The Last Elysian Oracle (Soon to be Published under PSICOM)

Training III

Jamie's POV

Ang busy ngayon ng iba kaya nagpadesisyunan kong gamitin ang oras para mag training.

Kinibit balikat ko nalang ang nangyari sa mga nagdaang araw. Alam ko namang seryoso yun eh pero wala talaga kaming magawa kundi maghintay kung kailan kami pwedeng pumunta sa council.

Ayon kay Kara, yung council daw ay parang kulto. De. Joke lang.

Isang group of Oracles na pinili ng mga Olympians para gabayan ang mga mortals.

Dahil sa kanila, nananatiling tahimik at mapayapa ang pamumuhay ng mga demigods at descendants ng Gods.

Lahat sila ay bulag pero ika nga, never underestimate them. Kaya nga nilang makita yung future mo eh. Actually, sinadya nilang bulagin ang mga sarili nila since they thought that the eyes only bring temptations.

Saka naniniwala rin sila na nakakatulong yung pagiging bulag nila sa prophetic churva nila.

Meh.

Ang nakakuha lang naman talaga ng atensyon ko ang namatay na oracle. Hindi siya miyembro pero isa siya sa mga tinitingala ng council.

Siya lang ang oracle na may kakayahang itranslate ang mga salita ng mga supreme beings.

Hindi lang yan.

May kapangyarihan rin siya. Kaya niyang icontrol ang galaw ng liwanag. Para siyang light bender ganun. Sa kanya rin nanggaling ang enerhiya ng Elysium.

At ngayong wala na siya, hindi namin maiimagine ang gulo sa Elysium ngayon. Wala na ang liwanag nila.

Pati kami dito naapektohan rin.

"Hey... should we go now?" nagising ako mula sa malalim na pag-iisip.

Tumango ako at sinundan si Sebastian papunta sa training room. Siya ang makakasama ko sa ngayon since occupied nga yung iba.

Tas gusto naman niya eh. Gusto niya raw akong makita na lumalakas. Kahit gawin ko daw siyang punching bag okay lang as long as nakakatulong yun para sa enhancement ng abilities ko.

Ang sweet diba?

Pero wala pa rin. Kung sabi niya pwede ko siyang gawing punching bag edi gagawin ko.

Di dahil para sa 'enhancement' ng abilities ko kundi trip ko lang. Wahahaha. Sa wakas. Makakaramdam na ako ng totoong tagumpay!

"Why are you giving me that evil grin?" tumigil siya sa gitna ng room.

"Wala." umiling ako. "May sinabi ka kasi na naalala ko... mehehehe."

Tumaas ang isang kilay niya. "Hmm.. yun bang punching bag?"

"pano mo nalaman?"

Ngumiti siya. "Tsk. I saw how you smiled when I said that part. Seriously Jamie?"

Tumango ako. "Yes Sebby. Panindigan mo ang sinabi mo." nasa kamay ko na ang labrys ko.

Hehehe. Alam ko na mga tactics niyo simula nung araw na durog yung katawan ko dahil kay Dio.

Panay na ang pag t-training ko.

Ez lang 'to.

Humiyaw ako at tumakbo sa kanya. Wala siyang dalang weapon pero nagawa niyang isangga ang braso niya sa handle. Hindi sa blade. Baka mahati yung kamay niya duh.

Nagdalawang-isip ako kung itutuloy ka ba itong training namin kasi ayaw kong may mangyari sa kanya.

Sa biceps niya.