"Sakin davranın, benim onla işim bitmeden ona zarar verilsin istemiyorum."dedim arabanın arkasında oturan adamlara.
Kafalarını onaylarca salladıktan sonra kapıları açtılar.
"Bir de kapıdaki polisler mümkünse onu kaçırdığınızı anlamasın. O yüzden zahmet olmazsa o silahları biraz daha gizli bir yere koyun çünkü üç günlük dikkatini toplayamayan bebeğin bile gözleri sizin göbeğinizin önündeki o silahlara kayar..."
Azar yedikten dolayı ağızlarını ince bir çizgi yapıp birbirlerine utanarak baktıktan sonra silahlarını bellerine yerleştirip arabadan çıktılar ve sağa sola şaşkınca bakınmaya devam eden Ayça'nın yanına gidip koluna girdiler, kulaklarına bir şeyler fısıldadılar. Bir kaç saniye sonra Ayça gözlerini sıkı sıkı kapatmış korkudan titrk bacaklarına hakim olamamış bir şekilde arabaya bindi.
Kapalı gözlerine güvenmeyip bir bezle gözlerini bağlattım.
"Ellerini de bağlayalım mı patron."
Uyarım üzerine ismimle seslenmemeleri en azından az önceki hatalarını ört pas etmelerini sağlamıştı.
Kafamı olumsuzca salladım.
Elleri sürekli onun üzerinde olacaktı adamların, tetikte kalacaklardı.
Adığı nefesler adeta birbirini kovalamaya başlamıştı. Korkudan bir müddet sonra derinleşmeye, hatta iç geçirmelere, ağlamamak için kendini zor tutan küçük işkence hıçkırıklarına dönüşmüştü.
Vardığımızda arkama dönüp kafamı onaylarcasına salladığımda, esmer, uzun boylu diğerine nispeten biraz daha yapılı koruma, elinde ki mendili Ayça'nın burnunu bastırınca beyaz tenli, siyah gür saçlı ve henüz sakalları ve bıyıkları yeni terlemiş genç korumanın üstüne bayıldı.
"Söylediklerimi söylediniz değil mi?"
Onlar kafası ile onaylarken Cihat anlamsız bakışlarla bana döndü.
"Ne söylemelerini istemiştiniz?"
"Ufak bir zorlukta bebeğine zarar verecekleriyle ilgili tehdit etmelerini istemiştim Cihat. Artık o da bir anne, bunu geçen sefer gözlerindeki korkudan anladım. Bu yüzden bir şey yapmaya cüret edemezdi."
Cihat biraz korkan biraz da donuk bakışlarla baktı bana.
"Sizden her geçen gün korkuyorum Ayza hanım."
"O zaman depo da bulunmasan iyi edersin."
***
"İşiniz bitti mi Ayza hanım?"dedi ceketinin önünü iliklerken.
Elimdeki kanlı bıçağı çıkarıp mendille temizledim.
"Bitti Cihat, bitti."
"Ayza hanım... Siz?"
"Korkma, kuşun biri serbest kalıp Ayça'nın göbeğine doğru hızla uçunca korkudan bıçağı rast gele salladım o da kuşa denk geldi ve... Anlarsın ya kuş mefta."
Derin bir nefes çekti Cihat.
"Ben o kadar cani miyim Cihat?"
Arabanın kapısını açarken iri gözlerini bana yöneltti.
"Son zamanlarda bu sorunuza olumlu cevap verebilecek bir şey yaşamadım Ayza hanım."dedi gülümseyerek sonunda.
"Sen bir de Ekin'le olan konuşmamı gör o zaman."
Arabaya bindiğimde kapımı kapattı. Koltuğuna geçtiğinde kemerini takarken anlamsızca baktı bana.
"Onunla Aras beyin konuşacağını sanıyordum."
