The Last Elysian Oracle (Soon to be Published under PSICOM)

New Members

You just gained a reason to be strong.

Napansin kong nakatingin siya sa direksyon ng bata na kasama niya kanina.

"kapatid mo?" tanong ko.

Tumango siya.

Kung magkapatid sila... pero siya lang yung demigod... they must be half-sisters then.

Nakaramdam ako ng inggit.

Well atleast may natitira pa siyang pamilya...

"May kapatid ka naman pala.. so be strong." I smiled at her.

Yumuko siya. "Di ko kayang magtapang-tapangan sa harap niya. Naaawa ako sa sarili ko tuwing makikita ko siya. Paano ko ba siya matulungan kung pati ako di kayang tulungan yung sarili ko. Di ko kayang bumangon mag-isa."

I know that feeling girl.

"Maybe that's why Sebastian is here."

Napaisip ako....

maybe that's why the Alphas are here.

Para tulungan namin yung isa't-isa. We're like a pile of puzzle pieces. So messy... so confusing.

But a puzzle wouldn't be complete if a piece is missing.

Someday, we'll learn how to assemble ourselves. I'm just waiting for that day. Where we will learn to grow and hopefully, see to it that we are a part of a beautiful picture.

Smart Girl.

Kumunot ang noo ko.

You are indeed pieces of a puzzle. But what if it is not a beautiful picture?

Hinanap ko kung kanino yung boses na naririnig ko.

What if you're pieces of different disasters?

"Okay ka lang?" nag-aalalang tanong sa'kin ni Jamie.

Hinintay kong bumalik ulit yung boses pero wala na akong narinig kaya umiling nalang ako.

"I'm fine..." sagot ko.

Huminga siya ng malalim. "Yung sinabi mo tungkol kay Sebastian..."

"Nangako siyang hindi niya ako iiwan..." finally, a genuine smile made it to her face. "Tama ka. May pamilya pa rin ako..."

Trust me Jamie. Lalaki ang pamilya mo... dahil nandito kami.

"You have us too.."

Nagtaka siya sa sinabi ko.

Humarap ako sa kanya. "I'm Ria of Alpha, daughter of Ares, the God of War." pinakilala ko ang sarili ko. This time, kinompleto ko na.

"Alpha?" tanong niya.

"A group of demigods, descendants of major deities trained to be sent on exciting but deadly missions."

"H-huh?"

I let out a chuckle. "atleast that's what they say..."

I looked at the people behind me busy and all saka ko binalik ang atensyon ko sa kanya.

"We're a family..." naalala ko si Cesia. "Bonded by faith and the blood of immortality."

Kailangan kong mag sorry ulit sa kanya nang muntik ko na siyang masaktan sa Arcadia.

"A family that will risk everything just to let you know how much they love you."

I meant everything that I said.

"Will you be a part of that family too?" nagulat siya sa tanong ko.

"Pero di ko pa alam kung sino yung deity ko.." nag-aalanganin niyang sagot.

Tinignan ko ang labrys sa tabi niya.

"Trust me hun. I know." kinindatan ko siya.

•••

"You're aliveeee!!!!" tumakbo ako kay Cesia na nasa veranda nakangiti.

"A-aray.."

Bumitaw kaagad ako. Nahigpitan ko ata yung yakap ko.

Shit. I missed this girl.

"I'm sorry again... about what happened... sa Arcadia.." I said pagkabitaw ko.

"Ano ka ba? Kalimutan na natin 'yun." natatawa niyang sagot.

Her voice was sweeter than I expected. Her glow is as radiant as ever. And her hair is starting to flow as if under water.

"What the hell. Muntik ka lang mamatay gumanda ka na?!" I realized.

Her transition is beautiful. Pero alam ko naman dulot ito ng semi-supreme divination niya.

How about me? Ano nga bang napala ko sa encounter namin ni Hermes sa factory niya?

Napangiti ako.

What I needed the most: Control.

"Ikaw nga eh! Lumakas yung aura mo. Mas nakakatakot ka na ngayon. Ish." tukso niya.

I guess may obvious changes rin kagaya ng sabi niya.

But its nothing compared to hers.

Looks are everything according to her deity. Kaya hindi na ako magtataka kung bakit pinapaganda pa niya lalo ang anak niya.

"Teka.. ba't ikaw lang yung andito?" tanong niya.

"Oo nga pala. You will be accompanying me to the special dining area. We need to make a reservation for tonight." excitement filled my voice.

Nag abot yung kilay niya. "Ano yung occasion?"

Lumapad ang ngiti ko nang nag ring yung doorbell ng dorm. Binuksan ko ito at tinanggap ang apat na sets ng uniform.

"T-teka... para kanino yan?" Sinundan niya ako ng tingin nang inilapag ko ang mga ito sa sofa.

"We need to get going." aya ko.

"P-pero-"

"Halika na kasi!" hinila ko siya.