve benim kafamdaki soru çocuk tarafından soruldu "Nereden biliyorsun?" 

"Bavulunda yazıyor." Çocuklar bir süre boyunca Remus'un hangi dersi okutacağı konusunda tartışırken ben de ona baktım ve onu uyandırmak için miyavladım. Geçen on iki yıldan sonra beni tanır mıydı yoksa benim herhangi bir kedi olduğumu mu düşünürdü? Tüm benliğimle karşısına çıktığımda ne yapardı peki? Tüm fikir ve planlarımı ona da anlattığımda... Bana destek olur muydu yoksa boşa kürek çektiğimi mi söylerdi?