A different Pan story...

Hoofdstuk 42: kennismaking

Peter kijkt haar raar aan en weet niet wat zij van hem verwacht. Aurora geeft hem een klein duwtje en dan weet Peter het opeens weer. Hij geeft haar een hand en zegt: "Pan, Peter Pan." "Ja, dat weet ik," zegt Anna giechelend. Een ander meisje, die naast Anna staat, steekt ook haar hand uit en weer geeft Peter haar ook een hand. "Wendy," zegt ze en glimlacht niet heel overtuigd. Wendy is een stil type en ze is altijd heel verlegen. "Ze zit ook bij mij op paardrijden. En dit is Michelle," vertelt Aurora die uiterst enthousiast is om Peter voor te stellen. Deze keer neemt Peter het initiatief om zijn hand uit te steken en Michelle pakt zijn hand stevig vast. "Hoi," zegt ze kort en krachtig. "Dus jij bent degene die vastzat met Aurora?!", vraagt Michelle direct. "Uhm, ja?", zegt Peter en merkt dat de drie meiden naar hem kijken alsof hij een lekkere chocoladetaart is. Wendy ziet hij op haar onderlip bijten en Anna's mond staat een beetje open. Aurora schraapt haar keel, want zij ziet het ook. De meiden raken uit hun trans en kijken haar aan. Er valt een ongemakkelijke stilte, maar gelukkig is die al weer snel over, want de schoolbel klinkt. "Aurora, ik ben zo blij dat je weer thuis bent. We hebben je echt gemist! Ik ga naar mijn les," zegt Wendy en geeft Aurora, Michelle en Anna een knuffel. "Ja, ik ook. Doeg!", zegt Michelle en loopt weg. Blijkbaar zitten die beide in andere klassen. "Wij moeten ook maar eens zo gaan, Aurora," zegt Anna en glimlacht. "Eigenlijk, Ann, denk ik dat ik pas morgen weer naar school ga. Anders is het zo raar om opeens op het midden van de dag school binnen te vallen, you know," zegt Aurora als excuus om langer bij Peter te kunnen blijven. Peter is diep van binnen blij dat ze dat zei, want hij wou nog veel meer tijd met haar doorbrengen. "Oh, oké. Tot morgen dan maar!", zegt Anna en knipoogt overdreven, waardoor Aurora begint te blozen. Anna loopt net zoals alle andere studenten naar de les en Aurora en Peter verlaten het schoolgebouw. "Dat was zo ongemakkelijk," zegt Peter tegen Aurora gelijk zodra ze het gebouw uit zijn. "Zag je hoe ze naar je keken?", zegt Aurora en lacht. "Jep, daarom." "En wie is nou echt je beste vriendin?", vraagt Peter. "Ik denk toch Wendy, want zij luistert altijd naar mij en ze vertelt nooit iets door. Anna kan soms nog wel eens iets eruit floepen. Alleen heb ik meestal wel de meeste lol met Anna. Wendy is wat rustiger en verlegen." "Ja, ik merkte dat ze nogal stil was." "Ze is altijd heel verlegen tegenover vreemde mensen." Peter stopt even met lopen en Aurora blijft ook stilstaan. "Wat gaan we nu doen?", vraagt Peter aan haar. "Zullen we naar mijn huis? Misschien kunnen we daarna nog naar de stad gaan, ofzo," zegt ze en pakt Peters hand vast. Aurora loopt verder alleen blijft Peter nog staan. Hij trekt Aurora naar zich toe en kust haar gepassioneerd. Na een paar seconden laat hij haar weer een beetje los en zegt Aurora: "Jij bent wel van de onverwachtse kussen, hè?" Peter knipoogt en geeft haar een kus op haar voorhoofd. Hij is nog nooit zo erg verliefd geweest. Het gevoel kan hij niet beschrijven, zo gelukkig en blij voelt hij zich. "Zullen we vliegen?", vraagt Aurora met rode wangen. "Nou, ik weet het niet, hoor. Straks vallen we nog," plaagt Peter en loopt door. "We zullen vast niet vallen. Please?!", smeekt ze. Hij tilt haar op en vliegt omhoog. Ze glimlacht breed en kust hem op zijn wang. Peter begint te blozen en vliegt naar haar huis. "Wacht, voordat je landt, moet ik eerst checken of mijn moeder echt niet thuis is," zegt Aurora vlak voordat Peter wilt landen. Peter knikt en wacht even. "Ja, ga maar!", zegt ze en Peter landt voor haar deur. Ze pakt haar huissleutels en opent de deur. Gelijk zodra ze in haar huis zijn, rent Aurora de trap op naar haar slaapkamer. Peter weet niet wat hij moet doen en wacht. Dan roept Aurora opeens van boven: "Kom je?!" Peter loopt de trap op naar haar kamer. Hij weet gelukkig waar haar kamer is, want ze had de deur een beetje opgelaten. Hij loopt naar binnen, maar ziet niemand. Hij dacht toch echt dat het geluid vanuit haar slaapkamer kwam.