"Kabuk bağlayan yaranı her kaşıyışında canın aynı şekilde yanar , acıyı kanatırsın. Bir zaman sonra tekrar kabuk bağlar yaran.. Konu gönül yarası olunca hiç bir zaman iyileşmez. Geçmesini istesende kanar durur sürekli." Yeşil gözleri denizin sesini...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm Şarkısı; Mithat Can Özer - Ateş Böceği.
|Dünyanın dışına atılmış adımsın sen , çocuksun sen sesindeki tona tutulduğum.|
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
¤Farah Güneş ve Araf.¤
16.Bölüm ♧ " Saklı Cümleler.."
Bulunduğum an , yüzüme atılan sert bir tokat gibi benliğimi sarsarken bedenim donuklaştı. Hayatın cilvesi dedikleri şey tam olarak bu muydu? Ne zaman , nerede , ne çıkaracağı belli olmuyordu karşımıza. Bazen insan kendini bambaşka bir yerde bulabiliyordu. Hayatta herşey planladığımız gibi gitmiyordu mesela.
Aynaya baktığımda alnıma yazılan kaderi göremediğim gibi anlam veremiyordum hiçbir şeye.
Hayat tesadüflerden ibaret miydi?
Ya da o tesadüfleri var eden etkenler mi vardı?
Yoksa koskoca bir yalanı mı yaşıyorduk?
Soruların ardı ardına gelip cevapsız kaldığı yerde zihnimde tıkanıyordu. Bildiğim tek bir şey vardı. Her ânımız aynı olmuyor , içimde duygu döngüleri diye adlandırdığım girdaba kapılıp gidiyordum.
Bazen neşeliydi hayat , bazen hüzünlü. Bazen güzeldi , bazen çirkin. Bazen sonsuzluktu , bazen ise mutsuz son.
Peki ya ben bu hayatın tam olarak neresindeydim?
Kelimelerin yetersiz kaldığı zamanda insan; sessiz kalıp içindeki sesi dinlerdi. Bende öyle yapıp sessiz kaldım. Bir süre beklediğim de duyamadığım iç sesimle hayal kırıklığına uğramıştım doğrusu. Bu sefer iç sesim bile sessiz kalmayı tercih etmiş , beni yalnız bıraktığı hayattan habersizdi.
Kâbuslarımı süsleyen adamın kulağıma fısıldadığı cümleleri kelimelerine ayırarak zihnimin en ücra köşelerine sakladım.
Geç kaldın , Farah Güneş.. Sen her şeye geç kaldın.
