A different Pan story...

Hoofdstuk 51: intieme aanrakingen

Ze staan voor de deur van Aurora's huis. "Oké, luister. Wendy, ik sprenkel straks wat elfenstof over je heen. Je zult dan langzaam van de grond komen. Ik vlieg voorop, want alleen ik weet de weg." "Ja, da's logisch," zegt Wendy met licht rollende ogen. Aurora en Peter kijken elkaar heel kort aan. Aurora kijkt naar Peter met een blik van 'dat was echt een rare opmerking' en dat vond Peter ook. Peter gaat door met zijn verhaal: "Het is de tweede ster naar rechts en dan volgt de rest. Het zal een raar gevoel zijn als je van hier naar Neverland gaat, dus bereidt je daar op voor." "Je kunt ook mij dragen. Aurora is al meerdere keren naar je huis geweest, dus die zal de weg ook wel een beetje weten," zegt Wendy verleidelijk en brutaal. Aurora lijkt bijna uit te barsten van woede en jaloersheid, maar ze weet dat ze Wendy nu niet meer kan achterlaten hier. "Wil je mee? Luister dan gewoon en doe wat van je gevraagd wordt!", zegt Aurora met een boze stem, maar Peter kan merken dat ze zich inhoudt. "Oké, oké," zegt Wendy onschuldig en steekt beide handen omhoog. Peter pakt een zakje dat bijna zo net zo klein is als een insect. Hij opent het en haalt er letterlijk stof met enorm veel glitters uit die je ogen bijna verblinden. Hij strooit het over Wendy en de glitters plakken aan haar huid, maar na een paar seconden vervagen de glitters en zijn ze bijna zo goed als weg. Wendy lacht en begint langzaam op te stijgen. "Wow, dit is echt super leuk!" roept ze in de lucht. Peter tilt Aurora op met weinig moeite en stijgt ook op. Aurora houdt Peter stevig vast, want ze krijgt toch een beetje hoogtevrees omdat ze zo hoog in de lucht zitten. "Oké, volg mij!", roept Peter naar Wendy, die achter hem vliegt. In het begin wankelt Wendy nog, maar later krijgt ze wat meer controle over het vliegen. Achter elkaar stijgen ze boven de wolken uit en zien ze een prachtige blauwe lucht. Alle drie krijgen ze het wat koud, want het is boven veel kouder dan beneden. Gelukkig is Peter het wel gewend en wordt Aurora warm gehouden door de armen van Peter. Wendy heeft het wel moeilijk met de kou. "Jezus, wat is het koud hier!", schreeuwt ze terwijl ze doorvliegt. Ze probeert haar armen wat meer te bewegen, zodat die minder koud worden, maar ze verliest daardoor haar balans en zakt met een flinke vaart een stuk naar beneden. Ze gilt het uit. Peter draait zich onmiddellijk om en ziet dat Wendy niet meer achter hem zit, maar een stuk onder hem. "Alles goed?", vraagt hij. "Ja, ik ben alleen maar een kilometer naar beneden gedonderd," overdrijft ze. Ze worstelt om weer op dezelfde hoogte te komen als Peter, maar het lukt haar. "We zijn er bijna, hoor," zegt Peter tegen Wendy en Aurora.

Ze landen op de grond en Peter zet Aurora weer neer op het goudgele zand van het strand waar ze nu zijn. "We zijn aangekomen op uw bestemming, mevrouw," zegt Peter heel deftig en hij pakt Aurora's hand vast die hij zachtjes kust. Aurora giechelt en Wendy voelt zich blijkbaar buitengesloten, want ze loopt naar hen toe en zegt: "Dankjewel, meneer." Aurora krijgt het steeds moeilijker om haar woede in te houden tegenover Wendy. "Dit is dus Neverland," zegt Wendy tegen zichzelf en ze kijkt om zich heen. De hoge groene bomen die dicht op elkaar staan en het strand met het prachtige azuurblauwe zeewater is een compleet ander landschap dan dat van Londen. "We moeten nu nog even lopen naar het kamp en dan zijn we er echt," zegt Peter tegen Wendy. Met zijn drieën lopen ze het dichtbegroeide bos in naar het kamp, niet wetend dat daar een groep jongens op hun wacht.

"Zeker naar de mensenwereld geweest, Pan?", vraagt Fox die met zijn handen over elkaar naar Peter, Aurora en een vreemdeling kijkt. "Ja, maar ik ben weer teruggekomen," zegt Peter tegen de verloren jongens. "En zo te zien heb je weer een nieuw meisje meegenomen," zegt Felix die naar Wendy toe stapt. "Wendy, een vriendin van Aurora. Ze stond erop om mee te gaan, nadat madame hier," Peter wijst naar Aurora en ze moet blozen, "verklapt had waar ik woon." "En ik dacht dat Wendy misschien wel met jullie meekan," zegt Peter en kijkt Wendy met een gemene glimlach aan. "Maar..," Wendy probeert iets te zeggen, maar ze wordt afgekapt door Peter: "Naar de zuider-zeemeerminnen." "Er zijn hier zeemeerminnen?", vraagt Wendy met grote ogen. "Jep en mooie ook," zegt Curly. "Ik wist niet dat zeemeerminnen bestonden," zegt Wendy. "Dan moet je maar eens gauw een kijkje gaan nemen," zegt Aurora en knipoogt. Aurora loopt naar Wendy en geeft haar een knuffel waarvan de valsheid eraf spat. "Ze zullen wel goed voor je zorgen," zegt Aurora nog als laatste en dan nemen de verloren jongens Wendy mee naar de zuider-zeemeerminnen. Wanneer Wendy uit het zicht van Peter en Aurora is, tilt hij haar op en hangt ze over zijn rechterschouder. "Hey!", roept Wendy en ze slaat Peter meerdere keren op zijn kont. "Dat heeft geen zin. Ik ga je toch niet neerzetten," plaagt Peter haar en loopt naar binnen bij zijn ondergrondse boomhut naar zijn slaapkamer. Hij legt haar neer op zijn bed zonder dat Peter eigenlijk weet wat hij gaat doen met haar. Aurora moet lachen en gaat rechtop zitten om weer van het bed af te gaan, maar ze wordt tegengehouden door Peter die haar weer terugduwt op het bed. Ze kruipt naar het bovenste deel van het bed waar de kussens liggen om Peter naar haar toe te lokken, en het werkt. Peter klimt het bed op en doet een hongerige tijger na. Aurora geeft een korte gil. Dan pakt Peter haar vast en kust hij haar met passie. Aurora slaat haar armen om zijn nek en knuffelt hem. Ze gaan tegenover elkaar liggen waardoor ze elkaar goed en diep in de ogen kunnen aankijken. Ze gaan steeds dichter bij elkaar liggen, zo dichtbij dat hun buiken elkaar aanraken en lippen weer bijna in contact komen. Peter streelt met zijn vingers over haar gezicht. Hij bekijkt hem goed en geeft dan af en toe een kusje op haar wang of kin. Aurora geniet er met gesloten ogen van. Haar huid is zacht en warm. Peter bestudeert elk detail van haar gezicht. Haar donkerkleurige wenkbrauwen, haar lange wimpers, haar mondhoeken en haar schattige wipneus. Aurora opent haar ogen en kijkt recht in de groene ogen van Peter. Ze houdt zijn nek vast met haar handen en zoent hem. Peter voelt de liefde van Aurora door zijn hele lichaam stromen. Het is het beste gevoel dat hij ooit heeft gehad. Peters handen dalen van haar gezicht af naar haar buik. Wanneer zijn hand haar buik aanraakt, trekt ze haar buik in en haalt ze kort adem alsof ze onder water gaat zwemmen en daarvoor vers zuurstof moet inademen. Daarna ontspant ze haar buik weer en gaat Peter verder met wat hij van plan was. Zijn hand glijdt onder haar T-shirt en hij wrijft over haar hele bovenlichaam, behalve haar borsten. Peter voelt zich geweldig, verliefd en gelukkig, maar hij is ook onzeker. Zou ze al deze aanrakingen wel fijn vinden of heeft ze het liever niet? Hij is nooit onzeker en waarom nu dan wel? Hij wilt het gewoon goed doen en haar op haar gemak laten voelen. Voor de zekerheid stopt hij met zijn aanrakingen. Aurora merkt dat en kijkt hem aan. "Wat is er?" "Vind je het wel fijn wat ik doe?" "Bedoel je het aanraken?" Het woord 'aanraken' durfde Peter om een vage reden niet te zeggen, maar bij Aurora kwam het er heel makkelijk uit. Peter knikt 'ja' op Aurora's vraag en zij zegt zachtjes: "Ik vind het hartstikke fijn en ik vond het eigenlijk wel jammer dat je stopte." Ze begint een beetje te blozen. "Maar in dat geval..," zegt Peter en hij kijkt haar met een brede glimlach aan. Zijn handen verstoppen zich weer onder haar T-shirt en Aurora giechelt kort. Met iets meer zelfvertrouwen dan eerst beweegt Peter zijn vinger heen en weer over het bovenste randje van haar bh. Af en toe glijdt zijn vinger in haar bh. Hij raakt de onderkant van haar borst subtiel aan. "Als je wilt, mag het, hoor," zegt ze. "Wat bedoel je?" "Mijn bh uitdoen," zegt Aurora zachtjes en haar wangen worden langzaam weer rood Peter slikt en denkt goed na. Hij weet niet eens hoe je een bh überhaupt moet aantrekken, laat staan uittrekken. Hij neemt zijn tijd en onderzoekt de bh met zijn handen. Dan beseft hij iets: "Is het niet veel handiger om eerst je shirt uit te trekken en dan pas je... bh?" "Het kan ook andersom," antwoordt ze en Peter gaat daarna met zijn door-Aurora's-lichaamswarmte-opgewarmde handen naar de achterkant van haar rug en volgt de band van haar bh. Aurora kromt haar rug zodat Peter er makkelijker bij kan. Hij rommelt een beetje met de achterkant van haar bh en uiteindelijk schiet hij los. Aurora laat haar rug weer zakken op het bed en Peter rust even op haar lichaam. "Dat duurde even," zegt ze en lacht. Daarna pakt ze zijn gezicht met twee handen vast en geeft ze hem een grote kus op zijn mond. "Ja, sorry... Dit is de eerste keer dat ik iemands bh heb uitgedaan," zegt hij verlegen en durft haar niet aan te kijken. Aurora houdt Peters hoofd nog steeds vast met haar handen, die als dons aanvoelen en trekt hem naar haar toe waardoor ze elkaar nu recht in de ogen aankijken. "Ik heb nog nooit iemand gekend die mijn bh uitdeed," zegt ze om hem gerust te stellen. "Maar dat is logisch," zegt Peter, wat hij achteraf misschien beter niet had kunnen zeggen. "Wat bedoel je?" Ondertussen laat ze haar handen zakken. "Je bent 15. Je zou een beetje jong zijn om al meer te hebben gedaan dan 'alleen zoenen'." "Dat weet je toch niet. Ik ben tenslotte bijna 16." De spanning tussen de twee stijgt steeds meer. "Jij bent al 17. Jij hebt vast al seks gehad? Toch?" Peter zegt niks en voelt zich een beetje ongemakkelijk. Hij heeft het woord volgens mij nog nooit uitgesproken en hij had het al helemaal niet uit de mond van een meisje verwacht. Twee keuzes. Of hij kan opscheppen over seks of hij kan vertellen dat hij alleen nog maar gezoend heeft. Normaal had hij het eerste gekozen, maar misschien is het verstandig om gewoon eerlijk te zijn tegen haar. Tenslotte is Aurora dat ook... Hoopt hij. "Nee, eigenlijk niet." De spanning zakt weer. "Oh," zegt ze. Peter kan er niet uit opmaken of dat nou teleurstellend was of dat dat een opluchting was. Hij vraagt ernaar voor de zekerheid: "Is dat iets slecht?" "Nee, sterker nog, ik vind het wel fijn dat je nog niets hebt gedaan. Als wij het dan zouden doen, dan kunnen we tenminste samen uitvogelen hoe het moet en zo," antwoordt ze. Hij is blij dat ze dat zegt, want zelf heeft hij geen flauw idee wat hij zou moeten doen en hoe ze het samen fijn kunnen hebben. "Zou je 'het' met mij willen doen?", vraagt Peter, want hij kan bijna niet geloven dat zij het overweegt over seks met hem te hebben of dat ze er überhaupt over nadenkt.