YUSUF'UN MELEĞİ

39.BÖLÜM

Yusuf

  " Yusuf... Yusuf... Yusuf nerdesin? Ne olur yardım et bana. Sana ihtiyacım var. Beni bırakma Yusuf."

  " Melek..." Melek bana sesleniyordu ama ortalıkta görünmüyordu. Yemyeşil bir ormanlıktaydım. Her yerde ağaç vardı. Ağaç dışında hiçbir şey yoktu.

  " Yusuf sana ihtiyacım var ne olur bırakma beni. Dön ne olur. " Melek'in tekrar geldi. Sesin geldiği tarafa doğru koşmaya başladım.

  " Melek nerdesin? Ben seni bırakmadım. Nasıl bırakabilirim ki?" Yoktu. Sesi geliyordu ama kendisi yoktu. Delirecektim artık. Meleğimi kaybetmiştim ve bulamıyordum.

  " Nerdesin Melek? Bak geldim işte. Hadi çık gel. "

  " Yusuf ben gelemiyorum. Ne olur sen bul beni. İnanıyorum sen beni bulursun. Ne olur Yusuf beni bırakma. "

  " Melek ne demek ben gelemiyorum. Nerdesin Melek?" Melek'in ne demek istediğini anlamamıştım. Onu bulmalıydım. Onun bana ihtiyacı vardı. Birşeyler yapmalıydım. Tekrar seslendim ona.

  " Melek...Melek nerdesin? Nerdesin Melek?" Bağırdın. Sağa sola koştum ama Melek'ten bir cevap gelmedi. Korkmaya başlamıştım. Meleğime bir zarar gelmesinden korkuyordum.

  " Melek... Meleeekk!"

  Gözlerimi yavaşça açtım. İlk önce nerde olduğumu anlamadım. Sonra yavaş yavaş yaşadığım olaylar gözümün önüne geldi.Melek... Meleğim o şerefsizin elinde. Kalkmaya çalıştım ama olmadı bırak kalkmayı kıpırdamak bile canımı çok acıtıyordu. Evet vurulmuştum, o şerefsiz dediğini yapmıştı ama beni öldürmeyi beceremedi.Bu beceriksizliğin bedeli ona pahalıya patlayacaktı. Ona yaptıklarının bedelini ödettireceğim.

   Yanımda kimse yoktu.Bir süre sonra odanın kapısı açıldı. Genç bir kız içeri girdi,hemşire olmalıydı.Beni uyanık görünce gülümseyerek yanıma geldi.

  "Yusuf Bey kendinize gelmişsiniz. Bu çok güzel. Beni duyabiliyorsunuz değil mi?" Cevap vermekte biraz güçlük çektim.

  "E.E.Evet." koluma takılı olan seruma baktı.

  "Ben uyandığınızı doktor hanıma haber vereyim." Hemşire geldiği gibi geri gitti. Benim iyi olmam önemli değildi şu an. Meleğimden haber verin bana. Bulundu mu yoksa hala onun elinde mi? Kaç gündür buradayım ben. Melek hala onun elindeyse kötü bir şey yaparsa ona nasıl yaşarım ben.  Benim bir an önce ayağa kalkmam gerekiyordu.

***

   Bugün kendimi daha iyi hissediyordum.  3 gün önce uyanmıştım. Beni odaya almışlardı. 6 gün uykuda kalmışım ve yoğun bakımda kalmışım.  Bugün ile birlikte 9 gün olmuştu ve hala bir haber yoktu Melek'den.  Emir heryerde arandığını söylemişti. Polis ekibinin başında bizim liseden beri arkadaşımız olan Murat varmış. Sürekli bilgi veriyordu bana. Benim de kalkıp aramam lazımdı. Artık daha iyi hissediyorum kendimi, ayağı da kalkıyordum.  Yaralarım da daha  iyiydi.  Burada eli kolu bağlı durmak ölümdü bana. Daha fazla dayanamayıp yanımda oturan Emir'e seslendim.

  " Evet... doktora söyle taburcu olmak istiyorum."

  " Saçmalama Yusuf daha iyileşmedin."

  " Yahu siz beni benden daha iyi mi biliyorsunuz? Ben iyiyim.Bir an önce çıkmak istiyorum."

  " Hayır Yusuf ısrar etme. Ölümden döndüm sen ya. İki kez kalbim durdu. Sen bizi hiç mi düşünmüyorsun? Zeynep'i düşün bari. Sen gözlerini açana kadar ölü gibi dolaştı ortalıkta."

  " Melek o adamın yanındayken ben nasıl burada kalıp hiçbir şey yapmadan durabilirim Emir."

  " Biliyorum Melek konusunda endişelisin, haklısında. Ama Murat ve Ekibi her yerde arıyor. Bizim çocuklar da her yerde onu arıyor. Yakında bulacaklar. Kendini de düşün.  Dikişlerin tam tutmadı daha. Senin dinlenmen lazım." Tartışmayı fazla uzatmanın anlamı yoktu. Taburcu olmasam da ben bir şekilde bu hastaneden çıkacaktım.