"Kabuk bağlayan yaranı her kaşıyışında canın aynı şekilde yanar , acıyı kanatırsın. Bir zaman sonra tekrar kabuk bağlar yaran.. Konu gönül yarası olunca hiç bir zaman iyileşmez. Geçmesini istesende kanar durur sürekli." Yeşil gözleri denizin sesini...
Sizden bir ricam var.. Her bir parağrafta okurken ne hissettiyseniz duygunuzu belirten bir emoji koymanızı rica ediyorum. Her bir parağrafı atlamadan koyun lütfen 😂 kendimce bir analiz yapacağım
"Yanlış devrin ölü çiçekleri.."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
27.BÖLÜM ♧ "GÖNÜL KANI.."
Rüzgar , yavaşça yüzümü okşayıp gözlerimin önüne gelen saç tanelerini geriye doğru savururken oturduğumuz bankta Araf'ın omzuna yaslandım.
"Güzel gönüllü adam ha?" dedi tahminimce kaşlarını havalandırarak. "Senden ilk defa bu kadar romantik bir cümle duydum."
Kaşlarını havalandırma sırası bendeydi. Araf'ın ilk defa sert olmayan , saf alayla dolu sesine şahit olmuştum.
Birkaç santim geri çekildiğinde yaslandığım yerden doğrulmak zorunda kalmıştım. Gözlerime o kadar yoğun ve tehditvari bakmıştı ki , yerin dibine girmeyi tercih edebilirdim o anda.
"Anlamını bilmediğin kelimeleri kullanma o halde , küçük kız çocuğu."
Gözlerini üzerimden çekerek biraz önce izlediğim karanlık sulara çevirdi. Sert çehresinde tek bir kas bile oynamazken kaşlarını çatmış , gözlerini usulca kısmıştı.
"Siyah Melek , demeni tercih ederdim." dedim dokunma isteği uyandıran kirli sakallarına gözlerimi dikerken.
"Bir dengede kaldığın yok ki.." dedi yakınır ses tonuyla. "Bazen küçük bir kız çocuğusun. Bazen de siyah bir melek."
Derin bir iç çektim onun bu hallerine. İlk defa şahit olmuyordum belki ama hatırladığım ilk çocuksu haliydi.
"Sende koca bir bebeksin , Araf.." dedim kıkırdayarak. "Hatırlamak istediğim yanlarını bana sunduğun için sana teşekkür ederim."
Usulca kaşları çatıldı. Sonra gözlerini bana kaydırarak yandan bir bakış attı. "Ben ve koca bebek?" dedi söylediğim cümleyi tekrarlarken. "Karşında koca bir mimar var. Benimle ilgili cümle kuracakken bir kez daha düşün."
Koluna sert olduğunu düşündüğüm bir şekilde vurduğumda bundan hiç etkilenmemişti. Aksine dudakları alayla yukarı doğru kıvrılmış , vurduğum elimi ellerinin arasına alıp avucumun içine dudaklarını bastırmıştı.
"Mutluymuş gibi davranmaktan sıkıldım. Eski halimize dönebiliriz." dedim içimi titreten hareketinden sonra. "Polyannacılık bana göre değil."
Elimi elleri arasından çekip göğsümün altında birleştirdikten sonra oturduğumuz bankta arkama yaslandım.
Yanıma geldiğinden beri sanki biraz önce hiç bir şey yaşanmamış gibi davranıyordu. Annemin gerçek olmadığını , yıllarca 'Anne' diye seslendiğim kadının beni bu hayata getiren annemin katili olduğunu öğrenmemiş gibi..
