His Howling Voice (Gazellian Series #1)

Chapter 15

Chapter 15

Hinintay ko na may isagot si Adam sa batang babae pero sa halip na magsalita ito ay hinalikan niya lamang sa noo ang batang lobo na siyang nagpapula sa pisngi nito.

Hindi ko maiwasang hindi mapairap sa ginawa niya. Why can't he tell her the truth? Alam kong kahit dumating pa ang batang lobong ito sa kanyang tamang edad ay hinding hindi niya mapapantayan ang kagandahang mayroon ako. Huwag niyang pinamumulat sa bagay na imposible ang isang bata dahil aasa lamang ito kung magkakataon. I am not being conceited, pinaniniwalaan ko lamang ang katotohanan.

I have the Gazellian's blood, we're always on the peak when it comes to beauty.

Agad akong na-iwas ng tingin nang lumingon si Adam gawing kanan niya kahit wala naman itong dapat ilingon. Alam ko sa sarili kong ako ang pasimple niyang sinusulyapan. Bakit hindi na lang siya mismo lumingon sa likuran? Nagpapakahirap pa siya.

Gusto niyang malaman ang reaksyon ko? Fine, I am pissed. At sisiguraduhin kong sa sandaling tuluyan mo nang malaman at maramdaman na ako ang babaeng itinakda sa'yo, parurusahan kitang lobo ka.

"Adam!" malakas na sigaw ng batang lobo. Narinig ko pang hinampas niya ito. Mukhang nahuli na naman niyang sumusulyap sa akin ang nagmamatigas na lobo.

"What?" natatawang sagot nito sa batang buhat niya.

"I hate you! Ayoko na sa'yo!" muli na lang akong napairap. Who is this kid? Nagsisimula na akong mainis sa kanya.

"Don't be mad, Ana. You're prettier than anyone else.." halos magpanting ang tenga ko sa sinabi niya. Seriously? Talaga ba na mas malilinaw ang mga mata ng bampira kaysa sa mga lobo?

Tuwang tuwang pinaghahalikan ng batang babae si Adam sa kanyang pisngi. Sinulyapan pa ako nito na parang siya ang nagwagi. I am not competing with you kid, excuse me?

"Am I prettier than her?" itinuro pa ako ng batang lobo. I need more patience, baka may kung ano na namang lumabas sa bibig ko.

"Don't mind her, she's just a kid Lily..." narinig kong sabi ni Orion.

"I know..." matabang na sagot ko. Narinig ko na namang tumawa si Adam, hindi na siya lumingon sa akin at nagpatuloy na lang siya sa paglalakad habang naiiling.

"Of course, you're prettier than her. Hindi magaganda ang mga babaeng may pangil..." pakiramdam ko ay lalong naglabasan ang mga pangil ko sa sinabi ng walang hiyang lobo. Isinusumpa ko ang mga oras na ito, babawiin mo 'yang mga sinabi mo lobo. May araw ka din sa akin.

Huminga na lang ako ng malalim at pinilit ko na lamang hindi makinig sa mga pinagsasabi ni Adam at ng batang lobo. She's so talkative! Bakit ko nga ba naisipan pang tulungan ang lobong ito? Dapat ay hinayaan ko na lamang siyang maipit sa malaking punong 'yon.

I thought she's kind a while ago, pero hindi naman pala.

Hindi din nagtagal ang paglalakad namin ay naramdaman ko ang kamay ni Orion sa braso ko.

"Pagod ka na ba Lily? We can rest if you want..." hindi na ako nakasagot pa kay Orion dahil agad kong narinig ang boses ni Adam mula sa unahan.

"Nagmamadali ako, mahal ang oras ko. Hindi tayo pwedeng tumigil.." nakaharap na sa aming muli si Adam. Napansin ko pa na pinasadahan niya ng tingin ang kamay ni Orion sa akin.

"I am fine, hindi pa naman ako napapagod Orion. Still, thanks..." nakatitig naman ako ngayon kay Orion na may masamang titig kay Adam na muli na kaming tinalikuran.

Pinagpatuloy namin ang paglalakad. Wala kaming ibang pagpipilian kung hindi lumakad, wala na kaming sapat na kabayo dahil nawala na lamang ito ng parang bula nang lumabas kami sa kubon, tanging isa na lamang ang natira na siyang sinasakyan ng mga nalasong prinsipe.