Bir depremzede olaraktan şunları söylemek istiyorum. Yarının planlarını yaparken sabah yatağımda huzurla uyanacağımdan o kadar emindim ki.. İnsan işte; umuyor başıma gelmez sanıyor çoğu şeyi. Nitekim bir takım farkındaydım hayatın kısa olduğunun. Hemşireyim, gözümün elimin altında çok insan vefat etti ancak böylesini hayatım boyunca hiç görmedim. Yaşım yirmibeş sanki tükendi bütün geleceğim. Daha o gün o gece yarısı nöbetten çıktım. Maraş'ta kar çok güzel yağıyordu. 15 dakika bekledim dışarıda, mutluydum umutluydum. Sanki bir saniye sonramın garantisi varmış gibi bir sonraki günün planlarını yapmıştım. Gece yarısı sarsıntıyla uyandım, hava karanlık bir kızıldı. Önce kabustayım sandım, çünkü uyanmadan hemen önce kötü bir kabusun içindeydim. Ne gördüm ne yaşadım hatırlamıyorum. O gece belki de son kez uyandım. Bir daha aydınlanmadı gökyüzü. Güneş tekrar ne zaman doğar bilemem. Sadece iki gün aç, susuz ve soğukta kaldım. Hayatın ne kadar kıymetli olduğunu anlamam için yeterli bir zamandı. Rabbim hala hayatta olan canlılara ikinci bir şans verdi. Ve bu yaşananlar bir uyarıydı. Bugün hayattaysak ve sevdiklerimiz yanımızdaysa çok şanslıyız, şükretmemiz gereken çok şey var.. Yağmalama, hırsızlık, alay konusu haline getirme, fitne fesat yapan ve fırsattan yararlananları gördükçe midem bulanıyor. Biz insanoğlu hiç bir zaman akıllanmayız. Çok yazık. Bugün değil belki ama bir gün hepsinin hesabı sorulur elbet. İçim parçalanıyor, binlerce insan hayatını kaybetti. Gördüğüm, söylemek istediğim çok şey var dilim varmıyor. İnsan aldığı nefesten, içtiği sudan, yediği yemekten utanırmış. Uyku diye bir şey kalmadı, keza her depremzedenin ve eli vicdanında olanların aynı durumu paylaştığını biliyorum. Canı pahasına çalışan tüm yardım ekiplerinden Allah razı olsun. Yer yarıldı belki ama kötülük dünyayı terk etmedi. Deprem değil bina öldürür diyorsunuz. Hayır arkadaşlar, ne yazık ki ait olmadığımız şu dünyada, yine bize ait olmayan dünya malı için insanı insan öldürüyor..
YazarSuPerisi'nden sevgilerle..
JE LEEST
GARDENYA MEVSİMİ
Algemene fictie"Kabuk bağlayan yaranı her kaşıyışında canın aynı şekilde yanar , acıyı kanatırsın. Bir zaman sonra tekrar kabuk bağlar yaran.. Konu gönül yarası olunca hiç bir zaman iyileşmez. Geçmesini istesende kanar durur sürekli." Yeşil gözleri denizin sesini...
