A different Pan story...

Hoofdstuk 40: officieel verliefd

"Nee! Waarom denk je dat?", zegt Peter met een boze blik. "Je lijkt... Anders de laatste tijd." "Mensen kunnen veranderen, Felix. De kleinste dingen kunnen iemand voorgoed veranderen." "Maar welk klein dingetje heeft jou verandert?" Felix stopt niet met vragen en Peter heeft door dat hij niet makkelijk van zijn vriend af zal komen. "Oké, wil je de waarheid horen?" Felix knikt en wacht geduldig af. Peter loopt naar zijn kamer in hangman's tree en Felix loopt braaf achter hem aan. Met magie doet Peter de deur op slot, zodat niemand hoort wat hij nu gaat vertellen. "Je moet beloven dat dit alleen tussen ons blijft." "Maar, Pan, iedereen hier op het kamp vraagt zich af waar je bent geweest en wat er allemaal is gebeurd." "Als jij dit doorvertelt, zal ik je ophangen. Net zoals ik heb gedaan met Bill. Deze informatie is alleen voor jou en niemand anders, begrepen?", zegt Peter, terwijl er paarse vonken in de lucht springen van zijn handen. Peter creëert nog net niet een paarse wolk van magie. "Oké, oké," zegt Felix en hij houdt zijn handen omhoog. "Nou? Beloof je het?" "Ik beloof het." "Misschien gaat het toch over een meisje." "Ik wist het." Peter kijkt hem giftig aan, maar Felix gezicht blijft in dezelfde blije stand . "Nou? Hoe ziet ze er uit?", vraagt Felix nieuwsgierig. Meent hij dit? Probeert hij nou een gesprek te houden over meisjes? "Felix, ik ga het hier niet over hebben." "Waarom niet? Kan ze goed zoenen?" "Felix!" "Peter, het valt me op dat je het nooit over je gevoelens hebt. Of over wat er in je hoofd om gaat." "Er gaat niet veel om in mijn hoofd. En wat er wel in om gaat, is niet heel boeiend om te vertellen." "Je bent toch niet alleen maar slecht? Wil je dan nooit is gewoon vertellen waar je mee dwarszit of wat je leuk vindt?" Peter is stil. Hier heeft hij nog nooit over nagedacht. Misschien zou het toch wel fijn zijn om een keer met iemand te praten over, over onzin. En is Peter dan door en door slecht? "Als jij het zo graag wilt weten. De eerste nacht dat ik weg was, was ik een kamer binnengevlogen van een meisje, Aurora. Ik kwam daar vast te zitten en zij werd natuurlijk wakker van mij. We praatten en zo en ik kwam er achter dat ze best aardig is. En knap." "Gefeliciteerd, Pan. Je bent verliefd." Dit is de eerste keer dat Peter het iemand hoort zeggen. En hij heeft gelijk. Hij zal niet langer meer doen alsof hij het niet is. "Ik denk dat je gelijk hebt. Ik hou mezelf al lang genoeg voor de gek." "Ik ben trots op je, Peter." "Echt?" "Je hebt net toegegeven dat je wel degelijk gevoelens hebt." Peter wil alleen Peter genoemd worden door Aurora, maar voor deze keer laat hij het gaan. "Ik hou van haar." "Ho ho, nu ga je wel heel snel van stapel." "Ik moet naar haar toe vliegen." Peter loopt de kamer uit en Felix volgt hem. "Pan, je kunt niet weer weggaan. Je bent pas net weer thuisgekomen en het is nog maar net middag. Wat moet ik de jongens vertellen?!", vraagt Felix, die hem probeert tegen te houden. Zonder iets te zeggen vliegt hij naar de mensenwereld. Felix slaat hemzelf op zijn voorhoofd. Hij was niet de enige die Peter zag wegvliegen. De verloren jongens lopen naar Felix toe en beginnen allemaal dezelfde vraag te stellen: "Wat gaat hij doen?" "Hij gaat naar de mensenwereld," zegt Felix zonder enige informatie te geven over Aurora. Elke verloren jongen staart hem aan. "Weer?", vraagt één van de jongens en rolt met zijn ogen. "Jep, dat moest ik zeggen van hem," liegt Felix en staart nog steeds naar de lucht. Felix kan het niet geloven. Peter Pan is verliefd.