SONUM (TAMAMLANDI, DÜZENLENİYOR)

{10}

Yeni bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Bol bol yorum ve vote atın. Hadi güzel okuyucularım.

Medya: ZÜLEYHA

Multi medyadaki şiirden parçalar var.

           "DÜZENLENMİŞTİR"

Sanki ben incinmezmişim gibi davranıyorlar!

Eylülden ayrılıp eve doğru giderken bahçede Merti görmüştüm. Çok sevinmiştim. Bu okulda hiç arkadaşım yoktu. Biliyorsunuz ki beni buraya Mehmet kayd ettirmişti ve artık eski okuduğum üniversitedeki arkadaşlarımı göremiyordum. Eylül de zaten bugün beni görmek için gelmişti. Bu yüzden Merti görünce heyecanlanmıştım. Sonuçta kafede çalışan zamanlarda o benim biricik arkadaşımdı. Hala da öyle görüşmesek bile. Heyecanla ona doğru koşmuştum. Ben kollarımı açıp ona sarılmak isterken aniden beni öptü. Ne yapacağımı bilemedim. Mert beni öpüyordu hemde tüm okulun önünde. Nasıl bu kadar düşüncesiz ola bilmişti. Tamam benden hoşlandığını ona bildirmesem de biliyordum ama bu kadarı da artık fazlaydı. Beni öpmesi yanlıştı. Bir an neye uğradığımı şaşırmıştım. Yapamadım. En yakın arkadaşımın bana olan hislerini engelleyemedim. Kendimi suçlu hissediyordum. Ama o da en az benim kadar suçluydu.

Sertçe onu ittim ve ardından sert bi tokat geçirdim. Arkadaşım ola bilirdi ama bu ona beni bu şekilde öpmesi hakkını vermiyordu. Şaşırmış şekilde yüzüme bakıyordu. Ne yani benim de onu öpeceğimi mi sanıyordu?!
Asla! Hayır bu olamazdı. Bi kere ben onu sevmiyorum ikincisi ben şu an Ateşin evinde kalıyorum ve bunun ona saygısızlık olacağını düşünüyorum. Ama en başta bu yaptığı bana hakaretti. Yani o benim sevgilim olmasa da yine de benden haraketlerime dikkat etmemi istemişti, hatta bunun için şöför bile ayarlamıştı bana. Şimdi bu burda beni öpüyor. Ya Ateş duysa?!
Valla benim de onun da sonu olurdu. Öfkeli şekilde Merte bakıyordum. O ise şaşırarak bana bakıyordu.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun Mert!" diye sertçe konuştum. 

" b..ben Özür dilerim Zuzu bi an kendimi kayb ettim" haha nede gülesim var. Şakamısın nesin sen oğlum? Kayb etmişmiş!

"bu yinede sana beni öpme hakkı vermiyor Mert" kayb etse bile beni öpemez.

"Zuzu bak gerçekten özür dilerim uzun zamandır seni görmüyorum ve.... ve seni özledim. Hemde ben... bbb... BEN SENİ SEVİYORUM! " işte o itiraf. Her şeyi alt üst edecek itiraf geldi. Ben ne kadar engel olmaya çalışsam da o itirafı etmişti sonunda. Peki bu durumda ne yapmalıydım hala onunla arkadaş kala bilirmiyim yoksa bağırıp çağırıp gitmemmi gerekiyor? Lanet olsun şu an hiç bi şey bilmiyorum. Merti kayb etmek istemiyorum bi arkadaş olarak

"Mert yapma sen benim arkadaşımsın ve ben sana hiç bi zaman başka duygu beslemedim" onu kırmayaraktan konuşmalıydım.

"biliyorum Zuzu ama ben seninle arkadaş olmak istemiyorum. Ben seninle sevgili olmak istiyorum. Beni de anla. Yapamam olamam. Seninle arkadaş kalmamı isteme benden. Her defa sana baktığımda kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyor. Kendimle hep vuruştum. O senin arkadaşın dedim ama olmadı, hep yenildim ben zuzu, kalbime söz geçiremiyorum. Şimdi karar senin. Ya benim elimi tutar benimle bu yolda yürürsün ya da benden arkadaş olmayı isteme. Bu bi tehdit falan değil. Benimle arkadaş olmaya da bilirsin.  Sadece seninle arkadaş olamam hiç bir şey olmamış gibi yapamam." Arkadaşım benden seçim yapmamı istiyordu. Şimdi ya onunla sevgili olmalı yada her şeyi bitirmeliydim. Şu an beynim hiç bi şey algılamıyordu sadece bi şey biliyordum. BEN MERTİ SEVMİYORUM!. Evet onunla zorla sevgili olamam ama onu kayb etmek de istemiyordum. Bu yüzden her şeyi iyiye bağlamaya çalışıyordum.