A different Pan story...

Hoofdstuk 43: een hele andere wereld

Hij loopt naar haar grote bed en kijkt voor zich uit door het raam. Het ruikt hier zo fris en lekker. Een beetje naar bepaalde bloemen, al weet hij niet precies welke. Hij draait zich om en schrikt zich rot, want hij wordt besprongen door Aurora. Ze vallen op het bed, Aurora bovenop Peter. Ze kust hem zacht en Peter geniet ervan. Hij houdt zijn linkerhand in Aurora's haar en zijn rechterhand beweegt hij heen en weer over haar rug. Peter concentreert zich enorm en dan kan hij plots de gedachtes van Aurora horen. Hij kan eruit afleiden dat ze ervan geniet om met hem te zoenen. Aurora houdt het gezicht van Peter vast met haar warme en kleffe handen. Ze kust hem met passie en het aller belangrijkste, liefde. Ze worden onderbroken door een kort toetergeluid. Peter schrikt zich rot en opent zijn ogen. Aurora rolt haar ogen en loopt naar het witte bureau in haar kamer. Daar ligt dat rare zwarte doosje weer. "Wat is dat?", vraagt Peter, geïrriteerd omdat ze zonet onderbroken zijn. "Wat bedoel je?", vraagt Aurora terwijl ze fronst. "Wat is dat ding dat je in je hand hebt?", vraagt hij nog een keer en loopt naar haar toe. Aurora kijkt hem aan alsof hij gek is. "Het is een telefoon, Peter," zegt ze lachend. "Je weet wel. Zo'n ding waarmee je kunt bellen en appen en foto's maken." Peter had nog nooit van één van die dingen gehoord of gezien. Hij pakt de telefoon uit haar hand en bekijkt hem goed. Hij drukt per ongeluk op een knopje aan de zijkant van het toestel en het scherm springt aan. Aurora ziet dat hij schrikt en pakt de mobiel terug uit zijn hand. "Je komt echt uit een heel andere wereld dan die van mij," zegt Aurora, klikt haar telefoon uit en legt hem op haar bureau. "Er zijn zo veel dingen die ik je zou willen laten zien," zegt ze en gaat naast hem zitten. "Dat geldt ook voor mijn wereld," zegt Peter en hij aait haar zachte wang. "Neverland is niet alleen maar gevaarlijk, maar het is ook mooi." "Laat het me dan zien," zegt Aurora verlegen. "Met plezier," zegt Peter na even nadenken. "Klim op mijn rug," beveelt Peter en samen vliegen ze weg naar Neverland.

Peter landt in zijn kamp waar ook alle verloren jongens zijn. Aurora klimt van zijn rug af en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Peter bekijkt hoe ze onder de indruk is van het kamp en het bos. Ze ziet er prachtig uit, zo onschuldig. Peters gedachtes worden onderbroken door een paar verloren jongens die achter hem staan. "Wie is dat meisje?", vraagt één van hen. Peter draait zich om en zegt: "Ze zal hier waarschijnlijk vaker komen." "Hoe heet ze?" "Aurora." Veel meer informatie wilt hij nog niet vrijgeven. Hij draait zich terug naar Aurora en ziet de Felix naar haar toe was gelopen. Hij kust de bovenkant van Aurora's hand. Peters wangen worden rood en verplaatst zichzelf via magie naar Aurora. "Felix, dit is Aurora," zegt hij en met magie zorgt hij ervoor dat Felix haar hand loslaat. Felix merkt het en lacht zachtjes omPetersjaloersheid. "Ja, dat zei ze," zegt hij en loopt terug naar zijntent. "Hoe ben je hier zo snel naast me gekomen?", vraagt ze."Magie," is het enige wat Peter zegt en maakt een paars wolkenhartjein zijn handpalm, die hij wegblaast naar Aurora, net alsof hij een kusjetoe blaast.