The Last Elysian Oracle (Soon to be Published under PSICOM)

A Sisters' Bond

Jamie's POV

Nakaupo ako sa veranda habang umiinom ng kape.

Bukas na ang first day of class namin. Pero sa tingin ko hindi pa ako ready dahil unang-una, nababaguhan pa ako. Sa dorm na'to... pati sa iniinom kong kape.
Pangalawa, namiss ko na yung kapatid ko.. gusto ko palagi kaming magkasama.

At pangatlo, PUTANGINA. Hindi ko pa nga alam kung sino yung deity ko.

Tinour kami ni Dio sa whole campus. Yung size niya ata hindi campus eh. Kundi isang city.

Tas may mga babaeng may pakpak.
Mga lalaking half-kanding.

Kinurot ko ang braso ko saka napailing. Hindi nga ako tulog. Hindi panaginip ang lahat ng 'to.

Bushet Jamie!

Ano bang napasok mo.

Andami ng nangyari dahil sa pagiging 'demigod' mo. Lahat mga trahedya. Nagsimula ito nang na aksidente si mama.

Ngayon... wala na siya.

Napapikit ako at napahawak sa noo ko.

Kakayanin mo yan Jamie. Kilalang-kilala kita. Na survive mo nga lahat ng pambubully sa'yo noon. Saka... may mga tulong ka naman. May mga kasama ka dito.

Handa naman silang tulungan ka diba?

"Palagi naman akong handa na tulungan ka..." narinig ko ang mahinang tawa ng isang babae kaya napatingin ako.

Wala ng iba kundi ang dyosa kong roommate.

Lahat ng ginagawa niya, parang nag s-slow motion. Pati paglakad niya. Yung buhok niyang always flowy na tila isa siyang mermaid sa ilalim ng tubig.

Tumabi siya sa'kin na may dalang dalawang iced coffee. Binili niya ata sa mall.

Kusa sigurong lumabas sa bibig ko ang nasa utak ko kaya narinig niya.

"I brought iced kasi... baka gusto mong mag chill muna? I know you're having a hard time coping..." matamis-tamis ang ngiti niya.

Ewan ko nalang. Ba't may mga ganitong klaseng babae. Maganda na nga, ang bait-bait pa.

ASAN ANG HUSTISYA.

"may bago na ba kayong pangalan?" usisa niya.

Naalala ko ang nangyari doon sa office.

"Pwede daw kaming magpalit ng pangalan.. next school year. Tatapusin lang muna namin ang school year na'to." sagot ko sa kanya.

Nagets naman niya kaagad ang sinabi ko.

Tahimik lang kami na nakatanaw sa inilahad na view ng veranda sa'min. Ang galing rin ng instincts niya. Nakatulong nga sa'kin yung iced coffee.

Teka. Pang ilang kape ko na ba'to?!

"Grabe na stress ako kanina ah." umiiling-iling siya na para bang hindi kapani-paniwala ang nangyari sa kanya.

"Anong nangyari?" tanong ko. Ang gaan ng loob ko pag siya yung kausap o kasama ko. Wala rin akong alam kung bakit.

"Wala. May muntik ng mamatay na estudyante.." sagot niya, nakatingin pa rin sa harap.

"A-ano?" nabulunan ako ng kaunti.

"Pero don't worry..." sumingkit ang mga mata niya. "natural naman talaga yan dito eh..."

Napalunok ako. Sabi ko na nga ba eh. Ikakamatay ko ang pag-aaral dito.

Kung tatakas kaya ako? Lalayas ako.