"Arabada beni bırakıp gitmekle olmuyor o işler. Karnındaki bebeklerin babasıysam bende buraya gelmeliyim değil mi?"
Dedi çok ama boş konuşan adam...
Konuştuklarımı duymamış gibiydi. Kızgın bakışlarıyla sağı solu yokluyor ve Sibel'e sarılıyordu.
Elimdeki kağıdı çaktırmadan arkama doğru götürdüm.
"Ne saklıyorsun elinde?"dedi Sibel'i yere indirirken.
Cihat arkada Sibel'in kendisine doğru gelmesini beklerken, Aras meraklı gözlerle yanıma doğru geliyordu.
Bir elimi arkada saklarken diğer elimi hala havada tutuyordum.
"Aras yaklaşma istemiyorum."
O üzerime geldikçe bende mezarlara değmeden gerilemeye çalışıyordum.
"Ah karnım..."
"Ayza bu işe yaramıyor ver şu elindekini."
"Ahhhhhh!"
Hayır ciddi anlamda keskin bir bıçak gibi ağrılar saplanıyor, sancım tutuyordu. Bunu Aras'ı kandırmak için yapmıyordum ama keşke daha önce aklıma gelseydi...
"Sen ciddi misin?"
Yere oturmamla birlikte suyumun gelmeye başlaması bir oldu. Doğum başlıyordu.
"Ah... Suyum geldi. Kurtar beni! Korkuyorum. Ahhhh!"
Aras korkarak yanıma geldi ve uzattığım eli tutup sıkmaya başladı.
"Korkma, şimdi derin derin nefes al ve çocuğun çıkmasını engelleme. Ikın."
Kendimi sıkarken zar zor dişlerimin arasından tısladım.
"Sen daha önce çocuklarını doğurmada çok yardımcı oldun sanırım. Ne bu tecrübe?"
Aras cevap vermeksizin gözlerime bakarken bir türlü bana kızamıyor, bir karnıma bir de bana odaklanmaya çalışıyordu.
Cihat koşar adım yanımıza geldiğinde;
"Araba hazır."dedi.
"Aaaahhhhh!"
"Tamam sen kapıyı aç Cihat ben Ayza'yı getiriyorum."
"Hayır Aras bey. İsterseniz ben alayım, Ayza hanım hamile olduğundan taşımak bir zor olur. Eminim siz taşıyabilirsiniz lakin en ufak bir aksilik hem çocuklarınızın hem Ayza hanımın sonu olabilir."dediğinde Aras bir bana bir de tuttuğu elime baktıktan sonra yavaşça elimi bıraktı ve gözlerime tüm güvenini sunarak konuştu.
"Her şey güzel olacak."
Konuşamıyordum, lakin söylemeliydim.
"Pek emin değilim..."
Cihat beni kucağına aldığında sancılar bir yana, uykum gelmeye başlamıştı, gözlerim kendi kendine ağırlaşıyordu.
"Güvende Ayza hanım."
"Ney güvende?"
...
"Hemen doğumhaneyi hazırlayın doğum erken gerçekleşiyor..."
"Doktor bey gözlerini açıyor. Doktor bey..."
Bulanık gözlerle ikinci bir kez daha bakmıştım dünyaya. İşte o kaza anından sonra...
"Tufan abi..."diye mırıldanabildim.
"Sakin ol ve uyanmaya çalış Ayza. Sezeryan bir doğum olsun istemiyoruz ve sana ihtiyacımız var."
