Bir Leyla Hikayesi

15. Bölüm

Selamunaleykum canlar. ❤

Güzel Okumalar... ❤❤❤

Mucizesini bekler bu yürek
Senden vazgeçmez asla

***

Herşeyi yapabilecek kadar güçlü hissedip hiçbir şey yapamadığınız zamanlar oldu mu hiç? Çok karmaşık konuştuğumun farkında olsam da nasıl normale döneceğim hakkında pek bir fikrim yok. O parkta, Leyla'nın kalp kırıklığını dinledikten sonra zaten normal kalabilmem beklenilmezdi.

Ben genelde mecburen bizim kız olan ikizlerin aşk hikayelerini dinlemeye maruz kalmış bir insandım. Ağabeyleri olduğumu, kızabileceğimi ve en önemlisi dinlemek istemeyeceğimi umursamadan gelip anlatırlardı bazen. Tabi birde Furkan vardı. Ondan da az Betül hikayeleri dinlememiştim. Onları sözleyene kadar canım çıkmıştı. Evladını everen bir anne misali huzura kavuşmuştum.

Düşünün, baba değil anne. O derecede işin içindeydim. Kalbini çalması için taktiklerden, sözde alacağı çikolatanın markasına kadar fikir birliği içindeydik. Bir kısmında beni dinlememiş olsa da çoğunlukla onun danışmanı olmuştum istemeden. İşim gücüm yetmezmiş gibi birde milletin dertlerini dinleyip akıl veriyordum.

Cidden işsiz de değilim neden böyle şeylerle gündemimi meşgul etmiştim bilmiyordum.

O kadar insanın derdine bir şekilde deva bulduktan sonra benzer şeyler başınıza geldiğinde daha sağlam durup hemen işi çözebileceğinizi sanıyorsunuz ama öyle şeyler ancak rüyalarda oluyor. Ya da filmlerde. Ben ise daha olanların şokunu üzerimden atabilmiş değilim. Bakmayın öyle sosyal ya da tezcanlı göründüğüme. Dünyanın en rahat insanı olsanız bile birini sevince işler tamamen karmaşıklaşıyor. Şimdi kara kara ne yapacağımı düşünüyorum. Zaten yapabileceğim şeyler de kısıtlı.

1- Leyla'yı üzen hıyarın (Burada sırf sizler varsınız diye terbiyemi bozmuyorum yoksa o daha güzel sıfatlara layık olan hıyara demek istediğim çok efsane şeyler var.) ağzını yüzünü dağıtmak.

2- Leyla'ya ilan-ı aşk edip acısının üzerine şok etkisi yaratıp herşeyi unutturmak.

3- Ve ikinci şıkkın etkisindeyken evlenme teklifi etmek.

Gördüğünüz gibi terzi her zamanki gibi kendi söküğünü dikmeyi bırakın ortalığı kördüğüm haline getirmeyi muhteşem şekilde başarıyordu. Kafamda dolanan bu çılgın fikirlerin içinde ne yapacağını bilemez bir şekilde kalmamda en beklenilendi. O nedenle iki gündür kafa karışıklığıyla okula gidip geldim. Leyla'yı çok görmek istesemde sadece bir kez görebilmiştim. Benimle karşılaşmak istemiyor olabilirdi. O nedenle çok zorlamamış, içten içe kendime yalvarsamda onu görmek için fırsat kollamamıştım.

Ama günlerim onunla dolu dolu geçtikten sonra hiç görmemek keyfimi kaçırmıştı. Konuşmasak da, birlikte birşey yapmıyor olsakta onun etrafımda oluşu yeterli geliyordu. Bu karmaşıklığın üzerine birde göremeyişim eklenince Furkan'la buluşmak farz olmuştu. Çoğunlukla makara için buluşsakta zor zaman arkadaşıydı Furkan.

O hep gittiğimiz kahvehaneye gitmiştim okuldan sonra. Çayı şekerli içmezdim ama bugün aklımın yerinde kalması için ekşi, acı yada çok tatlı şeyler tüketmem gerekiyordu.

İnsanlar aşık olunca pek çok farklı ruh hallerinde bulunabiliyorlardı. Benimkiyse saçmalamakta Everest'i geçen ruhlardandı. Aklımı yerinde tutabilmek için oluşturduğum çözüme bir baksanıza. Gerçekten akıl almaz.