"Kabuk bağlayan yaranı her kaşıyışında canın aynı şekilde yanar , acıyı kanatırsın. Bir zaman sonra tekrar kabuk bağlar yaran.. Konu gönül yarası olunca hiç bir zaman iyileşmez. Geçmesini istesende kanar durur sürekli." Yeşil gözleri denizin sesini...
Multimedya;Çerçevedeki fotoğraf.Açılmayan multi yüzünden fotoğrafı buraya ekledim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm Şarkısı; Sezen Aksu - Farkındayım. ( Multimedya da var.)
| Varla yok arasında yaşanır bazı aşklar. Gel demeye hayat izin vermez , git demeye kalbin.. |
●○
14. Bölüm ∽ " FOTOĞRAF.. "
Bedenim kilitlenmiş gibi hareket edemediğim anlarda gözlerimi kırpıştırdım. Herşeyin anlamsızlaştığı zaman ruhum farklı bir hissiyatın içindeydi. Bana çok tanıdık gelen , geçmişimin bir parçası gibi.
Araf girdiğim şoku farkedip beni omuzlarımdan tutarak yavaş adımlar eşliğinde yatağa oturmama yardım etti. Üzerimden düşmemesi için tuttuğum elbisenin kollarını tekrar omuzlarıma giydirdiğimde sadece sırtım açıkta kalıyordu.
Yüzümü ellerinin arasına alarak ona bakmamı sağladığında onu inceledim. Islak saçları alnına yapışmış , pürüzsüz yanağının üzerinden sakallarının arasına karışan su damlalarına takıldı bakışlarım. Su damlasının biri alnından usulca aşağı doğru kayarak dudağının üzerine gelmiş , orada biraz oyalandıktan sonra da çenesine inmişti. Şuan o kadar kusursuz duruyordu ki.. Bana birini hatırlatıyordu bu görüntü. Hemde hiç unutmam gereken birini.
Donuk gözlerim ifadesiz yüzünde gezinmeye devam ederken, " Kendine gel , Güneş." dedi endişeyle. " Ben yanındayım , sana hiç bir şey olmayacak." Zihnime dolan geçmişimle ifadelerim git gide daha da donuklaşıyordu.
" Söz veriyorum. " dedi şevkat dolu sesiyle. " Sana hiç kimse zarar veremez."
Kitlenmiş vücudum biraz olsun kıpırdamaya başladığında ellerimi karnımda birleştirdim. Araf'ın gözleri ellerimin bulunduğu yere kaymıştı. Belki o da hissettiklerimi hissetmiş ve korkumun nedenini anlamıştı.
Ben kendimi değil , bebeğimi düşünüyordum. Bugün , bu evde , benim yüzümden hiç suçu olmayan birinin canı yanmıştı. Belki de ölecekti. Bilmiyorum.
" Ben onu kaybetmek istemiyorum. " dedim çatallaşmış ses tonumla. " Hayattaki değer verdiğim tek varlık.."
Elini karnımdaki elinin üzerinde hissettim. Fazla güven verici ve huzurluydu.
" Ben buradayım, Güneş." Sabit bir noktada kalan gözlerim kısıldı. Hızlı nefes alışverişlerim boğazımı kuruttuğunda sesslice yutkundum. " Yanınızdayım , güzelim."
