I'm Nothing Without You. LT

- 14 -

Chloe pov
2 weken. Al 2 weken zonder Louis. Hij heeft het uitgemaakt en dat is mijn schuld. Hij begrijpt het niet. Ik probeer zo hard te veranderen, maar het lukt me niet. Hij kan me niet helpen, maar ik kan het ook niet zonder hem. Hij was het enige wat ik nodig had. Wat ik miste en nu is het weg. Alles is ingestort. Ik ben nog depressiever dan eerst.

"Chloe! We gaan eten!" roept Niall. Ik slof vermoeid de trap af. Ik slaap slecht. Iets heel nieuws voor mij. Ik heb nooit slecht geslapen. Geïrriteerd ga ik aan tafel zitten. We eten bonen. Yeeh, wat een feest..

"Chloe, eet wat." zegt Niall.

"Nee." mompel ik.

"Chloe wat heb je toch? Je bent al 2 weken zo negatief en afzonderlijk." zegt Niall.

"Dus? Moet er dan per sé wat zijn?" snauw ik. Niall slaat zijn ogen neer. Goed gedaan Chloe, je hebt je broer gekwetst.

Ik werp een snelle blik op Louis die me strak aankijkt. Iedereen kijkt me aan. De tranen beginnen meteen weer op te komen. Snel sta ik op en draai me om als ik merk dat ik begin te huilen, maar lopen kan ik niet. Ik word vastgepakt. Ik draai me om en zie dat Zayn me vast heeft.

"Chloe, ga even zitten." ik schud mijn hoofd.

"Jawel, ga zitten." zegt hij en duwt me weer omlaag. Hij gaat naast me zitten.

"Vertel eens, wat zit je dwars?" vraagt hij.

"Dat wil ik niet zeggen." huil ik. Ik zie Louis vanuit mijn ooghoek zijn vork in zijn eten smijten. Nijdig staat hij op en loopt de kamer uit. Huilend kijk ik hem na.

"Is het Louis?" vraagt Zayn. Ik knik en begin ongecontroleerd te huilen.

"Ach meisie toch." zegt Zayn en knuffelt me.

"Het is zo oneerlijk." huil ik.

"Het komt goed. Misschien is hij gewoon moe ofzo." ik wurm me verbaasd uit de knuffel.

"Moe!? Dus dat is wat je denkt? Hij is moe! Dafuq? Het is al facking 2 weken uit!" met die woorden storm ik ook de kamer uit. Onderweg bots ik tegen Louis op. We maken even oogcontact, maar het maakt me alleen maar verdrietiger. Ik storm mijn kamer in en pak mijn zakmes. Ik begin een aantal sneeën te zetten.

1 voor Louis
1 voor mezelf
1 voor de situatie
1 voor mijn anorexia
En 1 voor mijn kutleven.

Ik kreun hard en begin hysterisch te huilen, maar het maakt me niet uit. Ik blijf krassen zetten, gillen huilen, who cares? Alles is toch wel naar de klote!

Louis pov
Op de gang loopt Chloe tegen me op even maken we oogcontact. En eerlijk: ze ziet er slecht uit. En dat komt door mij. Ze stormt huilend haar kamer in. Het breekt me om haar zo te zien. Ik dacht echt dat het een goede zet was, haar laten kiezen. Blijkbaar had ik het mis. Plots begint ze hard te schreeuwen, gillen en huilen. Geschrokken ren ik haar kamer in. Haar hele arm is bebloed. Er ligt een enorme bloedvlek op de grond en ze heeft een mes in haar handen. Ik weet dat ze het doet, maar ben er nog nooit bij geweest. Het is vreselijk om te zien.

Geschrokken kijkt ze me aan.

"Chloe, leg dat mes weg." zeg ik kalm. Zoals verwacht rent de rest ook naar binnen. Iedereen weet het nu.

"Chloe?" vraagt Niall gebroken.

"Ga. Allemaal. Rot op!" gilt ze. Ik slik. Wat heb ik gedaan?

"Chloe het spijt me. Ik weet dat ik me als een klootzak heb gedragen. Ik weet wat ik je aan heb gedaan maar dit kan echt niet. Ik heb je de keus gegeven. Je mocht zelf fucking kiezen! Ik hoopte ermee te bereiken dat je zou stoppen. Dat je eindelijk eens voor jezelf zou kiezen. Ik verwachtte te veel van je. Natuurlijk had ik je nooit alleen moeten laten. Hoe kon ik zo stom zijn!?" ik haal gefrustreerd een hand door mijn haar.

"Jij wist dit?" vraagt Liam. Ik knik.

"Al lang. En ik wilde haar helpen, maar ik heb gefaald. Het is misschien beter als ik me er niet meer mee bemoei." snik ik.

"Nee, nee Louis nee." zegt Chloe meteen.

"Weet je, ik zou je eigenlijk moeten haten. Ik zou je weg moeten willen hebben. Maar dat doe ik niet. Ik hou zielsveel van je. Begrijp je het dan niet? Je deed het wel goed. Je deed het perfect. Voor ik jou ontmoette had ik niemand. Ik was nog depressiever dan ik met jou was. Je kon het alleen niet begrijpen. Je kon jezelf niet in mijn situatie plaatsen. Ja, je maakte deze fout, maar je hebt ervan geleerd. Je weet nu precies hoe het voor mij is. Ik weet nu precies hoe het voor jou is. Het kan nu." zegt ze. Ze heeft gelijk. Ze heeft verdomme gelijk.

Ik loop snel naar haar toe. Ik cup haar hoofd in mijn handen en druk meteen mijn lippen op die van haar.

"Het spijt me. Het spijt me verschrikkelijk." snik ik als ik terug trek.

"Nee Louis. Het is goed. Je doet het perfect. Ik had me niemand beter kunnen voorstellen." zegt ze. Ik glimlach en pakt haar hand. Ik draai hem om en bekijk haar arm.

"Dit is echt niet normaal." mompel ik.

"Klopt. Ik dacht niet zo helder meer na. Even dacht ik.." ze zucht en kijkt me moeilijk aan. Dan drinkt het tot me door.

"Nee. Nee Chloe, nee. Dat laat ik niet gebeuren. Ik ga niet meer bij je weg. Nooit meer, jij verdient dat niet." zeg ik.

"Wat dan?" vraagt Niall.

"Ik wilde.." ze slikt.

"Wil jij het zeggen? Ik kan het niet." zegt Chloe. Ik knik.

"Je zusje wilde haar eigen pols doorsnijden." zeg ik. Niall trekt wit weg.

"Fuck! Waarom zag ik dit niet? Waarom wist ik hier niets van?"

"Niall het is oké. Ik voel me al weer wat beter. Ik heb goede moed." zegt Chloe. Niall zucht en knuffelt haar.

"Nooit meer zo denken Chlo. Je bent me dierbaar." Chloe trekt terug en knikt.

"Het spijt me."