Acı, Iztırab ve Aşkın ortak hikayesi...
İnsan acıyı bu kadar derinden hissetmemişti. Acı her nefes aldıklarında teslimiyyetini kuruyordu onların üzerinde. İki farklı yaşamı olan insanın tek ortak noktasıydı acı!
Şöyle ki, iliklerine kadar hissetmiş...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Öfke tüm bedenini sarmıştı Ateşin. Züleyhanın o adama gittiğini düşündükçe sinirden bedeni daha da kasılıyordu. Gözü sinirden hiç bi şeyi görmüyordu. Sadece aklında tek bir şey canlanıyordu, o da şimdi gidip o adamı geberticekti. Arkasını dönüp girdiği kapıdan tekrar çıktı ama bu sefer elindeki çiçekler solmuştu aynı yüzünün rengi gibi. Adam duygusuzlaşmıştı sanki, sadece gözünde dinmeyecek derecede öfke vardı. Arabaya biner binmez gazı bastı. Gidilecek ünvan belliydi zaten. Arabayı Mehmetin malikanesinin önünde durdurdu. Arabadan inip hızlı adımlarla vilaya doğru ireliledi. Onun yolunu kesecek korumalara aldırmayacak kadar öfke beynine sızmıştı.
"Durun kimsiniz böyle giremezsiniz!" diyen korumaya öyle bi bakmıştı ki koruma ben istifa edicem diye bağırıyordu resmen.
"Git o köpek patronuna söyle Ateş Mertoğlu geldi çıksın karşıma adamsa!" Koruma hemen telsisle diğer korumalara haber verdi. Biraz sonra korumanın ona yol açmasıyla Ateş hemen irelilemişti. Ev kapısının önüne geldiğinde hala kimse çıkmamıştı. Bu onu daha da çok öfkelendirirken :
"Züleyha!" diye kükreyerek bağırmıştı. Mehmetin dışarı çıkmasıyla hemen atlayıp yakasına yapıştı.
"Bana bak lan it karım nerde?!" Sahiplenir bir şekilde öfke dolu gözlerle Mehmete bakıyordu.
"Zuzu mu?" Mehmet anlaşılan onu daha da çileden çıkarmak istiyordu. O an Ateş yüzüne yumruk atmıştı ardından tehdit dolu sözcükleri ardı ardına sıralamıştı.
"Bana bak lan onun bi adı var anladın mı! Ayrıca sana soru sordum karım nerde?!"
Mehmetin ani yumrukla dudağı parlamıştı. Eliyle dudağının kenarındaki kanı temizleyip Ateşe döndü. Ateşin aksine sırıtıyordu.
"Benim yanımda! Senin karın ola bilir ama belli ki ona iyi kocalık yapamamışsın ki bana geldi. Şimdi beni iyi dinle Ateş Mertoğlu! Birincisi burasi benim evim ve sen istediğin gibi giremessin! İkincisi Züleyha çocuk değil ve kararını verdi bende ona desteğim. Sende onu anlarsan iyi edersin!"
"Lan sana mı sorucam karıma nasıl davrancağımı. O benim karım , benim kadınım ve yeride benim yanım! Şimdi çağır onu. Nerde o?! Züleyha...Züleyha!"
"Bağırma ! İstemiyor gelmiyicek"
"Gelicek!" Tam yine bir birlerine girecekken Züleyha kapıdan çıkmıştı.
"Yeter! Ne ben kuklayım, ne de siz benim için kavga eden çocuk diyilsiniz! Kendinize gelin! " Ateş hemen onun yanına yaklaşıp bileğini kavrayarak:
"Gidiyoruz!" dedi ve onu çekiştirmeye başladı"
"Bırak beni. Artık karşında eski Züleyha yok! İstediğini yapa bilirsin umrumda bile diyil ! Zaten senin yanında ben hep cehennemdeyim!
