I'm Nothing Without You. LT

- 59 -

Michael pov
"Guys, hebben jullie Calum al gezien?" vraag ik wanneer ik toch echt ongerust begin te worden. Hij is al de hele dag weg en heeft niks van zich laten weten. We probeerden hem te bellen, maa kwamen er achter dat zijn mobiel gewoon thuis ligt. We hebben het hele huis doorzocht, maar nergens een Calum.

"We gaan nog een keer het huis doorzoeken." zegt Ashton. "Ik doe de zolder, jij, Luke, doet de 1e verdieping en Ash, jij check het hier beneden." iedereen stemt in en vertrekt naar zijn verdieping. Ik check alles op de zolder, wat best lang duurt by the way want dit huis is huge. Ik loop naar een open raam om hem dicht te doen, want het is hier super koud. Ik wil net het raam sluiten tot me wat opvalt.

"Guys?" roep ik bezorgd, maar ook een beetje bang. Geen antwoord.

"Guys!?" roep ik nu nig harder. "Oh god, ze hebben Lukie en Ashie ook.
Nee nu ben ik alleen. Nu ga ik dood. Vermoord me niet!" Ashton en Luke komen naar binnen gerend. Oh, ze leven nog.

"Wat is er Michael?" vraagt Ashton.

"Kom kijken dan." zeg ik en wenk ze hier naartoe. Ze lopen bezorgd naar mij toe. "Kijk, het hout is beschadigd en er zit bloed aan." zeg ik. "I.. Is Calum.." verder komt Luke niet, want hij schrikt zich wezeloos wanneer hij uit het raam kijkt. Hij begin ook meteen te huilen.

"Oh god, wat is er buiten? Ik durf niet te kijken." zeg ik bang en kruip achter Ashton.

"Michael je bent echt een watje." zegt hij en kijkt wat er buiten is. Ook hij draait zich geschrokken om.

"Wat is er?" vraag ik. "Calum is uit het raam gesprongen." zegt Ashton geschrokken. What the fuck Calum?

"Wat doen we hier dan nog!?" gil ik en ren als een speer naar beneden. Ik zeg je: mijn conditie is echt poep en ik ren nu bijna net zo snel als Louis. En geloof me: Louis rent facking hard. Ik gris onderweg naar de tuin de sleutels mee van het kastje en maak zo snel mogelijk de deur open. Ik ren naar Calum en kniel naast hem neer. Hij ziet er niet uit. Zijn hand is bebloed, zijn neus, zijn lip en zijn wenkbrauw bloeden en daarbij heeft hij ook nog een hoofdwond.

"Oh mijn god Calum.." geschrokken sla ik mijn hand voor mijn mond.

"Ik kan hier niet naar kijken. Ik bel de ambulance wel." zeg ik kokhalzend en zet minstens 5 grote stappen van hem vandaan.

"Dee ambulance is al gebeld. Hij is onderweg." zegt Ashton die me in een knuffel trekt. Dit is vreselijk. Maar de vraag is nog: waarom is hij uit het raam gesprongen?

Chloe pov
Ik loop vermoeid mijn badkamer uit en schrik als ik iedereen opeens op mijn bed zie zitten. Ik had alleen Loouis verwacht aangezien wij een kamer delen, maar ze zitten allemaal rondom Louis' macbook.

"Wat is er aan de hand hier?" vraag ik en ga er nieuwschierig bij zitten.

"Luke, Ashton en Michael willen wat zeggen, maar Luke en Michael zitten door Ashton heen te huilen, dus we kunnen hem niet verstaan." legt Zayn uit. Ik knik.

"Luke! Michael! Kappen nou stelletje kleuters!" gil ik. Meteen zijn ze stil en kijken me geschrokken aan. "Dankje Chloe." zegt Ashton. Ik glimlach naar hem.

"Waar is CalPal?" vraag ik. "CalPal?" vraagt Louis. Ik knik trots. "Uhm.. Ja dat wilde ik gaan zeggen. Calum is uit het raam gesprongen." en toen was alles stil. Iedereen staart ongelovig naar het beeldscherm en het lijkt niet binnen te dringen wat Ashton zojuist heeft gezegd. CalPal heeft een zelfmoordpoging gedaan? Nienke, die natuurlijk smoorverliefd is, begint gelijk te janken natuurlijk. Ik sla mijn arm om haar heen als steun.

"Wat? Waarom?" vraagt Harry. Luke haalt zijn schouders op. "Geen idee. Hij was er maar niet deze hele ochtend, dus we gingen het huis doorzoeken. We zagen op het zolderraam bloed en beschadigd. Hout en toen we uit het raam keken lag Calum daar." legt Luke uit.

"Jezus.." mompel ik. "Taalgebruik Chloe." zegt Niall. Ik kijk hem boos aan. "Serieus!? Jouw vriend, mijn vriend, nee, onze vriend is misschien we dood en jij gaat op mijn taalgebruik letten!?" Niall rolt zijn ogen.

"En jje weet zeker dat hij uit het raam gesprongen is?" vraag ik. Ashton knikt.

"Ja, hij had splinters in zijn hand en veel bloed. Precies de kenmerken die we vonden op het zolderraam." ik zucht. Meteen de eerste dag dat we weg zijn gaat het al fout. Maar waar is het dan mis gegaan?

"Please zeg me dat er ook leuk nieuws is." smeekt Liam.

"Eh.. Wat voor nieuws zou er moeten zijn dan?" vraagt Michael. Oh kijk, hij is gestopt met huilen.

"Hoe vind Simba het kattenpaleis?" vraag ik dan maar. Misschien is dat wel een leuk nieuwtje. Maar aan hun geschrokken gezichten te zien heb kk het alleen maar erger gemaakt.

"Guys, jullie letten toch wel op Simba?" vraag ik voor de zekerheid. Je weet maar nooit.

"Nou, we hebben vandaag 2 keer door het hele huis gelopen en eerlijk gezegd heeft niemand van ons een Simba gezien.." zegt Ashton voorzichtig.

"Jullie zijn Simba kwijt!?" gil ik. "Ehm, nou eigenlijk.. Ja." zegt Luke. Oh mijn god.. Wat een stelletje losers.

"Oh mijn god. Weet je, die kat betekent veel voor mij. En weet je wat nog meer betekend voor mij dan een kat? Een vriend. Calum dus. En waarschijnlijk ben ik het alle 2 kwijt." nu begin ik dus echt de pan uit te stressen.

"Chloe, calm down. We zijn allemaal geschrokken en bezorgd. Maar ga niet flippen alsjeblieft." smeekt Niall. Oké, hij heeft gelijk. Calm down.. Ik adem even diep in en uit.

"Willen jullie ons op de hoogte houden van Cal? En please, probeer Simba te vinden. Ik wil niet dat Chloe straks moet rouwen om Calum en dat haar kat misschien ook wel dood is of overgereden of god mag weten waar die uithangt." zegt Louis. "Laten we er vanuit gaan dat we niet gaan rouwen om Calum. Hij overleeft dit wel. Hij is sterk." zegt Luke. "Oh ja? Als hij zo sterk was, waarom zou hij dan fucking zelfmoord willen plegen?" snauwt Brooke.

"Brooke! Jeetje zoiets zeg je toch niet!?" gil ik boos. "Nou sorry hoor, maar ik wil jullie geen valse hoop inbrengen. Het is de harde waarheid. Deal with it." boos loopt ze de kamer uit. Iedereen kijkt haar zwijgend na. Sommigen huilen, sommigen zijn in trans en sommigen zijn helemaal van de kaart. Maar het is stil..

"Misschien moet ze het gewoon even verwerken." zegt Niall. "Ach kom op Niall. Wees eens niet zo blind. Iedereen kan zien dat ze mij niet mag." zeg ik. "Misschien had je haar dan ook niet moeten slaan. Eigen schuld." snauwt Niall terug. "Nou misschien had zij mij dan niet facking moeten vergiftigen met fucking drugs!" schreeuw ik terug. Oh god, dat moest er echt even uit. Nialls gezicht betrekt.

"Nee, nee, zo is Brooke niet." Niall slaat zijn ogen neer. Oh god, hij is gekwetst. "Sorry Niall. Het is de waarheid." zeg ik ineens veel zachter.

"Oké iedereen moet even alles verwerken. Laten we even rustig worden en even alles laten bezinken." zegt Harry. Te laat. Niall is al huilend de kamer uit gerend. Nienke, die mij vast had om me te troosten, schud ik van me af.

"Ik moet echt even met hem praten." zeg ik en ren de kamer uit. Ik zie hem net de hoek omrennen. Ik begin hem te volgen tot hij uitgeput van het huilen en rennen tegelijk tegen een muur aan naar beneden zakt. Het breekt me enorm om hem zo te zien. Hij is mijn grote broer. Ik geef om hem. Hij is mijn alles. En ik heb hem overstuur gemaakt.

Ik ga naast hem zitten en sla mijn arm om hem heen. Hij twijfelt geen moment en kruipt bijna in me, maar ik sta het toe. Hij heeft een knuffel nodig. Een schouder om op te huilen. Dat ga ik nu voor hem zijn. Net als hij altijd voor mij is geweest.

Holy shit.

Een extra hoofdstuk voor mijn geweldige lezers❤

Hoofdstuk 59 moest ik wel publiceren, omdat mijn boek nu op #59 in fanfictie staat.

Oh my holy noodles, heel erg bedankt❤❤

Lots of love
Rebekka