SONUM (TAMAMLANDI, DÜZENLENİYOR)

{11}

Medya: EYLÜL & ALİ
Multi: Mera intikam dekhegi..

"Kendimi uçurumun akışına bıraktım"

Bedenim soğuk suya değdiğinde hayat durmuştu sanki benim için. Titriyordum hemde çok titriyordum. Ama biliyordum bunun bi kaç dakika hatta belki saniye sonra biteceğini. Onun yerine ise cehennemin ateşli alevleri beni ısıtacaktı ve o zaman artık titremiyicektim. Ben bu dünyada hep cehennemdeydim zaten şimdi orda da cehenneme gidicektim belki çünkü Allah bize hayatda sınavlar veriyor ve bizde bu sınavları çözmeye çalışıyoruz. Ki, ben bunu başaramamıştım. Bu yüzden de muhtemelen cehenneme gidicektim. Ne garip dimi her iki hayatında da cehennem!
Acaba ben lanetli doğulanlardanmıydım?!.
Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu artık ölüyordum. Bi an bileğimde bi el hiss ettim. Sanki beni suyun yüzüne doğru çekiyordu. Sandım ki her halde ölüyüm artık ama tanıdık bi ses duydum sonrasında

"iyimisin, iyimisin Züleyha?!"

3 ay sonra.....

Uykudan yine korkarak uyanmıştım. Yine o geceki kabusu görmüştüm. Zaten o geceden beri hep bu korkunç rüya da beni izliyordu. O gece ben kendimi uçurumun akışına bıraktım ve öleceğimi sanmıştım ama Mehmet benim her adımımı izlediği için arkamdan gelip beni kurtarmıştı. İyi mi yapmıştı ya kötü mü işte bunu bilmiyordum. O gece gözlerimi hastanede açmıştım. Ve o günden bu güne Mehmet beni tedavi ettirmiş ve beni evine almıştı. Artık onunla yaşıyordum. Çok güzel bi insan hatta güzel bir dost diye bilirim. Mertten sonra bana ikinci dost oldu. Tüm yaralarımı sarmıştı, beni koruyup kollamıştı . Ona her şey için ömrüm boyunca minnet duyucaktım. Şimdi hepiniz merak ediyorsunuzdur. Beni bu hallere düşüren ressamım nerde?! Evet ben onun eseriydim, beni bu duruma o getirmişti. Ama o günden beri beni ne aramış ne de sormuştu. Hiç mi umrunda olmamıştım, hiç mi düşünmedi beni?
Oysa ki ben...lanet olsun ben ne kadar kendime itiraf etmesem de ama onun o geceden önceki günlerde bana yaptıklarından sonra ona aşık olmuştum bile. Hatta daha ötesi ben ilk kez birine böyle saf duygular beslemiştim. Ama o gece, o gece o beni sırt üstü bırakmıştı. Varlığım hiç umrunda bile olmamıştı. Hatta ilkini aldığı kızın nerelere gideceğini bile merak etmemişti. Bense onu her gün Mehmete sorardım. Beni arıyor ya aramıyor diye salak gibi bi umut besliyordum. Bi an beni düşüncelerimden ayıran Mehmetin sesi olmuştu.

"Selam bugün nasıl benim güzelim?"

Dediğinde içten tebessüm etmiştim. Mehmet bana güzelim derdi ama bu bi arkadaşca olduğu için benim hoşuma giderdi.

"iyiyiz sen nasılsın?"

Evet işte duyduğunuz gibi artık ben ikicanlı biriydim. Lanet olası Ateş beni hamile bırakmıştı. Ondan tam üç aylık hamileydim. İlk öğrendiğimde açıkçası aldırmak istesem de sonra onun bi suçu olmadığını, babası olacak o adam yüzünden ona verilen hayatından olmasını istememiştim. Tabi ki bunu Ateşten saklamıştım. Bilseydi muhtemelen onu benden koparırdı. Ama o benim bi parçamdı ve ben onu o herife bırakamazdım.

"ah pardon meleyim nasıl benim ha?"

Evet benim bi kızım olucaktı. 2 gün önce öğrenmiştim kızımın cinsiyyetini. Ben hep kız çocuğum olsun isterdim ama ona asla benim yaşadığım hayatı yaşatmayacaktım. Ona gözüm gibi bakıcak gerekirse çok çalışıp onu iyi, hiç bi sıkıntısı olmadan büyütücektim.

"evet küçük prensesim de iyi dayısı"

Mehmete dayısı dememi çok severdim ama nedense ben öyle dediğim zaman neden bilmiyorum ama gerildiğini hiss ederdim. Ama hiç sormamıştım. "Mehmet...." ne diyeceğimi anlamış gibi hemen ardından " hayır zuzu aramıyor sormuyor seni. Artık onu unutsan?!" Evet o beni hiç aramamıştı.