I'm Nothing Without You. LT

- 29 -

Harry pov
Wat is er toch met Chloe? Waarom is ze zo moe? Ze kan haar ogen niet eens helemaal openen.

"Mag ik dan eerst naar de wc?" vraagt ze aan Louis.

"Kan je daar zelf heen?" vraagt Louis.

"Ja, ja moet lukken." mompelt Chloe. Ze staat moeizaam op. Heel langzaam gaat het. Zodra ze staat check ik haar houding. Ze staat ingezakt en haar benen trillen een beetje. Ze zet een mini stapje wat nog best goed gaat. Ze zet nog een stap en dan zie ik dat het fout gaat. Haar benen trillen enorm, ze zakt er doorheen. Snel ren ik naar haar toe om haar op te vangen voor het geval ze met haar hoofd tegen de vloer knalt, maar dat heeft toch geen zin. Haar ogen zijn al gesloten. Ze is bewusteloos. Damn, wat is er gebeurd bij die opleiding?

Ik til haar op en loop met haar naar de bank waar ik haar op leg. De rest is mij gevolgd.

"Hoe kan ze nou zo moe zijn?" vraag ik verbaasd.

"Ik heb geen idee. Zo veel hebben we nou ook weer niet gelopen en ik was de hele tijd bij haar." zegt Niall. Het is duidelijk dat hij het totaal niet begrijpt.

"Misschien moet ze naar de dokter." zegt Liam. Ik knik.

"Kunnen we niet beter wachten tot ze weer wakker is en dan kijken hoe het gaat?" stelt Louis voor. Iedereen stemt in.

"We kunnen nu beter eerst eten." zegt Zayn.

"Ik blijf wel bij haar. Ik eet zo wel." zeg ik. Mooi niet dat ze hier alleen achtef blijft.

"Zeker?" vraagf Niall. Ik knik.

"Ik roep jullie als ze wakker is." zeg ik.

"Dankje." zegt Niall die met de rest naar de keuken/eetkamer loopt. Ik pak bezorgd Chloe's hand.

"Kom op Chloe. Wordt wakker." fluister ik. Maar natuurlijk komt er geen beweging in het arme lijfje van Chloe. Dit kan toch niet zomaar? Hier moet wat achter zitten.

~~

Na nog 5 minuten wachten zie ik haar oogleden trillen. Ik kijk haar verwachtingsvol aan.

"Je kunt het Chloe." fluister ik. Ik zie haar een beetje glimlachen en dan haar prachtige blauwe kijkers openen.

"Hey Chloe, hoe voel je je?" vraag ik.

"Moe." mompelt ze. Ik knik.

"Ik zal Louis wel even halen." zeg ik en wil opstaan, maar mijn pols wordt vastgepakt.

"Blijf. Alsjeblieft?" smeekt ze. Ik knik en ga voorzichtig naast haar zitten. Ze kruipt wat naar me toe en gaat tegen mijn borst aanliggen. Ik glimlach. We zijn best wel naar elkaar toe aan het groeien.

"Moet ik hem maar roepen dan?" vraag ik en ga langzaam door haar zachte, bruine haren heen.

"Niall. Ik wil Niall zien." mompelt ze. Ik knik.

"Niall!" roep ik. Niet lang daarna komt Niall de keuken uit gerend.

"Chloe." zegt hij verrast en tilt haar op om haar te knuffelen, maar zodra hij haar loslaat zakt ze in. Niall vangt haar op en zet haar weer voorzichtig naast mij op de bank.

"Kan je je nog herinneren wat er vandaag is gebeurd?" vraagt Niall. Chloe denkt even na, maar schud al snel haar hoofd.

"Nee, ik herinner alleen nog onze ruzie in de auto. Vanaf daar is alles een groot zwart gat." zegt ze.

"Ruzie?" vraag ik. Niall en Chloe knikken.

"Doet er verder niet toe. Denk je dat je kan lopen Chloe?" vraagt Niall. Ze haalt haar schouders op.

"Ik zal wel kijken." zegt ze en staat op. Nee, dit vertrouw ik niet. Ik sta op om haar te ondersteunen. Ze zet met mijn ondersteuning een paar stapjes en laat me dan los. Zelf loopt ze een rondje rond de tafel.

"Ik denk dat het wel gaat." zegt ze. I glimlach, maar die verdwijnt sneller dan ik had gehoopt. Uit het niets zakt ze in en begint keihard te schreeuwen. Ik en Niall rennen naar haar toe en knielen naast haar neer.

"Niall, bel een ambulance." zeg ik gestrest. Niall knikt en pakt zijn telefoon. De rest komt nu ook de keuken uit gerend. Hoe kan het ook anders?

"Wat is er aan de hand?" vraagt Liam.

"Ik heb geen idee." zeg ik en til haar zo voorzichtig mogelijk op met 1 arm in haar knieholten en 1 arm onder haar rug.

"Shh, it's okay. You'll be fine." mompel ik en leg haar op de bank neer. Het geschreeuw wordt zachter en verdwijnt. Angstig kijkt ze me aan.

"Harry, het doet zo veel pijn. Wat is er met me?" vraagt ze. Haar gezicht verzuurt waarna er zacht gekreun uit haar mond komt. Het is vreselijk om haar zo te zien

"Ik heb geen idee Chloe. De dokter komt er al aan." zeg ik. Ze knikt en kreunt nog eens wat al weer veranderd in geschreeuw. Louis gaat naast haar zitten en pakt haar handen.

"Shh, het is oké, de dokters zijn onderweg. Wij zijn er nu." sust hij haar.

"Louis." huilt ze. Louis trekt haar in een knuffel.

"Shh, rustig maar het is goed." sust hij verder. Je ziet haar al iets kalmeren. Wat liefde allemaal kan doen..

Uit de verte hoor ik de sirenes al. Chloe wordt er ontustig van. Ze legt geschrokken haar handen op haar oren.

"Laat het stoppen Lou. Ik kan het niet. Het doet pijn." snikt ze.

"Weet ik babe, ik snap het." de dokters komen binnen met een brancard en Zayn die blijkbaar open heeft gedaan. Louis gaat aan de kant zodat ze Chloe op de brancard kunnen tillen. Je kan aan haar gezicht zien dat het pijn doet. Ze wilt huilen, maar houdt het in.

"Mag ik mee?" vraagt Niall. De dokters twijfelen.

"Ik ben haar broer. Alstublieft?" smeekt hij.

"Vooruit." Niall knikt en loopt met ze mee.

"Louis, rij jij?" vraag ik. Louis knikt en pakt zijn sleutels. Zayn, Liam, Louis en ik rijden wel met Louis' auto naar het ziekenhuis. En nu nog hopen dat ze iets voor haar kunnen doen en kunnen vinden wat er met haar is. Ik haat het om haar te zien lijden. Ik wil dat het goed met haar gaat.

Ik geef om haar.

Ik ben verliefd op haar..