YZA'NIN AĞZINDAN
"Hayır Tufan abi, hayır hayır hayır... Bana sadece çocuklarımı göndersin. O yüzsüz yalancıyı görmek ve hatta sesini dahil duymak istemiyorum tamam mı! "
Tufan abi umutsuzca kafasını salladı.
"O gün ambulans da aranız o kadar çok iyiydi ki şuan da yaptıklarına bir anlam verebiliyor değilim."
Gözümde tekrar canlandı ogün yaşadıklarımız. Gerçekten de ne kadar çok güzeldi. Ta ki doğum sonrasına kadar.
...
"Aras çocuklarımız nerde?"dedim gülümseyerek.
Kafamda adeta ruhsuzca dikilen Aras kaşlarını çattı.
"Çocuklarımız derken! "dedi inleyerek.
Anlamayan bakışlarla ona baktım.
"Anlamadım?"
Eliyle çenesini sıvazladı. Öyle bir sinirle iç geçirdi ki... En son dayanamayıp yapmacık bir gülümseme ile yüzüme baktı.
"Cidden inandın mı? Bizim iyi olabileceğimizi... Benim seni affedebileceğime? Ne hayal ediyordun ki, tekrardan birlikte olup mutlu mutlu yaşayacağımız mi? Sen bu kadar saf mısın, ya da Aras Kılıç seninle tekrar birlikte olacak kadar gerizekalı mı? "
Gözlerimi sıkıca kapatıp tüm bu duyduklarımın bir hayalden ibaret olmasını istedim. Sadece gözlerimi açacaktım ve hepsi bitecekti. Aras bana gülümseyen suratıyla bakacaktı ve çocuklarımı bana getirecekti.
Gözlerimi korkarak açtım ve dolan gözlerime inat yutkundum.
"Cidden mi, şimdi sen ciddi misin? " dedim titreyen sesimle.
Alayla güldü.
"Beni tanımamışsın." dedi kafasını sallayarak.
Öylece baka kalmıştım.
"Tufan abi! " dedi inleyerek.
Tufan abi bir kaç saniye içinde içerdeydi.
"Noldu, Ayza'nın ateşi mi var yoksa." dedi korkarak. O bağırtıya değil ateş, cenaze var sanırdım ben.
"Ayza'nın sütünü sağıp da çocukları besleyebilir miyiz? " dedi kaşlarını çatıp bana bakarak.
Tufan abi biraz düşündükten sonra;
" Evet ama önce çocukların bir kaç gün daha burada kalması gerek." dedi.
Öylece olanları seyrederken bu olanları sindirmeye çalışıyordum.
...
"Ayza beni dinliyor musun?"
Bir an daldığım geçmişten çıkıp hastane odasına geri döndüm.
"Evet Tufan abi, dinliyorum. "dedim kanımdan kan çekilmiş gibi.
" Aras ya beni içeri çocuklarla alır ya da çocukları görmez diyor. Ne diyeyim? "
" Canın cehenneme de Tufan abi." dedim mırıldanarak.
" Efendim kızım bir şey mi dedin? "
" Yok Tufan abi yok, getir sen onları ama sadece 5 dakika kalabileceklerini söyle. "
Kafasını onaylar anlamda sallayarak dışarıya çıktı.
Şimdi Aras'ın yüzüne nasıl bakacaktım. Çocuklarım için sessiz mi kalmalıydım. Yüzüne gülümsemeli miydim yoksa sinirimi korumalı haklılığımı devam mı ettirmeliydim?
