A different Pan story...

Hoofdstuk 38: het is allemaal te veel!

"Wacht, jullie kennen elkaar?", vraagt Aurora geschokt. "Peter, ik-ik denk dat... ik moet flauwv..," zegt Aurora die zich duizelig voelt en zakt door haar benen. Peter vangt haar onmiddellijk op en houdt haar stevig vast. Racquel rent naar haar dochter toe en neemt haar snel over van Peter. Ze kijkt hem met een giftige blik aan en legt Aurora op het grote bed in de kamer. Racquel draait zich om naar Hook en zegt: "Jij was het, hè!? Geef 't toe. Hoe durf je?" Ze staat op en loopt naar hem toe. "Alsjeblieft, Tamurìl. Ik wist niet dat zij het was. Mijn mannen hebben haar opgehaald." "Dat maakt het niet beter, James." "Ik kwam er pas veel later achter dat ze mijn dochter was." "Laat haar met rust. Er is een reden waarom ik bij je weg ben gegaan. Ze is veel beter af zonder jou." Hook pakt Racquels hand vast en zegt: "Geef me een kans. Ik zal m'n best doen. Ze is mijn dochter. Tuurlijk zal ik haar niks aandoen." Racquel trekt haar hand weg en slaat hem op zijn wang. "Dat had je moeten doen toen Aurora en ik nog bij je waren, maar je hebt het verpest. Wat is er toch met je gebeurd?" Voor het eerst in een lange tijd lopen er tranen over Racquels gezicht. Peter zit ondertussen naast Aurora op het bed en hij ziet dat ze weer een beetje bijkomt. Ze opent langzaam haar ogen en kijkt Peter aan. "Gaat het?", vraagt Peter. Wat doet ze toch met hem? Peter is nog nooit zo bezorgd geweest om iemand. Aurora knikt en gaat overeind zitten. Ze is stil en dat bevalt Peter niet. "We gaan, Aurora," zegt haar moeder en pakt Aurora's hand vast. "Mam, ik ben geen klein kind meer. Ik wil zelf beslissen." "Aurora, je begrijpt het niet. Het beste is om met mij mee te gaan. Thuis zal ik je alles vertellen." "Laat haar zelf kiezen!", zegt Peter opeens. "Jij hebt niks te vertellen, jongen." Peters ogen veranderen in paars en en met zijn handen vormt hij een grote paarse rookbal, maar op het moment dat hij de bal wil gooien op Aurora's moeder verdwijnt hij. Peters ogen veranderen terug in zijn normale kleur, groen. "Verdomme," scheldt hij en beseft dat er nog steeds een spreuk zit op Hooks schip. Peter pakt zijn zwaard en houdt hem op dezelfde manier vast als dat Racquel het deed bij hem, bij de keel. Peters ogen kleuren weer paars en hij bedreigt Racquel: "Als je haar meeneemt, zal ik niet aarzelen om je keel door te snijden." "Bespaar je energie, jongen. Je zou toch nooit voor haar ogen haar moeder vermoorden? Of wel soms?", vraagt ze aan Peter en de paarse gloed in zijn ogen verdwijnt weer. "Peter, stop!", roept Aurora en rent naar hem toe. Ze legt zijn handen op zijn schouders en trekt hem weg van haar moeder. Aurora draait Peter naar haar toe. Zijn hoofd hangt naar beneden, maar Aurora duwt met haar wijsvinger onder zijn kin zijn hoofd omhoog. "Peter, je kunt me toch weer opzoeken?", zegt ze, maar Peter geeft geen antwoord. Aurora wordt meegetrokken door Racquel de kamer uit en naar het dek. Racquel strooit een beetje elfenstof over haarzelf en Aurora en samen springen ze van het schip af. Zodra ze van de Jolly Roger af zijn, kunnen ze weer vliegen. Hook en Peter zijn sprakeloos en voor de eerste keer ooit staan ze samen in dezelfde kamer zonder elkaar aan te vallen. Beide denken ze aan hetzelfde: ze willen allebei niet dat Aurora weggaat. Maar dan komt Hook naar hem toe lopen. "Ga," is het enige wat hij zegt. Peter fronst en blijft staan. "Voor deze ene keer, Pan. Maar denk niet dat we geen vijanden meer zijn. Zodra jij mijn Jolly Roger hebt verlaten is dit nooit gebeurd. Laat dat duidelijk zijn," zegt hij en hij wijst naar de kamerdeur. Peter loopt de kamer uit en springt van het schip af. Hij kan weer vliegen en het is het beste gevoel dat er is. Maar zwevend in de lucht kijkt hij terug naar Hooks schip en vraagt hij zichzelf af: "Wat in godsnaam is er zonet gebeurd?"