SONUM (TAMAMLANDI, DÜZENLENİYOR)

{30}

Emeğe saygı duyup oy verin lütfen :)

Bırak beni!

Yapma!

Hayır !

Hayır !

Gece yarısı Ateş hıçkırık sesleriyle uyandı. Züleyha uykuda kabus görüyordu ve hıçkırarak kendi kendine uykuda konuşuyordu.

"Züleyha uyan kabus görüyorsun!  " destek vermek adına omuzlarından sarstı. Züleyha "hayır "diye bağırarak uyandı. Ağlıyordu Ateşe bakarak sonra Ateş ona sarıldı. İlk başta Züleyha da sarılsa da sonra Ateşten uzaklaştı, ona korkak bakışlarla bakıyordu.

"Züleyha noldu güzelim?! "

Züleyha ise ona cevap vermiyordu sadece korkak bakışlarla ona bakıyordu.

"Geçti tamam sadece bi rüyaydı. Hadi anlat bana ne gördün "

"Züleyha beni korkutuyorsun!"

"Hiç bi şey uyumak istiyorum " diyerek Züleyha uzanıp üstünü örterek Ateşe sırtını çevirdi. Ateş anlamasa da üstüne gitmek istemedi.

"Tamam güzelim şimdi sakinleş uyu yarın istersen anlatırsın" diyerek o da uzandı. Düşüncelere dalmıştı. Züleyhanın neden böyle yaptığını bilmek istiyordu. Neden ondan korkarak uzaklaştı ki şimdi.
Züleyha ise kendi kendine düşünüyordu. Ateşe rüyasını anlatamazdı. Bu onun kalbini kıra bilirdi. O kabus görmüyordu tam tersine rüyasında gerçekler yüzüne çarpmıştı. Rüyasında Ateşin ona ettiği anları görüyordu. Önce ona yalancı aşkını itiraf etmiş, daha sonra ilkini almıştı. Ondan sonra ise her şeyin intikam olduğunu söylemiş, kolundan tutarak evden atmıştı. Ne kadar çırpınsa da onu durduramıyordu uykusunda. İşte bu yüzden ondan korkarak uzaklaşmıştı. Sessizce uyumaya çalıştı ikisi de o gece, ama belki de bu sessizlik gelecek olan fırtınanın başlangıcıydı belki de böylesi iyiydi.

Sabah ilk Züleyha uyandı. Ateş ona sarmaş dolaş şekilde uyuyordu. Yavaşça doğrulup banyoya girdi. Duş ona iyi gelmişti. Sonra yeniden odaya gelerek saçlarını tarayıp yüzüne de nemlendirici sürerek Ateşe bakıp aşağıya indi. Dilara da salondaydı.

"Günaydın "

"Günaydın yengecim. Aa senin yüzünün hali ne böyle yenge ağladın mı sen?!"

"Hayır canım sadece duş aldım gözüme şampuan kaçtı"

"Haaa bende korktum"

İkisi de beraber kahvaltılarını yaptılar. Daha sonra Ateş indi.

" Günaydın abi "

"Günaydın meleklerim"

"Günaydın "

"Güzelim noldu sana şu yüzünün gözünün hali ne böyle! "

"Şampuan kaçmış abi korkma " diyerek Dilara atladı.

"Haa demek öyle. Öyle olsun bakalım" Dilara inansa da Ateş inanmamıştı. Çünkü  gece de ağlamıştı zaten.

"Züleyha hazırlan çıkalım"

"Nereye "

"Seni bi yere götürcem"

"Canım hiç bi yere gitmek istemiyor"

"Emin ol oraya gidince iyi olucaksın. Hadi şimdi hazırlan itiraz istemiyorum"

On dakikadan sonra Züleyha hazırlanarak aşağıya indi. İkisi beraber evden çıktılar. Yol boyunca hiç birisi konuşmamıştı. Ateş  arabayı her tarafı yeşillik olan bi yerde durdurdu. Züleyha arabadan indiğinde kendini cennetde gibi hiss etti burası tamamen huzur kokuyordu. Etraf hep yeşillik , kuşların sesi ve huzur dolu çimen karışık toprak kokusu tıpkı yağmurdan sonraki gibi kokuyordu. Ateş çimlere uzanarak Züleyhaya da yanını işaret etti. Züleyha da yanına uzandı.